archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Markeringen&Aanduidingen Frits Hoorweg

0302 BZ Lopen,M&A
Misschien lag het aan het weer. De voorspelling was zeer stellig geweest: aanvankelijk was er mist, maar die zou snel optrekken en dan werd het een stralende dag. Bij de Gooise Lusthoven, waar een NS wandeling me langs voerde, trok de mist zich daar niets van aan. Hij bleef de hele dag hangen. Alles bedekkend onder een grauwsluier, mijn zonnige humeur incluis.

Ik begon me te ergeren aan de bewegwijzering. Niet eens omdat ik fout liep. Daar is de route te simpel voor, maar gewoon omdat me opviel hoe knullig die was.
‘Omdat je zin had je te ergeren,’ hoor ik iemand roepen en daar zit iets in. Maar ja, zeg nou zelf: als je een wandelroute markeert met tekens op bomen, paaltjes, hekken en lantaarnpalen, doe het dan goed en consequent. De NS wandelingen worden, in navolging van de langeafstandspaden, gemarkeerd door de bekende roodwitte strepen. Om te beginnen is dat al niet erg handig, want waar een NS wandeling een langeafstandspad kruist dreigt verwarring. Nog erger wordt het als de twee een tijdje samenlopen, zoals in dit geval. Gedurende ongeveer een kilometer loop je over het Trekvogelpad en daarna mag je kiezen tussen twee roodwit gemarkeerde paden. Nu is daar wel weer een oplossing voor bedacht: op dat punt is de NS wandeling herkenbaar aan het bekende logo, dat kunstig in de markering is verwerkt. Geweldig, maar de leesbril moet er wel aan te pas komen en het irritante is vooral dat het een geconstrueerd probleem is. De NS had een andere markering moeten kiezen!

Overigens doet het probleem van tijdelijk samenlopende paden zich soms ook voor als het ene langeafstandspad het andere kruist. Dan kiest men er wel voor om de roodwitte markering aan te vullen met het cijfer van het pad. Prachtig, vooral als de markeringen net zijn aangebracht, maar na een poosje verbleken de cijfers en dan blijkt hoezeer de 1 en de 2, en de 3, de 5 en de 8, op elkaar lijken als ze niet geheel volgens de regels zijn aangebracht. Regels, zijn die er eigenlijk wel? Jawel, het Wandelplatform-LAW heeft een soort code ontwikkeld: roodwit is voor langeafstandspaden, geelrood voor nationale streekpaden en geelrood met iets erin dat op een kunstige M lijkt voor themapaden; een dubbele markering duidt op een komende afslag en een kruis betekent dat je de verkeerde kant oploopt. Bij dat platform zijn 12 organisaties aangesloten, die zich min of meer aan die code houden. Daarbij moet je wel in aanmerking nemen dat de markeringen vaak worden aangebracht door vrijwilligers, die zo hun eigen ideeën kunnen hebben over hoe het hoort. Soms zijn er opvallende verschillen, alleen al in de frequentie van de markeringen. De ene groep vrijwilligers is er blijkbaar heel zuinig mee en de andere heel kwistig. Op een en hetzelfde pad merk je soms dat aan het begin en het eind verschillende groepen aan het werk zijn geweest.

Helaas zijn de NS, Staatsbosbeheer en de Vereniging Natuurmonumenten niet bij het platform aangesloten. Staatsbosbeheer werkt graag met beschilderde paaltjes; op zich een uitstekende oplossing.Verraderlijke situaties kunnen echter ontstaan wanneer de ontwerper van een NS wandeling denkt de roodwitte markeringen een tijdje achterwege te kunnen laten, omdat men een tijdje de paaltjes van een rondwandeling kan volgen. Want wat gebeurt er? De wandelaar raakt in een aangename trance en volgt zonder goed op te letten de blauw, geel, rood, wit of groen geverfde paaltjes en mist het moment waarop hij daar weer afscheid van zou moeten nemen. Langzamerhand begint het hem te dagen wat er is gebeurd, waarna hij voor de moeilijke keuze komt van teruggaan of de rondwandeling maar afmaken, omdat hij waarschijnlijk al over de helft is.

