archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Geef mij toch maar liever muziek Thomas van der Steen

1812VG PodcastZo’n tien jaar geleden hoorde ik voor ‘t eerst van de podcast. Na een quizavondje liep ik met een gelijkgestemde richting station. Vol vuur ratelden we over onze gemeenschappelijke interesse in de Eerste Wereldoorlog. Hij zei dat ik móést luisteren naar de podcast van Oxford University over de Slag aan de Somme, dat kon mooi onder het fietsen. De volgende dag meteen gedaan, maar in de inleiding kwamen al vier woorden voor waar ik nooit van had gehoord. Klik, uit. Eentje van Nico Dijkshoorn en Marcel van Roosmalen geprobeerd, maar dat werd al snel een potje incrowderig geschmier over hoe erg Arnhem wel niet is. Weer klik, uit. Nog één poging dan. Twee journalisten over hun hartstocht voor de racefiets. Hun gesprek ontaardt al snel in melig geneuzel over lekrijden en wat de beste kettingponsstift is. Klik en nu voor altijd.

Geen podcasts, ik luister muziek als ik fiets. Mijn muziekbibliotheek omvat 5643 nummers en staat bijna altijd op de shuffle-modus. Ik trap mijzelf in gang voor een rondje Eem. Nog in Hilversum begint Bob Seger en zijn Silver Bullet Band te zingen. Met een glimlach denk ik terug aan een zaterdagavond, begin jaren '80. Een paar waaghalzen uit onze stamkroeg Felix 3 hadden het plan opgevat om een rondje IJsselmeer te fietsen. Niet zomaar, nee, ze begonnen middernacht. Met een peuk in de ene en een biertje in de andere hand deden we ze uitgeleide. Barman Gerard zette met een brede grijns en het volume op standje orkaan Against the Wind van Bob op. Ze vertrokken en joelend keerden we terug naar onze vaste barkrukken. In het geniep was ik jaloers op hun avontuur.

Langs het Mediapark fiets ik naar de hei. De hei is eindeloos en loopt langs Bussum, Laren, Blaricum en Huizen. Als op rechts de rieten daken van villa’s boven de bomen piepen begint America’s Ventura Highway. In diezelfde kroeg ontmoette ik Belinda. Zij had twee elpees van America, ik aanbad hun Horse with no Name. Tien jaar later waren we samen op vakantie in Amerika en reden in ons campertje over Ventura Highway in Californië. Een dag later trouwden we in een wit kapelletje in Reno, Nevada.

Ventura Highway in the sunshine
Where the days are longer
The nights are stronger
Than moonshine


Op de drempel van de Eempolder stop ik. Een straffe wind uit het oosten blaast vol in mijn gezicht. Ik zet shuffle uit en zoek Canto Ostinato van Simeon ten Holt. Ik hoop op het ritme van de Canto een cadans te vinden om voorovergebogen het pontje naar Eemdijk te bereiken. Het lukt, gehypnotiseerd draaien mijn benen als metronomen de trappers rond. Ik voegde deze compositie toe aan mijn bibliotheek nadat ik De Belofte van Pisa van Mano Bouzamour had gelezen. Het stuk van Ten Holt speelt een belangrijke rol in het boek. Wat de Marokkaanse schrijver meemaakte na verschijning van zijn boek, overkomt nu Lale Gül met haar debuut Ik Ga Leven. Verstoting door gemeenschap, moskee, wijk, familie en gezin. De oorzaak voor haar penibele situatie wordt gezocht in de Turkse cultuur en, als altijd, de islam. Maar hypocrisie is de olifant in de kamer; doe wat je wil, maar asjeblieft, doe het stiekem.
Lale, durf te leven!

Het schattige pontje (pas op, vaart niet op de Dag des Heren) zet me over naar de andere oever van de Eem. Het is 14 kilometer naar het zuiden, naar Hoogland. De shufflestand gaat weer aan. Met zoveel nummers moet er tijdens het meanderen langs de rivier wel een nummer over een rivier voorbij komen. Ike & Tina Turner, Nick Drake, Bruce, R. E. M. Triggerfinger, Groove Armada of Robbie Robertson, de keuze van muzikanten die over rivieren zingen is oeverloos. Ineens begint Gino Vannelli aan zijn The River Must Flow. In de zomer van 2002 hadden we een vakantiehuisje dat te ver rijden van zee lag. Met zoon Timothy (9) en dochter Zoë (6) zochten we ons zwemvertier in een ondiepe rivier. Ik speelde survivallen met ze, zwoegend tegen de sterke stroom in ploeteren tot de klaterende waterval en daarna stroomafwaarts weer terug dobberen. ‘Papa, houdt de rivier ergens op?’, vroeg mijn dochter. In mijn hoofd zong Gino toen:

And like a river that flows to the sea
Oh yeah, the river must flow from me


Inmiddels heb ik de bron van de Eem bereikt, mijn keerpunt. Vanaf nu is het wind mee terug naar huis. Toeval bestaat niet want anders zou nu Ride like the Wind van Christopher Cross beginnen.
Nee, voor mij geen podcasts, ik heb genoeg aan mijn muziek en mijn herinneringen. En ik val er niemand mee lastig.

