archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
A room with a view Claude Aendenboom

2106VG RoomHet was het jaar 1980 en in Frankrijk één van de natste zomers van de eeuw. De Olympische Spelen zouden plaatsvinden in Moskou. In Oeganda heerst er een enorme hongersnood. Zij is schrijfster, vertoeft in een hotel aan zee en observeert haar omgeving vanuit haar donkere kamer. Ze mag een heel seizoen lang columns schrijven voor het tijdschrift Libération, haar naam is Marguerite Duras, l'enfant terrible van de Franse literatuurwereld. Ze schrijft in 'Zomer 80' vooral over de regen, de woeste zee en de duistere onweerswolken. De schrijfster merkt dat er bij het strand een scoutskamp is opgesteld voor zesjarige kinderen, maar ze ziet vooral dat een leidster en een jongetje zich vaak afzonderen en bij de minste zonneschijn samen pootjebaden.

Gaandeweg beseft Duras dat het jongetje autistisch is. Zijn mooie ogen, grijs als de zee, maken nauwelijks oogcontact met het meisje dat continu tegen hem praat. Duras begint haar columns te schrijven: De jongen is bang voor een haai die hem met valse beloftes in zee wil lokken om hem op zijn rug naar een heel ver koraaleiland te brengen. Eenmaal daar gestrand ziet de jongen bange wezens die vanuit het oerwoud naar hem loeren. Het jongetje wil terug naar het kamp.

In Duras' donkere kamer vinden imaginaire gesprekken plaats over de situatie in Gdánsk, een Poolse stad die in de jaren ’80 bekend werd door de oprichting van de vakbond Solidariteit, die zich tegen het communistische regime verzette. Duras herhaalt de naam van de stad voortdurend, lijkt haast verliefd op dit woord en verweeft deze strijd met de columns.

Het liefdesverhaal eindigt met een breuk. Wat haar eens charmeerde in het zesjarige kind, begint haar te irriteren. Het jongetje is veel te braaf en te volgzaam. De scoutsleidster laat zijn hand los en verlaat hem.
Duras' werk voor 'La  Libération' is voltooid en zo sluit zij de gordijnen van haar dark room with a view.

Op het internet las ik een korte biografie:
Duras is geboren en opgegroeid in Gia Dinh, dicht bij Saigon (thans Ho Chi Minhstad), in de toenmalige Unie van Indochina, thans Vietnam, waar haar moeder werkte. Ze zat op een Frans internaat in Indochina. Ze studeerde vervolgens in Parijs aan de Sorbonne. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat ze in het verzet. Een deel van haar jeugd heeft ze beschreven in het semi- autobiografisch boek L'Amant (1984). Een groot deel van haar werk is (semi-)autobiografisch. Ze had een grote belangstelling voor film en schreef tot aan haar dood afwisselend romans en filmscenario's. Hoofdthema's in haar werk waren liefde en dood.




© 2023 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
A room with a view Claude Aendenboom
2106VG RoomHet was het jaar 1980 en in Frankrijk één van de natste zomers van de eeuw. De Olympische Spelen zouden plaatsvinden in Moskou. In Oeganda heerst er een enorme hongersnood. Zij is schrijfster, vertoeft in een hotel aan zee en observeert haar omgeving vanuit haar donkere kamer. Ze mag een heel seizoen lang columns schrijven voor het tijdschrift Libération, haar naam is Marguerite Duras, l'enfant terrible van de Franse literatuurwereld. Ze schrijft in 'Zomer 80' vooral over de regen, de woeste zee en de duistere onweerswolken. De schrijfster merkt dat er bij het strand een scoutskamp is opgesteld voor zesjarige kinderen, maar ze ziet vooral dat een leidster en een jongetje zich vaak afzonderen en bij de minste zonneschijn samen pootjebaden.

Gaandeweg beseft Duras dat het jongetje autistisch is. Zijn mooie ogen, grijs als de zee, maken nauwelijks oogcontact met het meisje dat continu tegen hem praat. Duras begint haar columns te schrijven: De jongen is bang voor een haai die hem met valse beloftes in zee wil lokken om hem op zijn rug naar een heel ver koraaleiland te brengen. Eenmaal daar gestrand ziet de jongen bange wezens die vanuit het oerwoud naar hem loeren. Het jongetje wil terug naar het kamp.

In Duras' donkere kamer vinden imaginaire gesprekken plaats over de situatie in Gdánsk, een Poolse stad die in de jaren ’80 bekend werd door de oprichting van de vakbond Solidariteit, die zich tegen het communistische regime verzette. Duras herhaalt de naam van de stad voortdurend, lijkt haast verliefd op dit woord en verweeft deze strijd met de columns.

Het liefdesverhaal eindigt met een breuk. Wat haar eens charmeerde in het zesjarige kind, begint haar te irriteren. Het jongetje is veel te braaf en te volgzaam. De scoutsleidster laat zijn hand los en verlaat hem.
Duras' werk voor 'La  Libération' is voltooid en zo sluit zij de gordijnen van haar dark room with a view.

Op het internet las ik een korte biografie:
Duras is geboren en opgegroeid in Gia Dinh, dicht bij Saigon (thans Ho Chi Minhstad), in de toenmalige Unie van Indochina, thans Vietnam, waar haar moeder werkte. Ze zat op een Frans internaat in Indochina. Ze studeerde vervolgens in Parijs aan de Sorbonne. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat ze in het verzet. Een deel van haar jeugd heeft ze beschreven in het semi- autobiografisch boek L'Amant (1984). Een groot deel van haar werk is (semi-)autobiografisch. Ze had een grote belangstelling voor film en schreef tot aan haar dood afwisselend romans en filmscenario's. Hoofdthema's in haar werk waren liefde en dood.


© 2023 Claude Aendenboom
powered by CJ2