archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Groene wegen Thomas van der Steen

1901BZ Groen
In het schuurtje van het vakantiehuis in Yvetot-Bocage staan onze fietsen. Iedere ochtend fiets ik naar Valognes voor brood (zie Jrg. 18 Nr. 18) maar verder zijn ze nog niet gebruikt. Het Tapijt van Bayeux en de D-Day stranden lagen daarvoor te ver, die hebben we met de auto bezocht. Het wordt wel tijd om ook de meegetorste E-bike van Belinda te ontplooien. In onze nabijheid liggen genoeg zogenaamde ‘voies vertes’, groene wegen. Fietspaden door de natuur, soms over oude jaagpaden langs rivieren en kanalen maar ook vaak over opgeheven spoorlijnen die door bossen en parken gaan. Ons oog valt op die van Carentan naar La Haye-du-Puits, dwars door natuurpark Marais du Cotentin et du Bessin. De namen van de stadjes en het park beloven in ieder geval al veel. 

Op de parkeerplaats van de Action -mon Dieu, quelle horreur-  start de route. Bruggetje over spoorweg en kanaal, bocht van 90 graden en langs datzelfde kanaaltje de groene weg op. Alles is trouwens groen, ook het water. Die kleur staat erom bekend dat het rustgevend is. Nou, dat klopt, iets té. De voormalige spoorlijn wordt aan beide zijden omzoomd door eindeloze rijen bomen waarvan de bladeren elkaar boven ons raken. We fietsen door een groene tunnel zonder uitzicht op de natuur erbuiten. Heel af en toe is er een doorgang, zo breed als de trekker die er doorheen moet. Nieuwsgierig schieten onze ogen door de opening maar zien dan wéér groen. De weilanden liggen er sappig bij. 

De hoogtepunten op de route zijn de brug bij Baupte, de brutale reigers bij Saint-Jores en het vervallen stationnetje van La Lande. Tuurlijk groeien er ook af en toe mooie bloemen, planten en struiken in de berm. Met daarin volop vlinders zoals dagpauwogen, Spaanse vlaggen en zelfs een keizersmantel. Ikzelf heb daar geen weet van, mijn eigen natuurvorser wijst en benoemt.
In La Haye-du-Puits lunchen we in een parkje. In de schaduw van het oorlogsmonument eten we stokbrood met zoute boter, Emmentaler en ham. Zoals alle dorpen in Frankrijk is dit ook een 'ville fleurie', vooral het hotel de ville is bloemrijk. 

We stappen weer op voor dezelfde saaie tocht, nu terug. Als ik voorstel er dan maar een sportieve draai aan te geven en voluit te gaan blijkt de topsnelheid van Belinda's E-bike begrensd op 25 km/h. Peddelen en babbelen dan maar. Bij het dorpje Montsenelle bekijken we het standbeeld van de Eerste Wereldoorlogsoldaat. Ze hebben tegenwoordig vaak, ook deze, de originele kleuren van hun uniform terug. Het 'bleu horizon' zoals het blauw van hun jassen heet, brengt ze bijna tot leven. Mooier dan het doodse steengrijs van voorheen. 

Het stikt in Normandië van de voies vertes; de volgende die wij uitkiezen wordt er een langs de kust. Want dan is uitzicht op zee gegarandeerd en juist daar houden we van.

-------
De foto is van de schrijver zelf


© 2021 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
Groene wegen Thomas van der Steen
1901BZ Groen
In het schuurtje van het vakantiehuis in Yvetot-Bocage staan onze fietsen. Iedere ochtend fiets ik naar Valognes voor brood (zie Jrg. 18 Nr. 18) maar verder zijn ze nog niet gebruikt. Het Tapijt van Bayeux en de D-Day stranden lagen daarvoor te ver, die hebben we met de auto bezocht. Het wordt wel tijd om ook de meegetorste E-bike van Belinda te ontplooien. In onze nabijheid liggen genoeg zogenaamde ‘voies vertes’, groene wegen. Fietspaden door de natuur, soms over oude jaagpaden langs rivieren en kanalen maar ook vaak over opgeheven spoorlijnen die door bossen en parken gaan. Ons oog valt op die van Carentan naar La Haye-du-Puits, dwars door natuurpark Marais du Cotentin et du Bessin. De namen van de stadjes en het park beloven in ieder geval al veel. 

Op de parkeerplaats van de Action -mon Dieu, quelle horreur-  start de route. Bruggetje over spoorweg en kanaal, bocht van 90 graden en langs datzelfde kanaaltje de groene weg op. Alles is trouwens groen, ook het water. Die kleur staat erom bekend dat het rustgevend is. Nou, dat klopt, iets té. De voormalige spoorlijn wordt aan beide zijden omzoomd door eindeloze rijen bomen waarvan de bladeren elkaar boven ons raken. We fietsen door een groene tunnel zonder uitzicht op de natuur erbuiten. Heel af en toe is er een doorgang, zo breed als de trekker die er doorheen moet. Nieuwsgierig schieten onze ogen door de opening maar zien dan wéér groen. De weilanden liggen er sappig bij. 

De hoogtepunten op de route zijn de brug bij Baupte, de brutale reigers bij Saint-Jores en het vervallen stationnetje van La Lande. Tuurlijk groeien er ook af en toe mooie bloemen, planten en struiken in de berm. Met daarin volop vlinders zoals dagpauwogen, Spaanse vlaggen en zelfs een keizersmantel. Ikzelf heb daar geen weet van, mijn eigen natuurvorser wijst en benoemt.
In La Haye-du-Puits lunchen we in een parkje. In de schaduw van het oorlogsmonument eten we stokbrood met zoute boter, Emmentaler en ham. Zoals alle dorpen in Frankrijk is dit ook een 'ville fleurie', vooral het hotel de ville is bloemrijk. 

We stappen weer op voor dezelfde saaie tocht, nu terug. Als ik voorstel er dan maar een sportieve draai aan te geven en voluit te gaan blijkt de topsnelheid van Belinda's E-bike begrensd op 25 km/h. Peddelen en babbelen dan maar. Bij het dorpje Montsenelle bekijken we het standbeeld van de Eerste Wereldoorlogsoldaat. Ze hebben tegenwoordig vaak, ook deze, de originele kleuren van hun uniform terug. Het 'bleu horizon' zoals het blauw van hun jassen heet, brengt ze bijna tot leven. Mooier dan het doodse steengrijs van voorheen. 

Het stikt in Normandië van de voies vertes; de volgende die wij uitkiezen wordt er een langs de kust. Want dan is uitzicht op zee gegarandeerd en juist daar houden we van.

-------
De foto is van de schrijver zelf
© 2021 Thomas van der Steen
powered by CJ2