archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
Zomergasten Arie de Jong

2020VG Zomergasten
Wie Zomergasten 2023, het iconisch programma van de VPRO op de zomerse zondagavond, dit jaar heeft gemist heeft niet erg veel gemist. Waar het aan lag? Het kan aan mijzelf liggen, dat ik na al die jaren uitgekeken raak op het programma en de ‘formule’ (hoewel die in de loop van de tijd telkens een pietsje is verschoven). Waren de gasten niet goed genoeg? Mankeerde er wat aan Theo Maassen die het voor de eerste keer mocht doen als interviewer?

Of was het palet van zes gasten niet al te zeer een karikatuur van een politiek correcte serie van de VPRO: 3 vrouwen en 3 mannen, veel gasten uit de culturele sector (theater, schrijver, film, tekenaar), iemand van kleur, iemand uit de politiek, zelfs twee Belgen. Hoogst elitair allemaal.

Neem de avond met Khadija Arib. Ik keek daar erg naar uit. Leuke, interessante en sympathieke vrouw die een jaar of twintig lid was van de Tweede Kamer en zelfs vijf jaar lang als Kamervoorzitter een boegbeeld. Bij iemand die zo lang in de politiek op het hoogste niveau heeft geopereerd wil ik graag veel horen over haar opvattingen en over hoe politieke strijd in zijn werk gaat. In plaats daarvan werden we opgezadeld met een nutteloos gesprek over haar vertrek uit de Tweede Kamer. Het ging dan vooral over haar confrontaties met de ambtelijke top (waar ze niets over kon of wilde zeggen) en de onbevredigende gang van zaken rond het onderzoek van het Presidium naar haar gedrag. Theo Maassen probeerde er een soort openbare rechtszitting van te maken, terwijl Arib er inhoudelijk weinig over wilde zeggen. Ze nam wel de gelegenheid te baat om tot twee keer toe haar opvolger Vera Bergkamp in de hoek te zetten.

Of neem de uitzending met Kamagurka. Daar ben ik echt voor gaan zitten: al decennia ziet hij kans bij mij een glimlach te veroorzaken, met zijn dagelijkse cartoon in de NRC en de wekelijkse bladzijde in de Groene Amsterdammer. Helaas bleek de goede man een binnensmondse mummelaar die je soms slecht kon verstaan. Te vaak dwaalde het gesprek af naar minder interessante zaken, terwijl ik voor de buis zat om te horen hoe Theo Maassen hem kritisch kon bevragen hoe het komt dat hij na een halve eeuw blijft steken in dezelfde poppetjes. Als hij, al mompelend, vertelt dat hij tientallen prentjes per uur kan maken, dan wil ik wel eens weten: komt dat de kwaliteit wel ten goede? (Ik bedoel: nee. Blijkbaar is het Theo Maassen niet opgevallen.)

Een dieptepunt was Hoyte van Hoytema, een gevierde en gelauwerde cameraman van belangwekkende films. Uitsluitend interessant voor filmliefhebbers die zeer thuis zijn in die tak van kunst. Bij voortduring gingen namen van films, regisseurs en allerlei belangwekkende lieden in die branche over tafel die voor mij nietszeggend waren. En het werd ook niet interessant gemaakt. Voor mij had Van Hoytema niets te melden, en het hielp ook niet dat Theo Maassen blijkbaar een notoir filmliefhebber bleek en ook zonder enige toelichting meeging in het bewieroken van allerlei mensen van wie ik nooit heb gehoord en die mij ook totaal niet interesseren. Het lukte me niet om langer dan een uur mijn tijd eraan te verdoen.

Ook heel erg was de slotavond met de artistiek directeur van het Theater Rotterdam, Alida Dros. Mij lijkt het een bekwaam iemand die haar vak verstaat. Weliswaar zegt de hiphopwereld waar zij uit voortkomt mij niets, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Dat zij een overdaad aan Engelse woorden door haar bijdragen frommelt, vind ik vervelend, maar daar kom je ook wel overheen. Wat mij echter stoorde, is dat zij ongeveer de gehele uitzending werd gereduceerd tot een zwarte vrouw met een Surinaamse achtergrond. Daar deed ze zelf aan mee, maar waarom gaat het bij haar urenlang over het slavernijverleden, over de activistische zwarte vrouw (het eindigde met Angela Davis), terwijl bij Kamagurka of de wetenschapper Thomas Hertog het geen moment ging over het slavernijverleden of de activistische zwarte vrouw. Meer dan ooit werden alle gasten in een hokje geduwd en ging het dus over waarin zij afwijken van wat de standaard is. Dat Alida Dors ook nog eens handig moeilijke vragen wist te pareren door die terug te kaatsen naar Theo Maassen die dan zelf zijn antwoord ging geven, dat was niet handig van Theo.

Nee echt, wie het allemaal heeft gemist, heeft niet veel gemist.

