archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Onderzoek Frits Hoorweg

De dienstregeling bij ons thuis zit zo in elkaar dat als ik mij gewassen en geschoren in de huiskamer meld, mijn vrouw de eerste nieuwsuitzending al tot zich heeft kunnen nemen.”Is er nog nieuws?” vraag ik wel eens, in een poging onze conversatie meteen een sprankelend karakter te geven. Daar reageert ze dan een beetje kribbig op. Zonder het met zoveel woorden te zeggen maakt ze me duidelijk dat ik maar naar het volgende bulletin moet kijken en luisteren. Soms werpt ze, voor ze in de badkamer verdwijnt, een snipper in mijn richting; liefst iets waarvan ze kan vermoeden dat het me danig zal opwinden. “Een onderzoek schijnt te hebben aangetoond dat er in januari meer zelfmoorden worden gepleegd dan in welke andere maand ook.”

Hè, wat is dat nou weer? Onderzoek, onderzoek, er gaat wel haast geen dag voorbij of je krijgt een dergelijk bericht voorgeschoteld. Zo schijnen steeds meer meisjes hoofddoeken te dragen en gaat de kwaliteit van het sperma hollend achteruit. Belgen staan veel gretiger dan Nederlanders hun organen af voor donatie. Van meeroken ga je bijkans nog sneller dood dan van roken zelf. Zo groot is het aanbod van dit soort berichten dat ik ze in principe wantrouw. Soms volgen er dagen later correcties. De onderzoeksopzet blijkt niet te hebben gedeugd, zoals in het geval van de onderzoeker die ons wilde doen geloven dat er in Nederland een abnormaal hoge sterfte onder net geboren kinderen optreedt.

Soms klopt het onderzoek wel, maar word je misleid door het weglaten van dingen. Zoals het niet oninteressante gegeven dat er in België veel meer mensen omkomen in het verkeer, waardoor het grotere aanbod van donororganen goeddeels wordt verklaard. Zelfs als het onderzoek klopt en de resultaten worden evenwichtig gepresenteerd, is het de moeite waard je af te vragen: waarom wordt dit resultaat nu, op deze wijze in het nieuws gebracht? Meestal zit er een belangengroep achter die meer subsidie wil hebben of die vindt dat een bepaalde activiteit via de belastingen dient te worden betaald. In het geval van die zelfmoorden zou het om de Vereniging van Suïcide Therapeuten kunnen gaan, al weet ik niet of die echt bestaat.

Helemaal uit de lucht gegrepen lijkt dat bericht over het zelfmoordcijfer in januari mij overigens niet. In het deel van de wereld waarin wij verkeren, laten we zeggen West-Europa, hebben nogal wat mensen juist in die maand reden om zich te beklagen. Er is weinig daglicht en het weer is meestal miserabel. De verwachte verhoging van het salaris per 1 januari is niet doorgegaan. Integendeel, er is een reorganisatie aangekondigd die vooral bedoelt lijkt om banen te kunnen schrappen. En natuurlijk waren de feestdagen ook weer minder gevuld met romantiek dan gehoopt. Daarom zou ik mij wel kunnen voorstellen dat het klopt van die piek in het aantal zelfmoorden in januari, althans in de landen om ons heen. Maar juist niet in Nederland! Want in januari wordt het Europees kampioenschap schaatsen verreden. Een sport waarin ons land zodanig excelleert dat de rest van het continent de regels wil gaan veranderen. Voorlopig genieten wij er met volle teugen van, tijdens de wedstrijden is het opvallend stil op de weg. Voor de minder sportieve types (de ‘interlectuelen’ zong Elsje de Wijn ooit) is er bovendien het Hoogovenschaaktoernooi, dat tegenwoordig Corustoernooi heet. Neen, ik geloof toch dat ook dit onderzoek gewantrouwd moet worden.

Als mijn vrouw terugkeert in de huiskamer blijkt ze geen tijd meer te hebben voor een goed gesprek. ”Schrijf het maar op,” zegt ze, terwijl ze haar tas inpakt.