------
Het plaatje is van de schrijver


© 2021 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Geef mij toch maar liever muziek Thomas van der Steen
1812VG PodcastZo’n tien jaar geleden hoorde ik voor ‘t eerst van de podcast. Na een quizavondje liep ik met een gelijkgestemde richting station. Vol vuur ratelden we over onze gemeenschappelijke interesse in de Eerste Wereldoorlog. Hij zei dat ik móést luisteren naar de podcast van Oxford University over de Slag aan de Somme, dat kon mooi onder het fietsen. De volgende dag meteen gedaan, maar in de inleiding kwamen al vier woorden voor waar ik nooit van had gehoord. Klik, uit. Eentje van Nico Dijkshoorn en Marcel van Roosmalen geprobeerd, maar dat werd al snel een potje incrowderig geschmier over hoe erg Arnhem wel niet is. Weer klik, uit. Nog één poging dan. Twee journalisten over hun hartstocht voor de racefiets. Hun gesprek ontaardt al snel in melig geneuzel over lekrijden en wat de beste kettingponsstift is. Klik en nu voor altijd.

Geen podcasts, ik luister muziek als ik fiets. Mijn muziekbibliotheek omvat 5643 nummers en staat bijna altijd op de shuffle-modus. Ik trap mijzelf in gang voor een rondje Eem. Nog in Hilversum begint Bob Seger en zijn Silver Bullet Band te zingen. Met een glimlach denk ik terug aan een zaterdagavond, begin jaren '80. Een paar waaghalzen uit onze stamkroeg Felix 3 hadden het plan opgevat om een rondje IJsselmeer te fietsen. Niet zomaar, nee, ze begonnen middernacht. Met een peuk in de ene en een biertje in de andere hand deden we ze uitgeleide. Barman Gerard zette met een brede grijns en het volume op standje orkaan Against the Wind van Bob op. Ze vertrokken en joelend keerden we terug naar onze vaste barkrukken. In het geniep was ik jaloers op hun avontuur.

Langs het Mediapark fiets ik naar de hei. De hei is eindeloos en loopt langs Bussum, Laren, Blaricum en Huizen. Als op rechts de rieten daken van villa’s boven de bomen piepen begint America’s Ventura Highway. In diezelfde kroeg ontmoette ik Belinda. Zij had twee elpees van America, ik aanbad hun Horse with no Name. Tien jaar later waren we samen op vakantie in Amerika en reden in ons campertje over Ventura Highway in Californië. Een dag later trouwden we in een wit kapelletje in Reno, Nevada.

Ventura Highway in the sunshine
Where the days are longer
The nights are stronger
Than moonshine


Op de drempel van de Eempolder stop ik. Een straffe wind uit het oosten blaast vol in mijn gezicht. Ik zet shuffle uit en zoek Canto Ostinato van Simeon ten Holt. Ik hoop op het ritme van de Canto een cadans te vinden om voorovergebogen het pontje naar Eemdijk te bereiken. Het lukt, gehypnotiseerd draaien mijn benen als metronomen de trappers rond. Ik voegde deze compositie toe aan mijn bibliotheek nadat ik De Belofte van Pisa van Mano Bouzamour had gelezen. Het stuk van Ten Holt speelt een belangrijke rol in het boek. Wat de Marokkaanse schrijver meemaakte na verschijning van zijn boek, overkomt nu Lale Gül met haar debuut Ik Ga Leven. Verstoting door gemeenschap, moskee, wijk, familie en gezin. De oorzaak voor haar penibele situatie wordt gezocht in de Turkse cultuur en, als altijd, de islam. Maar hypocrisie is de olifant in de kamer; doe wat je wil, maar asjeblieft, doe het stiekem.
Lale, durf te leven!

Het schattige pontje (pas op, vaart niet op de Dag des Heren) zet me over naar de andere oever van de Eem. Het is 14 kilometer naar het zuiden, naar Hoogland. De shufflestand gaat weer aan. Met zoveel nummers moet er tijdens het meanderen langs de rivier wel een nummer over een rivier voorbij komen. Ike & Tina Turner, Nick Drake, Bruce, R. E. M. Triggerfinger, Groove Armada of Robbie Robertson, de keuze van muzikanten die over rivieren zingen is oeverloos. Ineens begint Gino Vannelli aan zijn The River Must Flow. In de zomer van 2002 hadden we een vakantiehuisje dat te ver rijden van zee lag. Met zoon Timothy (9) en dochter Zoë (6) zochten we ons zwemvertier in een ondiepe rivier. Ik speelde survivallen met ze, zwoegend tegen de sterke stroom in ploeteren tot de klaterende waterval en daarna stroomafwaarts weer terug dobberen. ‘Papa, houdt de rivier ergens op?’, vroeg mijn dochter. In mijn hoofd zong Gino toen:

And like a river that flows to the sea
Oh yeah, the river must flow from me


Inmiddels heb ik de bron van de Eem bereikt, mijn keerpunt. Vanaf nu is het wind mee terug naar huis. Toeval bestaat niet want anders zou nu Ride like the Wind van Christopher Cross beginnen.
Nee, voor mij geen podcasts, ik heb genoeg aan mijn muziek en mijn herinneringen. En ik val er niemand mee lastig.

------
Het plaatje is van de schrijver
© 2021 Thomas van der Steen
powered by CJ2