 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept | ||||
| Voor Rafaël door de hel | Claude Aendenboom | |||
. De Brabantse Winny was op het Griekse eiland Kos op vakantie. Voor de Tunesiër Nizar was zij z'n zoveelste vakantieliefje, niet meer en niet minder. Nizar werkte in het Griekse hotel als animator. Na een leuke Karaokeavond belandde de mooie blondine in zijn hotelkamer en zo beleefden ze de beste onenightstand van hun leven. Van liefde was geen sprake, het was gewoon een vluchtig verlangen, iets wat ze toen nodig hadden. Ze was twintig jaar en wilde zich nog niet binden, maar toch was er een klik en gingen ze meteen vertrouwelijk met elkaar om, alsof ze elkaar al een eeuwigheid kenden. Ze verhuisden naar Tunesië en trouwden daar in Nizars thuisstad Sousse, kort daarna was Winny zwanger. Ze leefden daar in hun paradijs. Tot de Arabische Jasmijn Revolutie uitbrak. Vanop het dak van hun huis stond Winny er bij en keek ernaar, ze floot naar de tanks en wuifde naar de gewapende mannen die zomaar stadsgenoten doodden. Nizar was ongerust, trok haar ruw weg en stuurde zijn dom blondje met het eerste het beste vliegtuig terug naar Brabant. Hij zou daar later naartoe vluchten... Toen hij via een klein rubberbootje met een 80-tal andere hoopvolle mensen die ook zonder visum de kille bange overtocht maakten naar Europa, werd Nizar samen met een roetzwarte maar barmhartige Afrikaan Youssef en andere uitgehongerde drenkelingen opgepakt door de kustwacht en naar een streng bewaakt vluchtelingenkamp in het Italiaanse eiland Lampedusa gebracht. Nizar en vele anderen zaten er als ratten in de val. De brave jongeman leerde daar stelen en vechten. Hij dacht voortdurend aan Winny, die binnenkort zou bevallen van hun zoon Rafaël. En plots was zijn zwangere vrouw op bezoek in het kamp, ze verbleef in een hotel te Lampedusa. Ze waren nog steeds stapelgek op elkaar maar Nizar was overbezorgd over de baby in haar buik... In het kamp las Youssef hem enkele passages voor uit het boek "L'Homme révolté", een werk van de filosoof Albert Camus. Nizar putte er veel energie en ongekende krachten uit. De Afrikaan met de parelwitte glimlach zou met hem ontsnappen uit dit oord dat voortdurend stonk naar zweet en urine. Het waargebeurde verhaal komt in razendsnel tempo op een climax alsof Nizar een hoofdrol speelt in een spannende film: mishandeling door de goed bewapende kampbewakers, twee mannen die een marathon rennen voor hun leven, politiehonden en helikopters die hen dag en nacht opjagen. Het onwaarschijnlijke scenario loopt goed af behalve voor z'n beste vriend Youssef die hij levensgevaarlijk gewond op Lampedusa moet achterlaten om zijn eigen vel te redden, met veel pijn in het hart. Want Nizar zou hemel en aarde bewegen om zijn vrouw en hun zoon te kunnen zien: Rafaël, jawel, voor hem ging hij door een hel. Op internet las ik: Christine Otten (Deventer, 13 november 1961) is een Nederlands auteur en journalist. Otten was als journalist onder meer werkzaam voor De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland. Ze debuteerde in 1995 met de roman 'Blauw metaal'. Haar doorbraak kwam in 2004 met de roman 'De laatste dichters' die genomineerd werd voor de Libris Literatuur Prijs. 'Rafaël' is een Nederlandse dramafilm uit 2018 geregisseerd door Ben Sombogaart. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek, geschreven door Christine Otten. |
||||
| © 2024 Claude Aendenboom | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||