De Gooise Lusthoven (Bantam, Schaep en Burg, Boekesteyn, Hilverbeek en Gooilust) zijn grotendeels eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten en die hanteert een markeringssysteem dat lijkt op dat van Staatsbosbeheer. De NS markeringen zijn schaars op deze landgoederen, maar de mogelijke schade valt mee omdat die landgoederen niet zo groot zijn. Anders wordt dat aan het eind van de wandeling in het bosgebied Spanderswoud, dat eigendom is van het Goois Natuurreservaat. Weer een andere organisatie en weer een ander systeem van bewegwijzering. Deze gaat uit van witte stenen paaltjes, met daarin een streep van een bepaalde kleur en met nummers die de volgorde aangeven. Ook heel leuk bedacht en de NS heeft gemeend daar dankbaar gebruik van te kunnen maken door zijn markeringen tot een minimum terug te brengen.

Wat we nodig lijken te hebben is: beleid. Zo moet er een radicaal onderscheid komen tussen rondwandelingen en point-to-point wandelingen. Het lijkt me ook handig dat verwarring tussen kleine rondwandelingen (tot 10 kilometer) en grote onmogelijk wordt gemaakt. Nou ja, het is teveel om nu even uit te denken. Het wandelplatform moet omgevormd worden tot een centraal orgaan dat een wettelijke status krijgt. Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en het Goois Natuurreservaat moeten verplicht worden zich aan te sluiten. Er moet veel gepraat worden, maar dan moeten er ondubbelzinnige regels worden vastgesteld, waarop toezicht wordt uitgeoefend. Het centraal orgaan zou misschien ook iets kunnen doen aan de uniformiteit van routebeschrijvingen. Zo kwam ik in het boekje van deze wandeling aanduidingen tegen als: Y-splitsing, schuine kruising, driesprong, haakse bocht en, geloof het of niet: een samenkomst van wegen. Er ligt een hoop werk te wachten op het Centraal Orgaan Markeringen&Aanduidingen. Als er toch nog wat tijd overblijft kan het misschien ook wat richtlijnen opstellen voor het weerbericht.
 
*********************************************************
Het Wandelplatform LAW bestaat al 25 jaar en heeft natuurlijk een website.
 
 


© 2005 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Markeringen&Aanduidingen Frits Hoorweg
0302 BZ Lopen,M&A
Misschien lag het aan het weer. De voorspelling was zeer stellig geweest: aanvankelijk was er mist, maar die zou snel optrekken en dan werd het een stralende dag. Bij de Gooise Lusthoven, waar een NS wandeling me langs voerde, trok de mist zich daar niets van aan. Hij bleef de hele dag hangen. Alles bedekkend onder een grauwsluier, mijn zonnige humeur incluis.

Ik begon me te ergeren aan de bewegwijzering. Niet eens omdat ik fout liep. Daar is de route te simpel voor, maar gewoon omdat me opviel hoe knullig die was.
‘Omdat je zin had je te ergeren,’ hoor ik iemand roepen en daar zit iets in. Maar ja, zeg nou zelf: als je een wandelroute markeert met tekens op bomen, paaltjes, hekken en lantaarnpalen, doe het dan goed en consequent. De NS wandelingen worden, in navolging van de langeafstandspaden, gemarkeerd door de bekende roodwitte strepen. Om te beginnen is dat al niet erg handig, want waar een NS wandeling een langeafstandspad kruist dreigt verwarring. Nog erger wordt het als de twee een tijdje samenlopen, zoals in dit geval. Gedurende ongeveer een kilometer loop je over het Trekvogelpad en daarna mag je kiezen tussen twee roodwit gemarkeerde paden. Nu is daar wel weer een oplossing voor bedacht: op dat punt is de NS wandeling herkenbaar aan het bekende logo, dat kunstig in de markering is verwerkt. Geweldig, maar de leesbril moet er wel aan te pas komen en het irritante is vooral dat het een geconstrueerd probleem is. De NS had een andere markering moeten kiezen!

