archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Naar de film delen printen terug
Griezelen met Elisabeth Moss Hans Knegtmans

1711VG Invisible man1Af en toe doet de film die ik bespreek me onweerstaanbaar denken aan een heel andere film die daar, op het eerste gezicht, niet zoveel mee te maken heeft. Een paar maanden terug overkwam dit me bij Little Joe (goeie film trouwens). Reeds tijdens de pauze verkondigde ik aan een paar andere bezoekers dat, als je even doordacht, dit in wezen niets anders was dan een creatieve ‘remake’ van de griezelfilm Invasion of the Body Snatchers. Helaas hadden ze die niet gezien, noch het origineel uit 1956, noch de ‘remake’ uit 1978. Thuisgekomen zocht ik op de computer of mijn Angelsaksische collega’s ook zo perceptief waren geweest. Dat bleek inderdaad het geval en ik was er trots op dat die buitenlanders er net zo over dachten als ik.

Voor deze aflevering had ik een bespreking gepland van de griezelthriller The invisible man. Die had ik gezien – zo blijkt uit mijn filmschriftje – op 1 maart jl. Door omstandigheden was ik nog niet toegekomen aan een samenvatting, dus ik moest in eerste instantie vertrouwen op mijn geheugen.
Denkend over mogelijke invalshoeken, schoot me plotseling de film Les Diaboliques (ook bekend als Diabolique) te binnen, van de Franse regisseur Henri-Georges Clouzot. Die film komt ter sprake in een doorwrocht stuk, waarin de (niet bij naam genoemde) auteur chronologisch alle 20 films behandelt die thematisch of anderszins verband houden met The invisible man. Jawel, de geschiedenis herhaalt zich.

Waar was ik? O ja. The invisible man heeft met zijn1711VG Invisible man2 beroemde voorganger gemeen dat de hoofdpersoon bij tijd en wijle door de gebeurtenissen niet zeker weet of haar gewaarwordingen wel kloppen met de werkelijkheid. Reeds vroeg in de film pleegt haar man (een stinkend rijke griezel) zelfmoord. Het was bij leven zo’n lul dat we daar geen traan over hoeven te laten. Zeker niet wanneer blijkt dat hij haar een kapitale som geld achterlaat.

Maar het eventuele plezier dat ze daaraan zou kunnen beleven wordt bedorven door het feit dat de overledene helemaal niet dood is. En (eens een lul, altijd een lul) dat is extra vervelend omdat zij ervan overtuigd is dat hij ‘dood’ nog gevaarlijker is dan bij leven. Hierdoor krijgt het verhaal de klassieke wending dat de heldin door de rest van de wereld als kierewiet wordt gezien.
De kijker die het vertrouwen in de heldin niet verloren heeft, moet zich desondanks wel afvragen hoe zij aan haar vreemde ideeën komt. Is het allemaal verbeelding of bestaat er een objectieve werkelijkheid waarop haar afwijkende ervaringen gebaseerd zijn?

The invisible man is een bona fide horrorfilm, maar wat hem boven tientallen mindere genrefilms uit tilt, is het weergaloze spel van Elisabeth Moss. Zij is een van de meest belovende actrices van het moment, hoewel zij nog geen mondiale bekendheid geniet. Als u haar één keer hebt zien schitteren (bijvoorbeeld in de tv-serie Mad Men) vergeet u haar niet meer. Ga haar bewonderen en onthoud die naam.

-------
De plaatjes komen van Filmdepot


© 2020 Hans Knegtmans meer Hans Knegtmans - meer "Naar de film" -
Vermaak en Genot > Naar de film
Griezelen met Elisabeth Moss Hans Knegtmans
1711VG Invisible man1Af en toe doet de film die ik bespreek me onweerstaanbaar denken aan een heel andere film die daar, op het eerste gezicht, niet zoveel mee te maken heeft. Een paar maanden terug overkwam dit me bij Little Joe (goeie film trouwens). Reeds tijdens de pauze verkondigde ik aan een paar andere bezoekers dat, als je even doordacht, dit in wezen niets anders was dan een creatieve ‘remake’ van de griezelfilm Invasion of the Body Snatchers. Helaas hadden ze die niet gezien, noch het origineel uit 1956, noch de ‘remake’ uit 1978. Thuisgekomen zocht ik op de computer of mijn Angelsaksische collega’s ook zo perceptief waren geweest. Dat bleek inderdaad het geval en ik was er trots op dat die buitenlanders er net zo over dachten als ik.

Voor deze aflevering had ik een bespreking gepland van de griezelthriller The invisible man. Die had ik gezien – zo blijkt uit mijn filmschriftje – op 1 maart jl. Door omstandigheden was ik nog niet toegekomen aan een samenvatting, dus ik moest in eerste instantie vertrouwen op mijn geheugen.
Denkend over mogelijke invalshoeken, schoot me plotseling de film Les Diaboliques (ook bekend als Diabolique) te binnen, van de Franse regisseur Henri-Georges Clouzot. Die film komt ter sprake in een doorwrocht stuk, waarin de (niet bij naam genoemde) auteur chronologisch alle 20 films behandelt die thematisch of anderszins verband houden met The invisible man. Jawel, de geschiedenis herhaalt zich.

Waar was ik? O ja. The invisible man heeft met zijn1711VG Invisible man2 beroemde voorganger gemeen dat de hoofdpersoon bij tijd en wijle door de gebeurtenissen niet zeker weet of haar gewaarwordingen wel kloppen met de werkelijkheid. Reeds vroeg in de film pleegt haar man (een stinkend rijke griezel) zelfmoord. Het was bij leven zo’n lul dat we daar geen traan over hoeven te laten. Zeker niet wanneer blijkt dat hij haar een kapitale som geld achterlaat.

Maar het eventuele plezier dat ze daaraan zou kunnen beleven wordt bedorven door het feit dat de overledene helemaal niet dood is. En (eens een lul, altijd een lul) dat is extra vervelend omdat zij ervan overtuigd is dat hij ‘dood’ nog gevaarlijker is dan bij leven. Hierdoor krijgt het verhaal de klassieke wending dat de heldin door de rest van de wereld als kierewiet wordt gezien.
De kijker die het vertrouwen in de heldin niet verloren heeft, moet zich desondanks wel afvragen hoe zij aan haar vreemde ideeën komt. Is het allemaal verbeelding of bestaat er een objectieve werkelijkheid waarop haar afwijkende ervaringen gebaseerd zijn?

The invisible man is een bona fide horrorfilm, maar wat hem boven tientallen mindere genrefilms uit tilt, is het weergaloze spel van Elisabeth Moss. Zij is een van de meest belovende actrices van het moment, hoewel zij nog geen mondiale bekendheid geniet. Als u haar één keer hebt zien schitteren (bijvoorbeeld in de tv-serie Mad Men) vergeet u haar niet meer. Ga haar bewonderen en onthoud die naam.

-------
De plaatjes komen van Filmdepot
© 2020 Hans Knegtmans
powered by CJ2