archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Het ligt daar maar gezapig Frits Hoorweg

1103BZ Utrecht De Meern
De Kanaalstraat is alom bekend van de Teleac-cursus ‘Plaat Uterechs’. In het echt valt hij helemaal niet tegen: veel Turkse groentewinkels, een feest voor het oog, dito bakkertjes en een enkele winkel met huishoudelijke artikelen, ingericht volgens het principe: ‘de mensen moeten iets te kiezen hebben, hoe het eruit ziet doet er minder toe’.

Het plan was om vanaf Utrecht CS (Jaarbeursuitgang) langs de Leidse Rijn naar De Meern te lopen. Misschien niet zo’n voor de hand liggend idee, maar voor mij voelde het als een soort verplichting aan. Een paar weken eerder had ik een wandeling van Woerden naar Utrecht namelijk in De Meern onderbroken. Het weer was niet fantastisch, die suffe Rijn verveelde me en het moet gezegd: De Meern is geen opwindend dorp, het ligt daar maar gezapig langs het water. Aan de zuidelijke kant ligt er een enorm bedrijventerrein tegen het lintdorp aangeplakt en aan de noordkant gaat het al snel over in Leidsche (met sch!) Rijn, dat bij de gemeente Utrecht hoort.

Maar ja, zo’n niet afgemaakte wandeling zorgt voor wat psychologen, geloof ik, taakspanning noemen. Een vaag gevoel van onbehagen dat niet overgaat door tegen jezelf te zeggen: ‘Op dat stukje is waarschijnlijk toch niks leuks te zien’. Het enige dat echt helpt is je ‘taak’ alsnog uit te voeren. En omdat de Kanaalstraat vlakbij de route lag, besloot ik die maar even mee te pikken, zo’n cultuurmonument mag je niet missen, en dan snel weer terug naar de Leidse Rijn.

Die ligt er daar bij zoals hij er waarschijnlijk 100 jaar geleden ook al bij lag. Het water oversteken is op enkele plaatsen mogelijk via pittoreske bruggetjes. Aan weerskanten van het water staan oude herenhuizen, behalve helemaal aan het begin waar stadsvernieuwers hebben huis gehouden. Omhoogkijkend over de linkeroever lijkt het wel of de hoogbouw van het Jaarbeurscomplex over de oude huizen heen leunt (en er is nog veel meer in aantocht!). Als je ziet wat er in Utrecht allemaal uit de grond wordt gestampt komt de vraag op waarom zoveel mensen het nodig vinden dat de overheid de economie (nog meer?) stimuleert.

Eigenlijk is dit stukje Leidse Rijn maar heel kort. Halverwege ligt rechts een oude molen (De Ster) uit 1755 en tegen het Merwedekanaal aan is links de oude Nederlandse Munt te bewonderen, sinds 2007 museum. Aan de overkant van de brug over het kanaal krijgt de entourage voor even een beetje een landelijk karakter. Rechts, aan de andere kant van het water ligt een parkje (Oog in Al), tegen die oever liggen wat woonboten. Links staan grote herenhuizen die betere tijden hebben gekend, veel betere tijden. Maar dan ineens verschijnen er ook weer grote gebouwen, zoals een hotel (Ibis), een zwembad (den Hommel) en een reusachtig zorgcomplex (Wartburg).

Vervolgens stak ik het Amsterdam-Rijnkanaal over (aangelegd toen de capaciteit van het Merwedekanaal tekort begon te schieten) om verderop iets naar rechts weer langs de Leidse Rijn terecht te komen. Een interessant weetje is dat het water van de Rijn daar meestal naar het kanaal stroomt, dus de andere kant op dan deze leek dacht. Er zijn wel voorzieningen getroffen om dat om te kunnen draaien als de omstandigheden daarom vragen. Dan hebben we het over grote droogte, die anders voor verzilting in het westen van het land zou kunnen zorgen.

