archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > De poëtische wereld | ||||
Overblijven | Jaap van Lakerveld | |||
Na een ochtend lang rekenen, of schrijven Wachtte thuis mijn moeder met het brood En een beker waarin zij mijn yoghurt goot Waarin suiker eventjes bleef drijven En dan weer jopper aan, en pet met klep Vliegensvlug naar school toe met de step Helaas, bedacht men daar het overblijven Wat ouder, ik zal niet overdrijven Kreeg ik in de gaten in de klas Dat niet elk kind geheel hetzelfde was Ik voelde weleens ergens iets verstijven En daarmee groeide het besef Dat het overreding vergt en lef Als je ten slotte niet wil over blijven. Het liefste wilde ik de tijd verdrijven Met meisjes uit de klas, of uit de buurt Ik voelde mij telkens aangevuurd Wanneer ik aan hen dacht en aan hun lijven Een meisje trok wat later bij mij in Ik had nog nooit gedacht aan een gezin Toen zij begon te spreken over blijven Na peuterspeelzalen en dagverblijven Na scholen, studies in het buitenland Verlieten alle kinderen het pand Naar banen bij instanties en bedrijven Wij zagen het voordeel van meer vrije tijd Voor vrienden en elkaars gezelligheid En van gewoon tezamen overblijven De tijd eiste haar tol, begon te wrijven Museumjaarkaart, NS wandeling De omzwervingen van de sterveling Die heupen, knie- en wervelschijven Voelt knarsen in het tanende skelet En weet, er is een bikkelharde wet Van ons zal er straks eentje overblijven. Ooit zal de tijd de ander ook verdrijven De nagedachtenis en dan vergetelheid Zo gaat het in de lange loop der tijd Niets zal uiteindelijk voorgoed beklijven Of het moet zijn door banden van het bloed Maar ik denk ach, misschien is het zo goed Ik was als kind al tegen overblijven. ----- De tekening is van Linda Hulshof Meer informatie op: www.lindahulshof.nl |
||||
© 2018 Jaap van Lakerveld | ||||
powered by CJ2 |