archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Song for Nico Henk Klaren

1906VG Nico
Al in 1972 trad Nico op in de Bataclan in Parijs, samen met John Cale en Lou Reed. Met die mannen had ze het iconische album The Velvet Underground and Nico gemaakt. Een halve eeuw geleden. De Bataclan heeft slechtere tijden gekend sindsdien. Ik heb de Nico van de Velvet Underground altijd geweldig gevonden. Althans: de zangeres in combinatie met de vier liedjes die ze zong op het album en met de band. De paar nummers van haar solowerk die ik de laatste dagen heb beluisterd doen mij geen fan worden. Wat ik gehoord heb is allemaal wat zwáár, om met Brigitte Kaandorp te spreken. Dat kan ook wel met een bijna levenslange heroïneverslaving, een verkrachting op haar vijftiende en een schuldgevoel vanwege de doodstraf voor de verkrachter. Een Amerikaanse sergeant. Dat was allemaal kort na de oorlog. Tijdens de oorlog is haar vader ook nog omgekomen, wellicht gesneuveld. Oh ja, Nico was Duits. Ze heette eigenlijk Christa Päffgen. En dan is ze ook nog jong gestorven. Een hersenbloeding na een fietsongeluk op Ibiza. Ze is maar vijftig jaar geworden.

Tussen die gebeurtenissen (de verkrachting en haar dood) leefde ze een bijzonder leven. Helemaal vól met wat je BW-ers – bekende wereldburgers - zou kunnen noemen uit de wereld van de rock ’n roll, de film, de mode, de modellensector. Jetset, dat is het woord. Affaires met Alain Delon, Jim Morrison, Jackson Browne, John Cale (níet met Lou Reed, die wou ze niet). Vriendschappen met Bob Dylan, Brian Jones en Brian Eno. Filmrollen, eerst in films van Andy Warhol, later ook een kleintje in La Dolce Vita. Titelsong van een film (Strip-tease) van Gainsbourg. Werk - als model – voor de beste tijschriften en voor Chanel. 

Alain Delon is mogelijk de vader van haar zoon Ari. Hij ontkent dat nog steeds. Op zijn 86ste! Brian Jones heeft haar geïntroduceerd bij Andy Warhol, wat leidde tot haar zang op The Velvet Underground and Nico. Door Jones nam ze haar eerste singletje op: I’m not sayin’ van Gordon Lighfoot. Geproduceerd door Jimmy Page (van Led Zeppelin) op het label van Andrew Loog Oldham (de eerste manager van de Rolling Stones). Het valt allemaal nauwelijks bij te houden.

Geen wonder dat er boeken over haar geschreven zijn, films en toneelstukken. En een liedje: Song for Nico. Ik kwam het tegen op Marianne Faithfull’s album Kissin’ Time. De tekst is van Marianne zelf (muziek Dave Stewart). Het gaat over Nico’s leven. Een aantal van bovengenoemde meneren komt er in voor. Vooral Delon krijgt op zijn donder. Terecht.



© 2022 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Song for Nico Henk Klaren
1906VG Nico
Al in 1972 trad Nico op in de Bataclan in Parijs, samen met John Cale en Lou Reed. Met die mannen had ze het iconische album The Velvet Underground and Nico gemaakt. Een halve eeuw geleden. De Bataclan heeft slechtere tijden gekend sindsdien. Ik heb de Nico van de Velvet Underground altijd geweldig gevonden. Althans: de zangeres in combinatie met de vier liedjes die ze zong op het album en met de band. De paar nummers van haar solowerk die ik de laatste dagen heb beluisterd doen mij geen fan worden. Wat ik gehoord heb is allemaal wat zwáár, om met Brigitte Kaandorp te spreken. Dat kan ook wel met een bijna levenslange heroïneverslaving, een verkrachting op haar vijftiende en een schuldgevoel vanwege de doodstraf voor de verkrachter. Een Amerikaanse sergeant. Dat was allemaal kort na de oorlog. Tijdens de oorlog is haar vader ook nog omgekomen, wellicht gesneuveld. Oh ja, Nico was Duits. Ze heette eigenlijk Christa Päffgen. En dan is ze ook nog jong gestorven. Een hersenbloeding na een fietsongeluk op Ibiza. Ze is maar vijftig jaar geworden.

Tussen die gebeurtenissen (de verkrachting en haar dood) leefde ze een bijzonder leven. Helemaal vól met wat je BW-ers – bekende wereldburgers - zou kunnen noemen uit de wereld van de rock ’n roll, de film, de mode, de modellensector. Jetset, dat is het woord. Affaires met Alain Delon, Jim Morrison, Jackson Browne, John Cale (níet met Lou Reed, die wou ze niet). Vriendschappen met Bob Dylan, Brian Jones en Brian Eno. Filmrollen, eerst in films van Andy Warhol, later ook een kleintje in La Dolce Vita. Titelsong van een film (Strip-tease) van Gainsbourg. Werk - als model – voor de beste tijschriften en voor Chanel. 

Alain Delon is mogelijk de vader van haar zoon Ari. Hij ontkent dat nog steeds. Op zijn 86ste! Brian Jones heeft haar geïntroduceerd bij Andy Warhol, wat leidde tot haar zang op The Velvet Underground and Nico. Door Jones nam ze haar eerste singletje op: I’m not sayin’ van Gordon Lighfoot. Geproduceerd door Jimmy Page (van Led Zeppelin) op het label van Andrew Loog Oldham (de eerste manager van de Rolling Stones). Het valt allemaal nauwelijks bij te houden.

Geen wonder dat er boeken over haar geschreven zijn, films en toneelstukken. En een liedje: Song for Nico. Ik kwam het tegen op Marianne Faithfull’s album Kissin’ Time. De tekst is van Marianne zelf (muziek Dave Stewart). Het gaat over Nico’s leven. Een aantal van bovengenoemde meneren komt er in voor. Vooral Delon krijgt op zijn donder. Terecht.

© 2022 Henk Klaren
powered by CJ2