archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Galerie delen printen terug
Onderwaterwereld Dik Kruithof

1916BZ Onderwater1
De Zeeuwse Maartje Korstanje heeft een tentoonstelling in De Utrecht aan de Tweebaksmarkt in Leeuwarden waarin ze laat zien hoe de wereld onder water er volgens haar uitziet. Het heet dan ook niet onderwaterwereld maar Onderwatervermoeden. Ze kon zelf niet onder water gaan kijken maar zag wel filmwerk van anderen en vond resten op het strand. En ze wil dat haar kunst duurzaam is, dus geen plastic. Stenen bekleed met zeewier staan in de catalogus aangeduid als Xiriton met borduurwerk.

Xiriton is een circulaire betonsoort, internet leert dat Frank Bucher, een van oorsprong Zwitserse ingenieur die sinds 2004 in Stiens woont, met Xiriton de ideeënprijsvraag ‘Groen Beton – in de kiem gescoord’ heeft gewonnen. Het maakt gebruik van snippers van de Miscanthus, beter bekend als olifantsgras, ter vervanging van zand en grind in beton, waardoor het beton veel lichter wordt, een zekere taaiheid krijgt maar ook veel CO2 kan opslaan.

Hoe het borduurwerk gemaakt wordt is op een film te zien van de kunstenares aan het werk. Kleurrijke draden met een naaimachine gestikt op een dunne lap die daarna weer versneden wordt tot lange slingers die op de Xiriton stenen worden aangebracht. Resultaat: een nieuwe onderwaterwereld. De film wordt vertoond in de ontvangstzaal van De Utrecht waar ze de kastjes gebruikt heeft voor een verzameling van voorwerpen, meest gevonden aan de waterkant, die haar geïnspireerd hebben. Ze vond die zaal op de begane grond zo mooi dat ze er niet te veel aan wilde toevoegen. Ze heeft de tentoonstelling speciaal gemaakt, voor het eerst is het een drieluik bestaande uit een film, een boek en een expositie.

Onderwater is de inktvis natuurlijk een van de meest indrukwekkende dieren en de onderzoeker Craig Forster maakt daar een prachtige documentaire over, My octopus teacher, gebaseerd1916BZ Onderwater2 op een jaar lang een dagelijks onderwaterbezoek aan een octopus. Voor Korstanje was dit de inspiratie voor een grote installatie in het moderne trappenhuis van De Utrecht, waar een octopus, toepasselijk gemaakt met opgevulde stoffen tentakels op een aangrijpend ongelukkige manier van het plafond naar beneden hangt. Dat hij in zijn eigen omgeving is wordt duidelijk door de stenen en aangroeisels van kartonkoraal op de verdiepingen en de buitenwand.

Karton gebruikt ze al veel langer. In 2018 had ze een tentoonstelling in het museum in Kampen. Dat leverde het volgende stukje op: “zoals de natuur haar producten recyclet, zo kiest Korstanje een simpel materiaal als karton dat zij recyclet tot bouwmateriaal voor haar beelden. Het is niet alleen goedkoop en overal aanwezig, maar heeft ook het voordeel van een natuurlijke uitstraling. Door vloeibare lijm aan het karton toe te voegen wordt het tot karton-maché ; een substantie, die haar in staat stelt op een directe manier, met haar handen, te bouwen en te vormen.” Die betrokkenheid bij het materiaal vind je in alle gesprekken met en over haar, evenals de constante zoektocht naar nieuwe materialen.

Maartje Korstanje is in 1982 in Goes geboren en woont nu in Groede, Zeeuws Vlaanderen. Ze ging naar de Academie voor kunst en vormgeving St. Joost in Breda en daarna naar het Sandberg Instituut in Amsterdam. Ze won in 2007 de Prix de Rome en werd in 2014 genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst prijs. Ze exposeerde solo onder andere in het Zeeuws Museum en het Groninger Museum en deed en doet mee aan heel veel groepsexposities. Ze was talent van het jaar in 2016 en stond toen in de Galerie van hedendaagse kunstenaars op plaats 13. Op haar website is te zien dat wat in De Utrecht te zien is maar een klein onderdeel is van haar recente werk.




