archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Schizofrene planologie Willem Minderhout

1315BS Chemours1Als Statenlid houd ik me onder meer bezig met milieu. Een belangrijk actueel onderwerp is de gezondheidsschade die mogelijk is ontstaan door de uitstoot van PFOA. Deze giftige stof werd tot 2012 gebruikt bij de productie van teflon in de fabriek van DuPont (nu Chemours) in industriegebied ‘De Staart’ in Dordrecht. Ik heb dat onderwerp ‘geagendeerd’ zoals dat heet en ik houd de ontwikkelingen daarom nauwgezet in de gaten.

De provincie is echter nogal groot en de tijd is beperkt. Ik was wel al een paar keer naar Dordrecht geweest vanwege deze zaak, maar tegen mijn goede voornemens in was ik nog niet op de plaats geweest waar die fabriek zich bevindt. Toen de bewonersvereniging van de woonwijk De Staart een voorlichtingsavond organiseerde greep ik die kans om die achterstand in te halen aan.

In het Woon- en Zorgcentrum de Merwelanden probeerde de kersverse directeur van Chemours de gemoederen met matig succes te bedaren. Op een gegeven moment versprak hij zich en noemde de planologische situatie ‘schizofreen’. Dat viel niet goed bij de toehoorders: ‘Hoezo is onze wijk schizofreen?’ Hoewel ik vind dat fabrieken zich dienen te onthouden van het vergiftigen van hun omgeving, begreep ik precies wat hij bedoelde en ik kon zijn opmerking alleen maar beamen.

Dankzij de moderne navigatietechnieken arriveerde ik namelijk ruim op tijd, zodat ik de gelegenheid had de omgeving te verkennen. Om de fabriek  te kunnen zien reed ik een landweggetje in en kwam gelijk mijn eerste verrassing tegen. Ik stuitte op de ruïne van ‘Huis_te_Merwede', een ridderslot met een1315BS Chemours2 rijke historie, ingeklemd tussen de industrie en de brug naar Papendrecht (zie link onderaan). Je zou zo’n verloren hoekje nog wel romantisch kunnen noemen: een bijzonder plekje voor ingewijden. Het was bovendien nog aardig gerestaureerd ook.

Mijn verbazing groeide toen ik op de Baanhoekweg tegenover de fabriek van Chemours stond. Ik had het al op de kaart gezien, maar dat is toch anders dan in het echt: precies aan de andere kant van de weg was het drinkwaterbedrijf van Evides gevestigd en ligt een groot spaarbekken. Slechts een steenworp verderop ligt de woonwijk. Wie verzint zoiets?

Ik realiseerde me ineens dat ik hier eerder was geweest. Vlakbij ligt het NIVON-huis ‘De Kleine Rug’, waar we een keer verbleven. Het ligt op een landtong tussen het Wantij en het spaarbekken en biedt een toegang tot de schitterende Dordtse Biesbosch. Ik reed de Baanhoekweg uit door het Wantijpark en genoot van het bos en het uitzicht op Sliedrecht aan de andere kant van de Beneden Merwede.

Wie heeft ooit verzonnen om hier natuur, chemische industrie, drinkwatervoorziening en wonen te combineren? Ook de Dordtse vuilverbranding is hier gevestigd. Geen wonder dat deze wijk bekend stond – en misschien wel weer staat – als de ‘gifwijk’. Met recht noemde de directeur van Chemours dit een schizofrene ruimtelijke ordening. Hopelijk is de stand van de wetenschap van schone productieprocessen zo ver voortgeschreden dat met deze schizofrene situatie verder te leven is, want uitplaatsing van de fabriek, of sloop van de wijk zijn geen realistische opties. Een historisch gegroeide situatie, noemt men zoiets.

Eerst maar eens zien wat voor schade de uitstoot van PFOA heeft veroorzaakt. Ik houd mijn hart vast.

