archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Over gewone, rustige mensen Julius Pasgeld

1720BS GewoonEnige weken geleden beschreef ik op deze plek een droom. Daarin vroegen drie agenten mij of ik mij kon legitimeren. Ik antwoordde: ‘Doet u dat eerst maar eens zelf. Want iedereen in zo’n apenpakkie kan wel zeggen dat-ie bij de politie is’.
Een lezer reageerde met de opmerking dat ik mezelf (als een dikke aap) maar eens een apenpakkie aan moest trekken. Waarop ik hem vroeg waarom. Daarop mailde hij: ‘Ik denk, dat ik het zomaar beledigen en kleineren van agenten die gewoon hun werk doen, ongepast vind. Zelfs in een (wens)droom’.

Tja. Daar moest ik echt wat langer over nadenken dan over de gemiddelde reacties die ik doorgaans op mijn schrijfsels mag ontvangen.
Uiteindelijk kwam ik tot de volgende conclusie:
Mijn anti-autoritair getinte droom kwam waarschijnlijk voort uit het idee van fatsoen, dat ik van huis uit had meegekregen. Ik heb namelijk geleerd, dat als je de naam van iemand wilt weten, je je altijd éérst zèlf moet voorstellen en daarna beleefd moet vragen: ‘En wie bent u, als ik vragen mag?’

Die agenten in mijn droom hanteerden hun macht. Terwijl je met gezag de samenleving en de vooruitgang uiteindelijk veel méér dient. Die agenten hadden (als gezagshandhavers) bijvoorbeeld dus eigenlijk veel beter kunnen zeggen:
‘Meneer. Mag ik me even voorstellen? Ik ben Janus Pietersen. En zoals u aan mijn kleding kunt zien werk ik bij de politie. Op dit moment ben ik aan het werk en dat werk schrijft me voor, dat ik op allerlei zaken moet letten, teneinde de veiligheid in de samenleving te handhaven en te verbeteren. Ik zie, dat u zich op dit moment gedraagt op een wijze, die wellicht niet geheel strookt met het waarborgen van die veiligheid. Zou u ons misschien willen voorzien van uw naam? Of van een papiertje waaruit die naam blijkt?’

Nou ja. Ik overdrijf natuurlijk vreselijk. Maar íets beleefder hadden die agenten toch wel kunnen zijn. Want het gaat hier in feite om het verschil tussen macht en gezag. Macht eigenen sommige mensen (dus ook agenten) zich toe nadat ze ermee bekleed zijn. Want met macht kan je andere mensen uiteindelijk altijd laten doen wat ze zèlf eigenlijk niet willen. Terwijl je je gezag íedere keer opnieuw moet waarmaken. En in iedere situatie opnieuw moet verdienen.

Vandaar dat Donald Trump, Alexander Loekasjenko en Vladimir Poetin altijd voor macht in plaats van gezag kiezen. En zich bedienen van de diensten van de oproerpolitie en soldaten die allemaal ook voor macht in plaats van voor gezag kiezen. Macht oogt imposanter, macht is makkelijker en macht kost minder tijd dan de uitoefening van gezag. En … macht gaat altijd ten koste van een ander. Maar bij de uitoefening van gezág moet je steeds van tevoren uitleggen, wie je eigenlijk zèlf bent. Dat je, als het puntje bij paaltje komt, eigenlijk maar heel gewoon bent en als gewoon, rustig mens eigenlijk ook alleen maar heel gewoon je werk doet omdat ìemand dat moet doen. Om zo je gezag iedere keer opnieuw te verdíenen. Ook al is dat in een apenpakkie.

Dat mailde ik allemaal terug naar die lezer.
En nu dus hier in het magazine van De Leunstoel.
U weet wel, dat genootschap voor gewone, rustige mensen.