© 2022 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Galerie" -
Bezigheden > Galerie
Onderwaterwereld Dik Kruithof
1916BZ Onderwater1
De Zeeuwse Maartje Korstanje heeft een tentoonstelling in De Utrecht aan de Tweebaksmarkt in Leeuwarden waarin ze laat zien hoe de wereld onder water er volgens haar uitziet. Het heet dan ook niet onderwaterwereld maar Onderwatervermoeden. Ze kon zelf niet onder water gaan kijken maar zag wel filmwerk van anderen en vond resten op het strand. En ze wil dat haar kunst duurzaam is, dus geen plastic. Stenen bekleed met zeewier staan in de catalogus aangeduid als Xiriton met borduurwerk.

Xiriton is een circulaire betonsoort, internet leert dat Frank Bucher, een van oorsprong Zwitserse ingenieur die sinds 2004 in Stiens woont, met Xiriton de ideeënprijsvraag ‘Groen Beton – in de kiem gescoord’ heeft gewonnen. Het maakt gebruik van snippers van de Miscanthus, beter bekend als olifantsgras, ter vervanging van zand en grind in beton, waardoor het beton veel lichter wordt, een zekere taaiheid krijgt maar ook veel CO2 kan opslaan.

Hoe het borduurwerk gemaakt wordt is op een film te zien van de kunstenares aan het werk. Kleurrijke draden met een naaimachine gestikt op een dunne lap die daarna weer versneden wordt tot lange slingers die op de Xiriton stenen worden aangebracht. Resultaat: een nieuwe onderwaterwereld. De film wordt vertoond in de ontvangstzaal van De Utrecht waar ze de kastjes gebruikt heeft voor een verzameling van voorwerpen, meest gevonden aan de waterkant, die haar geïnspireerd hebben. Ze vond die zaal op de begane grond zo mooi dat ze er niet te veel aan wilde toevoegen. Ze heeft de tentoonstelling speciaal gemaakt, voor het eerst is het een drieluik bestaande uit een film, een boek en een expositie.

Onderwater is de inktvis natuurlijk een van de meest indrukwekkende dieren en de onderzoeker Craig Forster maakt daar een prachtige documentaire over, My octopus teacher, gebaseerd1916BZ Onderwater2 op een jaar lang een dagelijks onderwaterbezoek aan een octopus. Voor Korstanje was dit de inspiratie voor een grote installatie in het moderne trappenhuis van De Utrecht, waar een octopus, toepasselijk gemaakt met opgevulde stoffen tentakels op een aangrijpend ongelukkige manier van het plafond naar beneden hangt. Dat hij in zijn eigen omgeving is wordt duidelijk door de stenen en aangroeisels van kartonkoraal op de verdiepingen en de buitenwand.

Karton gebruikt ze al veel langer. In 2018 had ze een tentoonstelling in het museum in Kampen. Dat leverde het volgende stukje op: “zoals de natuur haar producten recyclet, zo kiest Korstanje een simpel materiaal als karton dat zij recyclet tot bouwmateriaal voor haar beelden. Het is niet alleen goedkoop en overal aanwezig, maar heeft ook het voordeel van een natuurlijke uitstraling. Door vloeibare lijm aan het karton toe te voegen wordt het tot karton-maché ; een substantie, die haar in staat stelt op een directe manier, met haar handen, te bouwen en te vormen.” Die betrokkenheid bij het materiaal vind je in alle gesprekken met en over haar, evenals de constante zoektocht naar nieuwe materialen.

Maartje Korstanje is in 1982 in Goes geboren en woont nu in Groede, Zeeuws Vlaanderen. Ze ging naar de Academie voor kunst en vormgeving St. Joost in Breda en daarna naar het Sandberg Instituut in Amsterdam. Ze won in 2007 de Prix de Rome en werd in 2014 genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst prijs. Ze exposeerde solo onder andere in het Zeeuws Museum en het Groninger Museum en deed en doet mee aan heel veel groepsexposities. Ze was talent van het jaar in 2016 en stond toen in de Galerie van hedendaagse kunstenaars op plaats 13. Op haar website is te zien dat wat in De Utrecht te zien is maar een klein onderdeel is van haar recente werk.


© 2022 Dik Kruithof
powered by CJ2