------------
De foto's zijn genomen door de auteur


© 2016 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Schizofrene planologie Willem Minderhout
1315BS Chemours1Als Statenlid houd ik me onder meer bezig met milieu. Een belangrijk actueel onderwerp is de gezondheidsschade die mogelijk is ontstaan door de uitstoot van PFOA. Deze giftige stof werd tot 2012 gebruikt bij de productie van teflon in de fabriek van DuPont (nu Chemours) in industriegebied ‘De Staart’ in Dordrecht. Ik heb dat onderwerp ‘geagendeerd’ zoals dat heet en ik houd de ontwikkelingen daarom nauwgezet in de gaten.

De provincie is echter nogal groot en de tijd is beperkt. Ik was wel al een paar keer naar Dordrecht geweest vanwege deze zaak, maar tegen mijn goede voornemens in was ik nog niet op de plaats geweest waar die fabriek zich bevindt. Toen de bewonersvereniging van de woonwijk De Staart een voorlichtingsavond organiseerde greep ik die kans om die achterstand in te halen aan.

In het Woon- en Zorgcentrum de Merwelanden probeerde de kersverse directeur van Chemours de gemoederen met matig succes te bedaren. Op een gegeven moment versprak hij zich en noemde de planologische situatie ‘schizofreen’. Dat viel niet goed bij de toehoorders: ‘Hoezo is onze wijk schizofreen?’ Hoewel ik vind dat fabrieken zich dienen te onthouden van het vergiftigen van hun omgeving, begreep ik precies wat hij bedoelde en ik kon zijn opmerking alleen maar beamen.

Dankzij de moderne navigatietechnieken arriveerde ik namelijk ruim op tijd, zodat ik de gelegenheid had de omgeving te verkennen. Om de fabriek  te kunnen zien reed ik een landweggetje in en kwam gelijk mijn eerste verrassing tegen. Ik stuitte op de ruïne van ‘Huis_te_Merwede', een ridderslot met een1315BS Chemours2 rijke historie, ingeklemd tussen de industrie en de brug naar Papendrecht (zie link onderaan). Je zou zo’n verloren hoekje nog wel romantisch kunnen noemen: een bijzonder plekje voor ingewijden. Het was bovendien nog aardig gerestaureerd ook.

Mijn verbazing groeide toen ik op de Baanhoekweg tegenover de fabriek van Chemours stond. Ik had het al op de kaart gezien, maar dat is toch anders dan in het echt: precies aan de andere kant van de weg was het drinkwaterbedrijf van Evides gevestigd en ligt een groot spaarbekken. Slechts een steenworp verderop ligt de woonwijk. Wie verzint zoiets?

Ik realiseerde me ineens dat ik hier eerder was geweest. Vlakbij ligt het NIVON-huis ‘De Kleine Rug’, waar we een keer verbleven. Het ligt op een landtong tussen het Wantij en het spaarbekken en biedt een toegang tot de schitterende Dordtse Biesbosch. Ik reed de Baanhoekweg uit door het Wantijpark en genoot van het bos en het uitzicht op Sliedrecht aan de andere kant van de Beneden Merwede.

Wie heeft ooit verzonnen om hier natuur, chemische industrie, drinkwatervoorziening en wonen te combineren? Ook de Dordtse vuilverbranding is hier gevestigd. Geen wonder dat deze wijk bekend stond – en misschien wel weer staat – als de ‘gifwijk’. Met recht noemde de directeur van Chemours dit een schizofrene ruimtelijke ordening. Hopelijk is de stand van de wetenschap van schone productieprocessen zo ver voortgeschreden dat met deze schizofrene situatie verder te leven is, want uitplaatsing van de fabriek, of sloop van de wijk zijn geen realistische opties. Een historisch gegroeide situatie, noemt men zoiets.

Eerst maar eens zien wat voor schade de uitstoot van PFOA heeft veroorzaakt. Ik houd mijn hart vast.

------------
De foto's zijn genomen door de auteur
© 2016 Willem Minderhout
powered by CJ2