De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?		delen printen terug


	IJshal de Vliet is energieneutraal	Jack Luiten
	‘Doet u mij maar een tienrittenkaart voor de schaatsbaan’, vraag ik aan de kassamedewerker in de gloednieuwe IJshal De Vliet in Leiden. ‘Da’s mooi, u bent de eerste’. Een dag na de officiële opening op 7 oktober jl. heb ik mijn schaatsen nog niet bij me. Als schaatsliefhebber ben ik nieuwsgierig genoeg om dit prachtige complex aan de rand van de stad ook van binnen goed te bekijken. Het fraaie zwembad aan de ene en drie schaatsbanen aan de andere kant van de entreehal zijn hier slim met elkaar gecombineerd. Met de restwarmte van de ijsbaan wordt namelijk het zwemwater verwarmd. Door warmte uitwisselende waterpompen heeft de nieuwe ijshal het predicaat energieneutraal. Het dak van het fraai vormgegeven sportcomplex is ook ‘groen’ dankzij zonnepanelen en een gedeeltelijke begroeiing. IJshal De Vliet is de opvolger van de Leidse ‘Menken-ijshal’, waarvan ondernemer Ton Menken - telg van de zuivelfamilie - er in den lande ooit vijf liet bouwen. Overstappen Op 15 mei 1976 sloeg Piet Kleine, misschien wel bekender als postbode dan als Olympisch schaatskampioen, de eerste paal voor die Leidse ijsbaan. Op het baantje van 182 meter hebben veel grote namen leren schaatsen. Van Bob de Jong en Monique Velzeboer tot Kjeld Nuis en Laurine van Riessen. Een ‘goede bocht lopen’ oftewel overstappen leer je op zo’n klein baantje. De 19-jarige shorttracker Jenning de Boo, bijna twee meter, deed eind 2023 iedereen versteld staan. Op de sprintafstanden (500 en 1.000 meter) reed hij uit het niets de hele Nederlandse schaatselite naar huis. IJshal De Vliet bestaat eigenlijk uit drie ijsvloeren: een binnenbaan (van 30 bij 60 meter), een funbaan voor jong en oud waar ook kunstrijders kunnen oefenen en een paar meter daarboven een rondbaan van 250 meter. In de openingsmaand doen zich ook hier kinderziektes voor. Zo gaat het toegangspoortjes voor de schaatshal, nu mét schaatsen in mijn tas, niet open. Controle bij de kassa: aan het pasje mankeert niks. Een ijverige medewerkster loopt mee en opent het poortje. ‘Kom straks wel langs om een tikje van mijn pas te halen’, beloof ik. Ze reageert ad rem: ‘Niet nodig hoor, het is uw geluksdag.’ Helemaal alleen Bijzonder is ook de schaatservaring in De Vliet van een paar dagen later. Ik kies voor het begin van de middag om de verwachte drukte voor te zijn. Drukte? Er is niemand op de baan, ik ben helemaal alleen! De ijsvloer is in één woord geweldig. Met de telefoon heb ik unieke opnames gemaakt, want dit zal zich vrijwel zeker nooit meer voordoen. Langzaam maar zeker weet sportief Leiden de weg naar de nieuwe schaatsbaan te vinden. Je ziet er schaatsliefhebbers van alle leeftijden en niveaus. Op het kleine baantje doen jongens en meisjes van vijf, zes jaar de basisoefeningen voor het shorttrack. Het chagrijn dat in Leiden geen 400 meter is aangelegd, is verdwenen. De ijshal is multifunctioneel: er is naast rondjes rijden en shorttrack ook plek voor ijshockey, kunstrijden en curling. De aanschaf van mijn eerste tienrittenkaart verliep overigens iets minder soepel dan gedacht. Thuis aan de koffie stond op de kassabon het woord badenkaart. Gelukkig stond er ook een telefoonnummer op. ‘Goedemiddag, u spreekt met het verzorgingshuis in Woubrugge’. Geluksdag Ter bestrijding van deze kinderziektes sprong ik maar weer op de fiets naar Leiden. Inderdaad, er is nog één en ander mis, bevestigt de man bij de kassa. “En u heeft ook nog te veel betaald. Ik kan helaas niet terugbetalen, want dat gaat niet met dit elektronisch systeem.” Soms blijkt een elektronisch systeem een paar dagen later goed voor één geluksdag. ---------- De foto is van de auteur.