Overigens doet het probleem van tijdelijk samenlopende paden zich soms ook voor als het ene langeafstandspad het andere kruist. Dan kiest men er wel voor om de roodwitte markering aan te vullen met het cijfer van het pad. Prachtig, vooral als de markeringen net zijn aangebracht, maar na een poosje verbleken de cijfers en dan blijkt hoezeer de 1 en de 2, en de 3, de 5 en de 8, op elkaar lijken als ze niet geheel volgens de regels zijn aangebracht. Regels, zijn die er eigenlijk wel? Jawel, het Wandelplatform-LAW heeft een soort code ontwikkeld: roodwit is voor langeafstandspaden, geelrood voor nationale streekpaden en geelrood met iets erin dat op een kunstige M lijkt voor themapaden; een dubbele markering duidt op een komende afslag en een kruis betekent dat je de verkeerde kant oploopt. Bij dat platform zijn 12 organisaties aangesloten, die zich min of meer aan die code houden. Daarbij moet je wel in aanmerking nemen dat de markeringen vaak worden aangebracht door vrijwilligers, die zo hun eigen ideeën kunnen hebben over hoe het hoort. Soms zijn er opvallende verschillen, alleen al in de frequentie van de markeringen. De ene groep vrijwilligers is er blijkbaar heel zuinig mee en de andere heel kwistig. Op een en hetzelfde pad merk je soms dat aan het begin en het eind verschillende groepen aan het werk zijn geweest.

Helaas zijn de NS, Staatsbosbeheer en de Vereniging Natuurmonumenten niet bij het platform aangesloten. Staatsbosbeheer werkt graag met beschilderde paaltjes; op zich een uitstekende oplossing.Verraderlijke situaties kunnen echter ontstaan wanneer de ontwerper van een NS wandeling denkt de roodwitte markeringen een tijdje achterwege te kunnen laten, omdat men een tijdje de paaltjes van een rondwandeling kan volgen. Want wat gebeurt er? De wandelaar raakt in een aangename trance en volgt zonder goed op te letten de blauw, geel, rood, wit of groen geverfde paaltjes en mist het moment waarop hij daar weer afscheid van zou moeten nemen. Langzamerhand begint het hem te dagen wat er is gebeurd, waarna hij voor de moeilijke keuze komt van teruggaan of de rondwandeling maar afmaken, omdat hij waarschijnlijk al over de helft is.

De Gooise Lusthoven (Bantam, Schaep en Burg, Boekesteyn, Hilverbeek en Gooilust) zijn grotendeels eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten en die hanteert een markeringssysteem dat lijkt op dat van Staatsbosbeheer. De NS markeringen zijn schaars op deze landgoederen, maar de mogelijke schade valt mee omdat die landgoederen niet zo groot zijn. Anders wordt dat aan het eind van de wandeling in het bosgebied Spanderswoud, dat eigendom is van het Goois Natuurreservaat. Weer een andere organisatie en weer een ander systeem van bewegwijzering. Deze gaat uit van witte stenen paaltjes, met daarin een streep van een bepaalde kleur en met nummers die de volgorde aangeven. Ook heel leuk bedacht en de NS heeft gemeend daar dankbaar gebruik van te kunnen maken door zijn markeringen tot een minimum terug te brengen.

Wat we nodig lijken te hebben is: beleid. Zo moet er een radicaal onderscheid komen tussen rondwandelingen en point-to-point wandelingen. Het lijkt me ook handig dat verwarring tussen kleine rondwandelingen (tot 10 kilometer) en grote onmogelijk wordt gemaakt. Nou ja, het is teveel om nu even uit te denken. Het wandelplatform moet omgevormd worden tot een centraal orgaan dat een wettelijke status krijgt. Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en het Goois Natuurreservaat moeten verplicht worden zich aan te sluiten. Er moet veel gepraat worden, maar dan moeten er ondubbelzinnige regels worden vastgesteld, waarop toezicht wordt uitgeoefend. Het centraal orgaan zou misschien ook iets kunnen doen aan de uniformiteit van routebeschrijvingen. Zo kwam ik in het boekje van deze wandeling aanduidingen tegen als: Y-splitsing, schuine kruising, driesprong, haakse bocht en, geloof het of niet: een samenkomst van wegen. Er ligt een hoop werk te wachten op het Centraal Orgaan Markeringen&Aanduidingen. Als er toch nog wat tijd overblijft kan het misschien ook wat richtlijnen opstellen voor het weerbericht.
 
*********************************************************
Het Wandelplatform LAW bestaat al 25 jaar en heeft natuurlijk een website.
 
 
© 2005 Frits Hoorweg
powered by CJ2