----------

De illustratie is van Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com



© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
Zomergasten Arie de Jong
2020VG Zomergasten
Wie Zomergasten 2023, het iconisch programma van de VPRO op de zomerse zondagavond, dit jaar heeft gemist heeft niet erg veel gemist. Waar het aan lag? Het kan aan mijzelf liggen, dat ik na al die jaren uitgekeken raak op het programma en de ‘formule’ (hoewel die in de loop van de tijd telkens een pietsje is verschoven). Waren de gasten niet goed genoeg? Mankeerde er wat aan Theo Maassen die het voor de eerste keer mocht doen als interviewer?

Of was het palet van zes gasten niet al te zeer een karikatuur van een politiek correcte serie van de VPRO: 3 vrouwen en 3 mannen, veel gasten uit de culturele sector (theater, schrijver, film, tekenaar), iemand van kleur, iemand uit de politiek, zelfs twee Belgen. Hoogst elitair allemaal.

Neem de avond met Khadija Arib. Ik keek daar erg naar uit. Leuke, interessante en sympathieke vrouw die een jaar of twintig lid was van de Tweede Kamer en zelfs vijf jaar lang als Kamervoorzitter een boegbeeld. Bij iemand die zo lang in de politiek op het hoogste niveau heeft geopereerd wil ik graag veel horen over haar opvattingen en over hoe politieke strijd in zijn werk gaat. In plaats daarvan werden we opgezadeld met een nutteloos gesprek over haar vertrek uit de Tweede Kamer. Het ging dan vooral over haar confrontaties met de ambtelijke top (waar ze niets over kon of wilde zeggen) en de onbevredigende gang van zaken rond het onderzoek van het Presidium naar haar gedrag. Theo Maassen probeerde er een soort openbare rechtszitting van te maken, terwijl Arib er inhoudelijk weinig over wilde zeggen. Ze nam wel de gelegenheid te baat om tot twee keer toe haar opvolger Vera Bergkamp in de hoek te zetten.

Of neem de uitzending met Kamagurka. Daar ben ik echt voor gaan zitten: al decennia ziet hij kans bij mij een glimlach te veroorzaken, met zijn dagelijkse cartoon in de NRC en de wekelijkse bladzijde in de Groene Amsterdammer. Helaas bleek de goede man een binnensmondse mummelaar die je soms slecht kon verstaan. Te vaak dwaalde het gesprek af naar minder interessante zaken, terwijl ik voor de buis zat om te horen hoe Theo Maassen hem kritisch kon bevragen hoe het komt dat hij na een halve eeuw blijft steken in dezelfde poppetjes. Als hij, al mompelend, vertelt dat hij tientallen prentjes per uur kan maken, dan wil ik wel eens weten: komt dat de kwaliteit wel ten goede? (Ik bedoel: nee. Blijkbaar is het Theo Maassen niet opgevallen.)

Een dieptepunt was Hoyte van Hoytema, een gevierde en gelauwerde cameraman van belangwekkende films. Uitsluitend interessant voor filmliefhebbers die zeer thuis zijn in die tak van kunst. Bij voortduring gingen namen van films, regisseurs en allerlei belangwekkende lieden in die branche over tafel die voor mij nietszeggend waren. En het werd ook niet interessant gemaakt. Voor mij had Van Hoytema niets te melden, en het hielp ook niet dat Theo Maassen blijkbaar een notoir filmliefhebber bleek en ook zonder enige toelichting meeging in het bewieroken van allerlei mensen van wie ik nooit heb gehoord en die mij ook totaal niet interesseren. Het lukte me niet om langer dan een uur mijn tijd eraan te verdoen.

Ook heel erg was de slotavond met de artistiek directeur van het Theater Rotterdam, Alida Dros. Mij lijkt het een bekwaam iemand die haar vak verstaat. Weliswaar zegt de hiphopwereld waar zij uit voortkomt mij niets, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Dat zij een overdaad aan Engelse woorden door haar bijdragen frommelt, vind ik vervelend, maar daar kom je ook wel overheen. Wat mij echter stoorde, is dat zij ongeveer de gehele uitzending werd gereduceerd tot een zwarte vrouw met een Surinaamse achtergrond. Daar deed ze zelf aan mee, maar waarom gaat het bij haar urenlang over het slavernijverleden, over de activistische zwarte vrouw (het eindigde met Angela Davis), terwijl bij Kamagurka of de wetenschapper Thomas Hertog het geen moment ging over het slavernijverleden of de activistische zwarte vrouw. Meer dan ooit werden alle gasten in een hokje geduwd en ging het dus over waarin zij afwijken van wat de standaard is. Dat Alida Dors ook nog eens handig moeilijke vragen wist te pareren door die terug te kaatsen naar Theo Maassen die dan zelf zijn antwoord ging geven, dat was niet handig van Theo.

Nee echt, wie het allemaal heeft gemist, heeft niet veel gemist.

----------

De illustratie is van Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com

© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2