© 2004 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Onderzoek Frits Hoorweg
De dienstregeling bij ons thuis zit zo in elkaar dat als ik mij gewassen en geschoren in de huiskamer meld, mijn vrouw de eerste nieuwsuitzending al tot zich heeft kunnen nemen.”Is er nog nieuws?” vraag ik wel eens, in een poging onze conversatie meteen een sprankelend karakter te geven. Daar reageert ze dan een beetje kribbig op. Zonder het met zoveel woorden te zeggen maakt ze me duidelijk dat ik maar naar het volgende bulletin moet kijken en luisteren. Soms werpt ze, voor ze in de badkamer verdwijnt, een snipper in mijn richting; liefst iets waarvan ze kan vermoeden dat het me danig zal opwinden. “Een onderzoek schijnt te hebben aangetoond dat er in januari meer zelfmoorden worden gepleegd dan in welke andere maand ook.”

Hè, wat is dat nou weer? Onderzoek, onderzoek, er gaat wel haast geen dag voorbij of je krijgt een dergelijk bericht voorgeschoteld. Zo schijnen steeds meer meisjes hoofddoeken te dragen en gaat de kwaliteit van het sperma hollend achteruit. Belgen staan veel gretiger dan Nederlanders hun organen af voor donatie. Van meeroken ga je bijkans nog sneller dood dan van roken zelf. Zo groot is het aanbod van dit soort berichten dat ik ze in principe wantrouw. Soms volgen er dagen later correcties. De onderzoeksopzet blijkt niet te hebben gedeugd, zoals in het geval van de onderzoeker die ons wilde doen geloven dat er in Nederland een abnormaal hoge sterfte onder net geboren kinderen optreedt.

Soms klopt het onderzoek wel, maar word je misleid door het weglaten van dingen. Zoals het niet oninteressante gegeven dat er in België veel meer mensen omkomen in het verkeer, waardoor het grotere aanbod van donororganen goeddeels wordt verklaard. Zelfs als het onderzoek klopt en de resultaten worden evenwichtig gepresenteerd, is het de moeite waard je af te vragen: waarom wordt dit resultaat nu, op deze wijze in het nieuws gebracht? Meestal zit er een belangengroep achter die meer subsidie wil hebben of die vindt dat een bepaalde activiteit via de belastingen dient te worden betaald. In het geval van die zelfmoorden zou het om de Vereniging van Suïcide Therapeuten kunnen gaan, al weet ik niet of die echt bestaat.

Helemaal uit de lucht gegrepen lijkt dat bericht over het zelfmoordcijfer in januari mij overigens niet. In het deel van de wereld waarin wij verkeren, laten we zeggen West-Europa, hebben nogal wat mensen juist in die maand reden om zich te beklagen. Er is weinig daglicht en het weer is meestal miserabel. De verwachte verhoging van het salaris per 1 januari is niet doorgegaan. Integendeel, er is een reorganisatie aangekondigd die vooral bedoelt lijkt om banen te kunnen schrappen. En natuurlijk waren de feestdagen ook weer minder gevuld met romantiek dan gehoopt. Daarom zou ik mij wel kunnen voorstellen dat het klopt van die piek in het aantal zelfmoorden in januari, althans in de landen om ons heen. Maar juist niet in Nederland! Want in januari wordt het Europees kampioenschap schaatsen verreden. Een sport waarin ons land zodanig excelleert dat de rest van het continent de regels wil gaan veranderen. Voorlopig genieten wij er met volle teugen van, tijdens de wedstrijden is het opvallend stil op de weg. Voor de minder sportieve types (de ‘interlectuelen’ zong Elsje de Wijn ooit) is er bovendien het Hoogovenschaaktoernooi, dat tegenwoordig Corustoernooi heet. Neen, ik geloof toch dat ook dit onderzoek gewantrouwd moet worden.

Als mijn vrouw terugkeert in de huiskamer blijkt ze geen tijd meer te hebben voor een goed gesprek. ”Schrijf het maar op,” zegt ze, terwijl ze haar tas inpakt.
© 2004 Frits Hoorweg
powered by CJ2