archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Poëtisch delen printen terug
Another poem for Jim Morrison Claude Aendenboom

1914VG JimJawel, Jim Morrison van The Doors was het idool van mijn broer Tom toen hij in 1988 studeerde voor ingenieur. Hij huurde een Gents studentenkot op de tweede étage, het was een ruim kot vergeleken met dat van zijn studiemaatje Ernest, weliswaar zonder overbodige luxe maar wel met alle comfort: een stevig bed, gerieflijke bureautafel waar mijn broer netjes zijn lijvige cursussen klasseerde en vooral goede zware donkere gordijnen. Voor het toilet en de keuken moesten de studenten op de gelijkvloers zijn.

Ernest was ook fan van The Doors en de psychedelische songs galmden elke dag door het herenhuis, gelukkig was er geen kotmadam aanwezig! En raar maar waar, de kotgenoten studeerden veel gemakkelijker met Jim's hypnotiserende monotone stem die hun hardwerkende brein kalmeerde en tegelijkertijd stimuleerde.

Ooit wilde ik solliciteren voor een job in een staalverwerkende fabriek wat verderop in het Gentse. Het was zomer en mijn broer genoot van drie maanden vakantie! Dus stelde hij me voor om in zijn kot te gaan logeren, ik moest mij immers vroeg aanbieden bij de personeelsmanager daar in dat bedrijf.

Ik nam die vrijdagavond de trein met Toms huissleutels in mijn rugzak, stapte aan het drukke Gentse station op de tram! Even later plofte ik na een ondraaglijk warme reis doodmoe op bed. Ik rustte een kwartiertje, stak dan het licht aan en staarde naar de kamer waar onze student reeds een jaartje vertoefde. Plots veerde ik recht want ik zag de mooie hifi-installatie op het nachtkastje met de stekker nog in het stopcontact. Willekeurig stak ik één van de vele muziekcassettes in de recorder.

Het eerste wat ik hoorde was Morrison hese stem met de song 'Riders on the Storm', gevolgd door 'The End' en andere verslavende deuntjes! Intussen snuffelde ik in Toms bibliotheek op zoek naar enkele wetenschappelijke werken: ik nam er snel eentje van Einstein uit met de titel E=mc². Leek me heel interessant maar ik snapte er niks van!

De volgende ochtend liep de wekker om vijf uur af. Om wakker te worden zette ik weer de cassette-recorder aan terwijl ik mij aan de lavabo waste met ijskoud water, ik zong enthousiast mee met 'Break on through', alweer een Doors-juweeltje!

Daarna heb ik nooit meer naar deze beroemde Amerikaanse band geluisterd maar mijn broer bleef trouwe fan.

We zijn nu meer dan dertig jaar verder en ik schrijf vijfentwintig jaar poëzie en proza! Mijn broer verweet me vorige week: 'Claude, je hebt over talloze onderwerpen geschreven maar je bracht nog nooit een ode aan mijn idool.'
'Dat klopt inderdaad' dacht ik verwonderd.

Gisterochtend kreeg ik plots bericht van The Doors op facebook: Claude, sluit je aan bij de Jim Morrison group! Wij verwachten van jou een poem over onze band!

Zo gezegd zo gedaan en dus schreef ik diezelfde dag nog een gedicht:
 
COME ON BABY LIGHT MY FIRE
Hello you, L.A. woman, yes touch me
and light my fire, I will love you madly
you know me, I'm the unknown soldier!

I will break on through your body 'cause
without you I 'll get the roadhouse blues

So when the night music is over, I am
waiting for the sun, girl this is the End

I run away from you with my Spanish
caravan! But if you love me two times
to Alabama you may join me for a ride

----------

Han Busstra heeft de illustratie gemaakt.



© 2022 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Poëtisch" -
Vermaak en Genot > Poëtisch
Another poem for Jim Morrison Claude Aendenboom
1914VG JimJawel, Jim Morrison van The Doors was het idool van mijn broer Tom toen hij in 1988 studeerde voor ingenieur. Hij huurde een Gents studentenkot op de tweede étage, het was een ruim kot vergeleken met dat van zijn studiemaatje Ernest, weliswaar zonder overbodige luxe maar wel met alle comfort: een stevig bed, gerieflijke bureautafel waar mijn broer netjes zijn lijvige cursussen klasseerde en vooral goede zware donkere gordijnen. Voor het toilet en de keuken moesten de studenten op de gelijkvloers zijn.

Ernest was ook fan van The Doors en de psychedelische songs galmden elke dag door het herenhuis, gelukkig was er geen kotmadam aanwezig! En raar maar waar, de kotgenoten studeerden veel gemakkelijker met Jim's hypnotiserende monotone stem die hun hardwerkende brein kalmeerde en tegelijkertijd stimuleerde.

Ooit wilde ik solliciteren voor een job in een staalverwerkende fabriek wat verderop in het Gentse. Het was zomer en mijn broer genoot van drie maanden vakantie! Dus stelde hij me voor om in zijn kot te gaan logeren, ik moest mij immers vroeg aanbieden bij de personeelsmanager daar in dat bedrijf.

Ik nam die vrijdagavond de trein met Toms huissleutels in mijn rugzak, stapte aan het drukke Gentse station op de tram! Even later plofte ik na een ondraaglijk warme reis doodmoe op bed. Ik rustte een kwartiertje, stak dan het licht aan en staarde naar de kamer waar onze student reeds een jaartje vertoefde. Plots veerde ik recht want ik zag de mooie hifi-installatie op het nachtkastje met de stekker nog in het stopcontact. Willekeurig stak ik één van de vele muziekcassettes in de recorder.

Het eerste wat ik hoorde was Morrison hese stem met de song 'Riders on the Storm', gevolgd door 'The End' en andere verslavende deuntjes! Intussen snuffelde ik in Toms bibliotheek op zoek naar enkele wetenschappelijke werken: ik nam er snel eentje van Einstein uit met de titel E=mc². Leek me heel interessant maar ik snapte er niks van!

De volgende ochtend liep de wekker om vijf uur af. Om wakker te worden zette ik weer de cassette-recorder aan terwijl ik mij aan de lavabo waste met ijskoud water, ik zong enthousiast mee met 'Break on through', alweer een Doors-juweeltje!

Daarna heb ik nooit meer naar deze beroemde Amerikaanse band geluisterd maar mijn broer bleef trouwe fan.

We zijn nu meer dan dertig jaar verder en ik schrijf vijfentwintig jaar poëzie en proza! Mijn broer verweet me vorige week: 'Claude, je hebt over talloze onderwerpen geschreven maar je bracht nog nooit een ode aan mijn idool.'
'Dat klopt inderdaad' dacht ik verwonderd.

Gisterochtend kreeg ik plots bericht van The Doors op facebook: Claude, sluit je aan bij de Jim Morrison group! Wij verwachten van jou een poem over onze band!

Zo gezegd zo gedaan en dus schreef ik diezelfde dag nog een gedicht:
 
COME ON BABY LIGHT MY FIRE
Hello you, L.A. woman, yes touch me
and light my fire, I will love you madly
you know me, I'm the unknown soldier!

I will break on through your body 'cause
without you I 'll get the roadhouse blues

So when the night music is over, I am
waiting for the sun, girl this is the End

I run away from you with my Spanish
caravan! But if you love me two times
to Alabama you may join me for a ride

----------

Han Busstra heeft de illustratie gemaakt.

© 2022 Claude Aendenboom
powered by CJ2