archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Naar de film delen printen terug
Don't look up Thomas van der Steen

1906VG Kijk dan niet
In mijn twitterfeed verscheen uit het niets Don’t Look Up, verbluffend vaak. Het was trending topic, sorry voor de incrowderige begrippen, that’s twitter for you. Geen idee wat het behelsde en zocht het op. Het bleek de titel van een nieuwe film op Netflix. De cast bolde van de grote namen, die moest ik zien. 

Heel kort de premisse zonder al te veel spoilers: astronome i.o. Kate Dibiasky (Jennifer Lawrence) ontdekt een komeet, berekent zijn baan en ziet dat ie recht op aarde afsuist. Ze belt haar professor Randall Mindy (Leonardo DiCaprio) en die bevestigt de ramkoers. Over 6 maanden klapt een rotsblok, net zo groot als dat van 66 miljoen jaar geleden, op onze planeet. Toen legden alle dinosauriërs het loodje, nu wacht de mensheid hetzelfde lot. Het is een allegorie voor de allesvernietigende klimaatramp die op ons afstevent.

De NASA krijgt er lucht van en zorgt voor een onderhoud met de president (Meryl Streep als een vrouwelijke Trump, in topvorm). Ronduit hilarisch is acteur Jonah Hill als haar zoon en stafchef. 
Misverstanden, populariteitspolls, de pers, glorende verkiezingen, onwetendheid en totale desinteresse regeren en de onheilsprofeten worden weggebonjourd. De president zegt in een communiqué dat iedereen moet blijven zitten en beoordelen - sit tight and assess. 

De wetenschappers krijgen nog een kans in de veelbekeken talkshow The Daily Rip. Oppervlakkig tot in het absurde, de presentatoren kaatsen onophoudelijk kwinkslagen. Ariane Grande parodieert een onnozele jonge zangeres zo naturel, het had een-op-een in Boulevard of Shownieuws gekund. Uiteindelijk verliest Dibiasky haar geduld tijdens het jolige gesprek en schreeuwt extatisch in de camera: “It’s 100% sure we’re all gonna fuckin’ die!”

Sociale media en Big Tech grijpen hun kans en laten niet meer los. De wereldbevolking raakt verdeeld, net als door Brexit, Trump en nu corona. Vandaar de titel Don’t Look Up, de ontkenners kijken gewoon niet meer naar het naderende gevaar. Steve Jobs, Elon Musk, Mark Zuckerberg, Bill Gates en Jeff Bezos zijn samengebald in één persoon, Peter Isherwell, wiens macht groter blijkt dan die van de president. Er wordt een patriottische held gevonden (Ron Perlman, grotesk karikatuur) die zich opoffert en in een Space Shuttle de komeet te lijf gaat. 
Ik druk op pauze om even bij te komen van het vermakelijke uurtje maar zie dat de film nog 80 minuten duurt. Bijna anderhalf uur, wat gaat er in godsnaam nog gebeuren?

Laat je hierdoor niet afschrikken, mijn korte spanningsboog en legendarische ongeduld worden beschimpt door familie en vrienden. De hele Matthäus luisteren, de Bijbel lezen, een college van Robbert Dijkgraaf, Miles Davis’ Kind of Blue, seizoen 5 van La Casa de Papel, tot huilens toe staren naar een Rothko, oeverloos podcast-geleuter, al rap waaiert mijn concentratie de ruimte in.

Toch afgekeken, je wilt toch weten hoe het afloopt met de aarde. Maar als ik regisseur was geweest had ik er een film van vijf kwartier van gemaakt. Lang zat.

----------
De auteur heeft zelf gezorgd voor de illustratie.


© 2022 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Naar de film" -
Vermaak en Genot > Naar de film
Don't look up Thomas van der Steen
1906VG Kijk dan niet
In mijn twitterfeed verscheen uit het niets Don’t Look Up, verbluffend vaak. Het was trending topic, sorry voor de incrowderige begrippen, that’s twitter for you. Geen idee wat het behelsde en zocht het op. Het bleek de titel van een nieuwe film op Netflix. De cast bolde van de grote namen, die moest ik zien. 

Heel kort de premisse zonder al te veel spoilers: astronome i.o. Kate Dibiasky (Jennifer Lawrence) ontdekt een komeet, berekent zijn baan en ziet dat ie recht op aarde afsuist. Ze belt haar professor Randall Mindy (Leonardo DiCaprio) en die bevestigt de ramkoers. Over 6 maanden klapt een rotsblok, net zo groot als dat van 66 miljoen jaar geleden, op onze planeet. Toen legden alle dinosauriërs het loodje, nu wacht de mensheid hetzelfde lot. Het is een allegorie voor de allesvernietigende klimaatramp die op ons afstevent.

De NASA krijgt er lucht van en zorgt voor een onderhoud met de president (Meryl Streep als een vrouwelijke Trump, in topvorm). Ronduit hilarisch is acteur Jonah Hill als haar zoon en stafchef. 
Misverstanden, populariteitspolls, de pers, glorende verkiezingen, onwetendheid en totale desinteresse regeren en de onheilsprofeten worden weggebonjourd. De president zegt in een communiqué dat iedereen moet blijven zitten en beoordelen - sit tight and assess. 

De wetenschappers krijgen nog een kans in de veelbekeken talkshow The Daily Rip. Oppervlakkig tot in het absurde, de presentatoren kaatsen onophoudelijk kwinkslagen. Ariane Grande parodieert een onnozele jonge zangeres zo naturel, het had een-op-een in Boulevard of Shownieuws gekund. Uiteindelijk verliest Dibiasky haar geduld tijdens het jolige gesprek en schreeuwt extatisch in de camera: “It’s 100% sure we’re all gonna fuckin’ die!”

Sociale media en Big Tech grijpen hun kans en laten niet meer los. De wereldbevolking raakt verdeeld, net als door Brexit, Trump en nu corona. Vandaar de titel Don’t Look Up, de ontkenners kijken gewoon niet meer naar het naderende gevaar. Steve Jobs, Elon Musk, Mark Zuckerberg, Bill Gates en Jeff Bezos zijn samengebald in één persoon, Peter Isherwell, wiens macht groter blijkt dan die van de president. Er wordt een patriottische held gevonden (Ron Perlman, grotesk karikatuur) die zich opoffert en in een Space Shuttle de komeet te lijf gaat. 
Ik druk op pauze om even bij te komen van het vermakelijke uurtje maar zie dat de film nog 80 minuten duurt. Bijna anderhalf uur, wat gaat er in godsnaam nog gebeuren?

Laat je hierdoor niet afschrikken, mijn korte spanningsboog en legendarische ongeduld worden beschimpt door familie en vrienden. De hele Matthäus luisteren, de Bijbel lezen, een college van Robbert Dijkgraaf, Miles Davis’ Kind of Blue, seizoen 5 van La Casa de Papel, tot huilens toe staren naar een Rothko, oeverloos podcast-geleuter, al rap waaiert mijn concentratie de ruimte in.

Toch afgekeken, je wilt toch weten hoe het afloopt met de aarde. Maar als ik regisseur was geweest had ik er een film van vijf kwartier van gemaakt. Lang zat.

----------
De auteur heeft zelf gezorgd voor de illustratie.
© 2022 Thomas van der Steen
powered by CJ2