archiefvorig nr.lopend nr.

 
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Zijn landschapsbezetenen sadisten? Katharina Kouwenhoven

1003BZ Tiendweg
Met een tiendweg heeft praktisch nooit iemand te maken. De meeste mensen zullen zelfs geen idee hebben wat het is. Nu bestaat hij feitelijk ook niet, want het woord staat niet in Van Dale. Maar wie gaat wandelen, en dan vooral langs door anderen uitgezette paden, krijgt onherroepelijk te maken met tiendwegen en Hollandse Kades. Dat zijn verhogingen in het landschap met bomen erlangs, knotwilgen bij tiendwegen en wilgen en elzen bij Kades. Wat verder het verschil is, weet ik niet.

Op die verhogingen kun je lopen. En de ontwerpers van die wandelroutes hebben graag dat je dat doet en zodoende nemen ze ze op in wandelroutes. De gedachte erachter is onder andere dat de wandelaar graag loopt op onverharde paden. Niets is minder waar. De wandelaar loopt graag over voetpaden, waar andere hinderlijke weggebruikers, zoals: fietsers, brommers (de Canta!) en auto's geen toegang hebben. Maar die wandelpaden mogen best voorzien zijn van een laagje bitumen of asfalt. Dat loopt namelijk lekker.

Op een tiendweg of Kade of, om nog eens zoiets te noemen, een grasdijk, loop je op een richel gemaaid gras. Als het al gemaaid is. Na enige dagen regenval bagger je er door de modder en moet je over de plassen springen; na een tijd van droogte verzwik je je enkels op de bonken klei. Vaak liggen er ook nog stukken steen op en groeien er brandnetels langs de smalle richel. Het is niet fijn om op te lopen en je schiet niet op. Sommige wandelrouteontwikkelaars hebben zich dat ook als doel gesteld en de Trage Paden routes samengesteld. Dan loop je een paar uur te strompelen en te zwikken, zonder dat er verlichting geboden wordt in de vorm van een fietspad, of desnoods een smalle autoweg.

Het zal duidelijk zijn dat al die wandelrouteontwerpers niet alleen natuurliefhebbers zijn, maar ook landschapsbezetenen, mogelijk met een sadistisch trekje. Nu is de enige echte natuur die wij in Nederland hebben de zee en de rest is een groot cultuurpark en die tiendwegen zijn soms al heel oud, maar dienden in de ontwikkeling van dat cultuurpark voor het waterbeheer. Die tiendwegen zijn aangelegd en niet vanzelf ontstaan en dus net zo 'natuurlijk' als de sloten die er in de buurt gegraven zijn of de kanalen waarover het vervoer plaats vond.

Afgezien van die tiendwegen, kades en grasdijken zijn er talloze rustige, groene plekken met paden waar wat grind op is gestrooid, of aangestampte kiezel. Dat kan toch ook. En daar heeft de wandelaar wat aan. Het zal duidelijk zijn dat ik nogal een afkeer heb van die onbegaanbare, onverharde wegen, die de naam 'pad' eigenlijk niet verdienen. Ik vind het verschrikkelijk om erop te lopen. Maar dit komt voort uit het feit dat ik niet begrijp waarom lopen door 'de natuur' zo belangrijk is; dat dit het uitgangspunt is voor al die uitgezette wandelingen. Er is veel meer cultuur die wandelingen interessant maakt dan die groene cultuur waar zij zo op geilen. Ga bijvoorbeeld vooral eens kijken op de tweede Maasvlakte.
 
**********************
De tekening is van de auteur


© 2012 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Zijn landschapsbezetenen sadisten? Katharina Kouwenhoven
1003BZ Tiendweg
Met een tiendweg heeft praktisch nooit iemand te maken. De meeste mensen zullen zelfs geen idee hebben wat het is. Nu bestaat hij feitelijk ook niet, want het woord staat niet in Van Dale. Maar wie gaat wandelen, en dan vooral langs door anderen uitgezette paden, krijgt onherroepelijk te maken met tiendwegen en Hollandse Kades. Dat zijn verhogingen in het landschap met bomen erlangs, knotwilgen bij tiendwegen en wilgen en elzen bij Kades. Wat verder het verschil is, weet ik niet.

Op die verhogingen kun je lopen. En de ontwerpers van die wandelroutes hebben graag dat je dat doet en zodoende nemen ze ze op in wandelroutes. De gedachte erachter is onder andere dat de wandelaar graag loopt op onverharde paden. Niets is minder waar. De wandelaar loopt graag over voetpaden, waar andere hinderlijke weggebruikers, zoals: fietsers, brommers (de Canta!) en auto's geen toegang hebben. Maar die wandelpaden mogen best voorzien zijn van een laagje bitumen of asfalt. Dat loopt namelijk lekker.

Op een tiendweg of Kade of, om nog eens zoiets te noemen, een grasdijk, loop je op een richel gemaaid gras. Als het al gemaaid is. Na enige dagen regenval bagger je er door de modder en moet je over de plassen springen; na een tijd van droogte verzwik je je enkels op de bonken klei. Vaak liggen er ook nog stukken steen op en groeien er brandnetels langs de smalle richel. Het is niet fijn om op te lopen en je schiet niet op. Sommige wandelrouteontwikkelaars hebben zich dat ook als doel gesteld en de Trage Paden routes samengesteld. Dan loop je een paar uur te strompelen en te zwikken, zonder dat er verlichting geboden wordt in de vorm van een fietspad, of desnoods een smalle autoweg.

Het zal duidelijk zijn dat al die wandelrouteontwerpers niet alleen natuurliefhebbers zijn, maar ook landschapsbezetenen, mogelijk met een sadistisch trekje. Nu is de enige echte natuur die wij in Nederland hebben de zee en de rest is een groot cultuurpark en die tiendwegen zijn soms al heel oud, maar dienden in de ontwikkeling van dat cultuurpark voor het waterbeheer. Die tiendwegen zijn aangelegd en niet vanzelf ontstaan en dus net zo 'natuurlijk' als de sloten die er in de buurt gegraven zijn of de kanalen waarover het vervoer plaats vond.

Afgezien van die tiendwegen, kades en grasdijken zijn er talloze rustige, groene plekken met paden waar wat grind op is gestrooid, of aangestampte kiezel. Dat kan toch ook. En daar heeft de wandelaar wat aan. Het zal duidelijk zijn dat ik nogal een afkeer heb van die onbegaanbare, onverharde wegen, die de naam 'pad' eigenlijk niet verdienen. Ik vind het verschrikkelijk om erop te lopen. Maar dit komt voort uit het feit dat ik niet begrijp waarom lopen door 'de natuur' zo belangrijk is; dat dit het uitgangspunt is voor al die uitgezette wandelingen. Er is veel meer cultuur die wandelingen interessant maakt dan die groene cultuur waar zij zo op geilen. Ga bijvoorbeeld vooral eens kijken op de tweede Maasvlakte.
 
**********************
De tekening is van de auteur
© 2012 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2