meer Jack Luiten - meer "Was er nog wat op de tv?" -

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
IJshal de Vliet is energieneutraal	Jack Luiten
‘Doet u mij maar een tienrittenkaart voor de schaatsbaan’, vraag ik aan de kassamedewerker in de gloednieuwe IJshal De Vliet in Leiden. ‘Da’s mooi, u bent de eerste’. Een dag na de officiële opening op 7 oktober jl. heb ik mijn schaatsen nog niet bij me. Als schaatsliefhebber ben ik nieuwsgierig genoeg om dit prachtige complex aan de rand van de stad ook van binnen goed te bekijken. Het fraaie zwembad aan de ene en drie schaatsbanen aan de andere kant van de entreehal zijn hier slim met elkaar gecombineerd. Met de restwarmte van de ijsbaan wordt namelijk het zwemwater verwarmd. Door warmte uitwisselende waterpompen heeft de nieuwe ijshal het predicaat energieneutraal. Het dak van het fraai vormgegeven sportcomplex is ook ‘groen’ dankzij zonnepanelen en een gedeeltelijke begroeiing. IJshal De Vliet is de opvolger van de Leidse ‘Menken-ijshal’, waarvan ondernemer Ton Menken - telg van de zuivelfamilie - er in den lande ooit vijf liet bouwen. Overstappen Op 15 mei 1976 sloeg Piet Kleine, misschien wel bekender als postbode dan als Olympisch schaatskampioen, de eerste paal voor die Leidse ijsbaan. Op het baantje van 182 meter hebben veel grote namen leren schaatsen. Van Bob de Jong en Monique Velzeboer tot Kjeld Nuis en Laurine van Riessen. Een ‘goede bocht lopen’ oftewel overstappen leer je op zo’n klein baantje. De 19-jarige shorttracker Jenning de Boo, bijna twee meter, deed eind 2023 iedereen versteld staan. Op de sprintafstanden (500 en 1.000 meter) reed hij uit het niets de hele Nederlandse schaatselite naar huis. IJshal De Vliet bestaat eigenlijk uit drie ijsvloeren: een binnenbaan (van 30 bij 60 meter), een funbaan voor jong en oud waar ook kunstrijders kunnen oefenen en een paar meter daarboven een rondbaan van 250 meter. In de openingsmaand doen zich ook hier kinderziektes voor. Zo gaat het toegangspoortjes voor de schaatshal, nu mét schaatsen in mijn tas, niet open. Controle bij de kassa: aan het pasje mankeert niks. Een ijverige medewerkster loopt mee en opent het poortje. ‘Kom straks wel langs om een tikje van mijn pas te halen’, beloof ik. Ze reageert ad rem: ‘Niet nodig hoor, het is uw geluksdag.’ Helemaal alleen Bijzonder is ook de schaatservaring in De Vliet van een paar dagen later. Ik kies voor het begin van de middag om de verwachte drukte voor te zijn. Drukte? Er is niemand op de baan, ik ben helemaal alleen! De ijsvloer is in één woord geweldig. Met de telefoon heb ik unieke opnames gemaakt, want dit zal zich vrijwel zeker nooit meer voordoen. Langzaam maar zeker weet sportief Leiden de weg naar de nieuwe schaatsbaan te vinden. Je ziet er schaatsliefhebbers van alle leeftijden en niveaus. Op het kleine baantje doen jongens en meisjes van vijf, zes jaar de basisoefeningen voor het shorttrack. Het chagrijn dat in Leiden geen 400 meter is aangelegd, is verdwenen. De ijshal is multifunctioneel: er is naast rondjes rijden en shorttrack ook plek voor ijshockey, kunstrijden en curling. De aanschaf van mijn eerste tienrittenkaart verliep overigens iets minder soepel dan gedacht. Thuis aan de koffie stond op de kassabon het woord badenkaart. Gelukkig stond er ook een telefoonnummer op. ‘Goedemiddag, u spreekt met het verzorgingshuis in Woubrugge’. Geluksdag Ter bestrijding van deze kinderziektes sprong ik maar weer op de fiets naar Leiden. Inderdaad, er is nog één en ander mis, bevestigt de man bij de kassa. “En u heeft ook nog te veel betaald. Ik kan helaas niet terugbetalen, want dat gaat niet met dit elektronisch systeem.” Soms blijkt een elektronisch systeem een paar dagen later goed voor één geluksdag. ---------- De foto is van de auteur.
© 2024 Jack Luiten

	powered by CJ2