archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Mode delen printen terug
Middelbaar, makkelijk, veilig, saai Hester Torn

1115BZ Middelb.
Het paarse gordijntje wordt met een ruk opengedaan. Een vrouw gehuld in een kakikleurige driekwartbroek en hawaii-achtige blouse kijkt hoopvol naar de man op het krukje naast me. De randen van haar onderbroek drukken in haar achterwerk terwijl ze de broek tot over haar navel optrekt. De man beweegt nauwelijks. Hij richt zijn ogen op, murmelt: 'Ja best, toch?' en knikt een beetje. Na twee seconden is zijn aandacht alweer gericht op de bevrijdende uitgang van de winkel. ‘Ach, Henk, denk je dat ik een maatje kleiner nodig heb? Pak eens maat 42.’ Het gordijntje wordt dichtgeschoven en Henk kijkt me ietwat wanhopig aan. De arme man. Daar zit je dan, aanbeland op middelbare leeftijd, met je vrouw die in een te drukke Miss Etam naar je mening vraagt terwijl ze inmiddels wel moet weten dat het je niks kan schelen.

Mijn focus de afgelopen weken lag op de stijl van de Nederlandse vrouw van middelbare leeftijd. De vrouwen die ik nu mijn moeder zou kunnen noemen. Hier en daar vind je op straat wat excessen: de kakmadams, de kunstzinnige types, de fashionista’s en het type 'hotter-than-my-daughter'. Toch valt het gros te scharen onder de volgende omschrijving: makkelijk en veilig. Makkelijk is het na een kind of twee je haren in een ‘lekker pittig’ kapsel te laten knippen met de achterliggende reden dat je eigenlijk geen tijd wilt vrijmaken om je haar te fatsoeneren. Makkelijk is een ski-jack in een fleurige kleur voor alle Hollandse weertypes. Makkelijk zijn de 3-pakken huidkleurige onderbroeken en voorgevormde BH's van de Hema. Veilig zijn de eenvoudige instappers in blauw, bruin en zwart. Makkelijk is de kakikleurige driekwartbroek van de Miss Etam, of die taille-hoge broek van de C&A die je buik zo goed verhuld. Makkelijk is geen make-up of dagcrème. Makkelijk is eigenlijk alles wat ik niet ben geweest, niet ben en ook nooit wil zijn.

Toen mijn moeder, middelbare leeftijd, onlangs in een blauw fleecejack op een oude broek naar buiten liep voor een wandeling, was zij voor mij de makkelijk grens gepasseerd en sprak ik haar aan. Haar reactie? ‘Ik ga toch alleen maar wandelen; wie ziet mij nou?’ Waarop ik zei: ‘Vind jij jezelf mooi in deze kleren? Je bent veel meer waard dan een fleecejack!’ Een week later gingen we samen winkelen. En hoewel ik niks tegen de Miss Etam, de C&A en andere dergelijke ketens heb; ze verkopen er vooral 'makkelijke' en ‘veilige’ kleding voor vrouwen van middelbare leeftijd. En dus trok ik haar een winkel in die meer was gericht op ‘jonge meiden zoals jij’, aldus mijn moeder. We slaagden er glansrijk met een mooie top, een roze colbert – ‘jeetje dat is iets heel anders; ik draag nooit zulke kleuren’ – en een heupbroek die haar benen en billen fantastisch doen uitkomen.

Nee, dit is geen oproep aan iedere vrouw van middelbare leeftijd om de Miss Etam te negeren en winkels voor ‘jonge meiden’ leeg te kopen. Het gaat erom aandacht aan jezelf te besteden. Het lijkt erop of vrouwen in Nederland, vanaf het moment dat zij kinderen krijgen, zichzelf beginnen te verwaarlozen en kiezen voor makkelijk en veilig – en dat hun mannen hetzelfde doen en zich daarbij neerleggen. Ik ben trots dat mijn moeder steeds meer aandacht aan zichzelf gunt. Ze straalt meer, gaat naar een betere kapper en koopt haar kleding bewuster. O ja, en die vrouw in de Miss Etam van daarnet? Die kocht uiteindelijk op aanraden van een slechte verkoopster van middelbare leeftijd toch maatje 44. Eén maat te groot.