---------
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
Meer informatie op: http://www.verduijndenboer.nl/

© 2020 Julius Pasgeld meer Julius Pasgeld - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Over gewone, rustige mensen Julius Pasgeld
1720BS GewoonEnige weken geleden beschreef ik op deze plek een droom. Daarin vroegen drie agenten mij of ik mij kon legitimeren. Ik antwoordde: ‘Doet u dat eerst maar eens zelf. Want iedereen in zo’n apenpakkie kan wel zeggen dat-ie bij de politie is’.
Een lezer reageerde met de opmerking dat ik mezelf (als een dikke aap) maar eens een apenpakkie aan moest trekken. Waarop ik hem vroeg waarom. Daarop mailde hij: ‘Ik denk, dat ik het zomaar beledigen en kleineren van agenten die gewoon hun werk doen, ongepast vind. Zelfs in een (wens)droom’.

Tja. Daar moest ik echt wat langer over nadenken dan over de gemiddelde reacties die ik doorgaans op mijn schrijfsels mag ontvangen.
Uiteindelijk kwam ik tot de volgende conclusie:
Mijn anti-autoritair getinte droom kwam waarschijnlijk voort uit het idee van fatsoen, dat ik van huis uit had meegekregen. Ik heb namelijk geleerd, dat als je de naam van iemand wilt weten, je je altijd éérst zèlf moet voorstellen en daarna beleefd moet vragen: ‘En wie bent u, als ik vragen mag?’

Die agenten in mijn droom hanteerden hun macht. Terwijl je met gezag de samenleving en de vooruitgang uiteindelijk veel méér dient. Die agenten hadden (als gezagshandhavers) bijvoorbeeld dus eigenlijk veel beter kunnen zeggen:
‘Meneer. Mag ik me even voorstellen? Ik ben Janus Pietersen. En zoals u aan mijn kleding kunt zien werk ik bij de politie. Op dit moment ben ik aan het werk en dat werk schrijft me voor, dat ik op allerlei zaken moet letten, teneinde de veiligheid in de samenleving te handhaven en te verbeteren. Ik zie, dat u zich op dit moment gedraagt op een wijze, die wellicht niet geheel strookt met het waarborgen van die veiligheid. Zou u ons misschien willen voorzien van uw naam? Of van een papiertje waaruit die naam blijkt?’

Nou ja. Ik overdrijf natuurlijk vreselijk. Maar íets beleefder hadden die agenten toch wel kunnen zijn. Want het gaat hier in feite om het verschil tussen macht en gezag. Macht eigenen sommige mensen (dus ook agenten) zich toe nadat ze ermee bekleed zijn. Want met macht kan je andere mensen uiteindelijk altijd laten doen wat ze zèlf eigenlijk niet willen. Terwijl je je gezag íedere keer opnieuw moet waarmaken. En in iedere situatie opnieuw moet verdienen.

Vandaar dat Donald Trump, Alexander Loekasjenko en Vladimir Poetin altijd voor macht in plaats van gezag kiezen. En zich bedienen van de diensten van de oproerpolitie en soldaten die allemaal ook voor macht in plaats van voor gezag kiezen. Macht oogt imposanter, macht is makkelijker en macht kost minder tijd dan de uitoefening van gezag. En … macht gaat altijd ten koste van een ander. Maar bij de uitoefening van gezág moet je steeds van tevoren uitleggen, wie je eigenlijk zèlf bent. Dat je, als het puntje bij paaltje komt, eigenlijk maar heel gewoon bent en als gewoon, rustig mens eigenlijk ook alleen maar heel gewoon je werk doet omdat ìemand dat moet doen. Om zo je gezag iedere keer opnieuw te verdíenen. Ook al is dat in een apenpakkie.

Dat mailde ik allemaal terug naar die lezer.
En nu dus hier in het magazine van De Leunstoel.
U weet wel, dat genootschap voor gewone, rustige mensen.

---------
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
Meer informatie op: http://www.verduijndenboer.nl/
© 2020 Julius Pasgeld
powered by CJ2