--------------------------------------------
De tekening is van Annemiek Meijer


© 2014 Hester Torn meer Hester Torn - meer "Mode"
Bezigheden > Mode
Middelbaar, makkelijk, veilig, saai Hester Torn
1115BZ Middelb.
Het paarse gordijntje wordt met een ruk opengedaan. Een vrouw gehuld in een kakikleurige driekwartbroek en hawaii-achtige blouse kijkt hoopvol naar de man op het krukje naast me. De randen van haar onderbroek drukken in haar achterwerk terwijl ze de broek tot over haar navel optrekt. De man beweegt nauwelijks. Hij richt zijn ogen op, murmelt: 'Ja best, toch?' en knikt een beetje. Na twee seconden is zijn aandacht alweer gericht op de bevrijdende uitgang van de winkel. ‘Ach, Henk, denk je dat ik een maatje kleiner nodig heb? Pak eens maat 42.’ Het gordijntje wordt dichtgeschoven en Henk kijkt me ietwat wanhopig aan. De arme man. Daar zit je dan, aanbeland op middelbare leeftijd, met je vrouw die in een te drukke Miss Etam naar je mening vraagt terwijl ze inmiddels wel moet weten dat het je niks kan schelen.

Mijn focus de afgelopen weken lag op de stijl van de Nederlandse vrouw van middelbare leeftijd. De vrouwen die ik nu mijn moeder zou kunnen noemen. Hier en daar vind je op straat wat excessen: de kakmadams, de kunstzinnige types, de fashionista’s en het type 'hotter-than-my-daughter'. Toch valt het gros te scharen onder de volgende omschrijving: makkelijk en veilig. Makkelijk is het na een kind of twee je haren in een ‘lekker pittig’ kapsel te laten knippen met de achterliggende reden dat je eigenlijk geen tijd wilt vrijmaken om je haar te fatsoeneren. Makkelijk is een ski-jack in een fleurige kleur voor alle Hollandse weertypes. Makkelijk zijn de 3-pakken huidkleurige onderbroeken en voorgevormde BH's van de Hema. Veilig zijn de eenvoudige instappers in blauw, bruin en zwart. Makkelijk is de kakikleurige driekwartbroek van de Miss Etam, of die taille-hoge broek van de C&A die je buik zo goed verhuld. Makkelijk is geen make-up of dagcrème. Makkelijk is eigenlijk alles wat ik niet ben geweest, niet ben en ook nooit wil zijn.

Toen mijn moeder, middelbare leeftijd, onlangs in een blauw fleecejack op een oude broek naar buiten liep voor een wandeling, was zij voor mij de makkelijk grens gepasseerd en sprak ik haar aan. Haar reactie? ‘Ik ga toch alleen maar wandelen; wie ziet mij nou?’ Waarop ik zei: ‘Vind jij jezelf mooi in deze kleren? Je bent veel meer waard dan een fleecejack!’ Een week later gingen we samen winkelen. En hoewel ik niks tegen de Miss Etam, de C&A en andere dergelijke ketens heb; ze verkopen er vooral 'makkelijke' en ‘veilige’ kleding voor vrouwen van middelbare leeftijd. En dus trok ik haar een winkel in die meer was gericht op ‘jonge meiden zoals jij’, aldus mijn moeder. We slaagden er glansrijk met een mooie top, een roze colbert – ‘jeetje dat is iets heel anders; ik draag nooit zulke kleuren’ – en een heupbroek die haar benen en billen fantastisch doen uitkomen.

Nee, dit is geen oproep aan iedere vrouw van middelbare leeftijd om de Miss Etam te negeren en winkels voor ‘jonge meiden’ leeg te kopen. Het gaat erom aandacht aan jezelf te besteden. Het lijkt erop of vrouwen in Nederland, vanaf het moment dat zij kinderen krijgen, zichzelf beginnen te verwaarlozen en kiezen voor makkelijk en veilig – en dat hun mannen hetzelfde doen en zich daarbij neerleggen. Ik ben trots dat mijn moeder steeds meer aandacht aan zichzelf gunt. Ze straalt meer, gaat naar een betere kapper en koopt haar kleding bewuster. O ja, en die vrouw in de Miss Etam van daarnet? Die kocht uiteindelijk op aanraden van een slechte verkoopster van middelbare leeftijd toch maatje 44. Eén maat te groot.

--------------------------------------------
De tekening is van Annemiek Meijer
© 2014 Hester Torn
powered by CJ2