Als klap op de vuurpijl was er toen ook nog de nieuwe onderdoorgang van de verbrede A2. Daarvoor heeft een slimme ontwerper een heel aparte, gekleurde, verlichting bedacht, die ongetwijfeld een afschrikkende werking zal hebben op dieven en vandalen. Het kan ook zijn dat het gewoon voor het mooi is, en erkend moet worden dat het prettig aandoet.

Verderop kon ik vaststellen dat De Meern van die kant af niet inspirerender is dan vanuit Woerden. Gelukkig wordt het door veel bussen aangedaan.

****************************
De tekening is van Lucia Jonkhoff


© 2013 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Het ligt daar maar gezapig Frits Hoorweg
1103BZ Utrecht De Meern
De Kanaalstraat is alom bekend van de Teleac-cursus ‘Plaat Uterechs’. In het echt valt hij helemaal niet tegen: veel Turkse groentewinkels, een feest voor het oog, dito bakkertjes en een enkele winkel met huishoudelijke artikelen, ingericht volgens het principe: ‘de mensen moeten iets te kiezen hebben, hoe het eruit ziet doet er minder toe’.

Het plan was om vanaf Utrecht CS (Jaarbeursuitgang) langs de Leidse Rijn naar De Meern te lopen. Misschien niet zo’n voor de hand liggend idee, maar voor mij voelde het als een soort verplichting aan. Een paar weken eerder had ik een wandeling van Woerden naar Utrecht namelijk in De Meern onderbroken. Het weer was niet fantastisch, die suffe Rijn verveelde me en het moet gezegd: De Meern is geen opwindend dorp, het ligt daar maar gezapig langs het water. Aan de zuidelijke kant ligt er een enorm bedrijventerrein tegen het lintdorp aangeplakt en aan de noordkant gaat het al snel over in Leidsche (met sch!) Rijn, dat bij de gemeente Utrecht hoort.

Maar ja, zo’n niet afgemaakte wandeling zorgt voor wat psychologen, geloof ik, taakspanning noemen. Een vaag gevoel van onbehagen dat niet overgaat door tegen jezelf te zeggen: ‘Op dat stukje is waarschijnlijk toch niks leuks te zien’. Het enige dat echt helpt is je ‘taak’ alsnog uit te voeren. En omdat de Kanaalstraat vlakbij de route lag, besloot ik die maar even mee te pikken, zo’n cultuurmonument mag je niet missen, en dan snel weer terug naar de Leidse Rijn.

Die ligt er daar bij zoals hij er waarschijnlijk 100 jaar geleden ook al bij lag. Het water oversteken is op enkele plaatsen mogelijk via pittoreske bruggetjes. Aan weerskanten van het water staan oude herenhuizen, behalve helemaal aan het begin waar stadsvernieuwers hebben huis gehouden. Omhoogkijkend over de linkeroever lijkt het wel of de hoogbouw van het Jaarbeurscomplex over de oude huizen heen leunt (en er is nog veel meer in aantocht!). Als je ziet wat er in Utrecht allemaal uit de grond wordt gestampt komt de vraag op waarom zoveel mensen het nodig vinden dat de overheid de economie (nog meer?) stimuleert.

Eigenlijk is dit stukje Leidse Rijn maar heel kort. Halverwege ligt rechts een oude molen (De Ster) uit 1755 en tegen het Merwedekanaal aan is links de oude Nederlandse Munt te bewonderen, sinds 2007 museum. Aan de overkant van de brug over het kanaal krijgt de entourage voor even een beetje een landelijk karakter. Rechts, aan de andere kant van het water ligt een parkje (Oog in Al), tegen die oever liggen wat woonboten. Links staan grote herenhuizen die betere tijden hebben gekend, veel betere tijden. Maar dan ineens verschijnen er ook weer grote gebouwen, zoals een hotel (Ibis), een zwembad (den Hommel) en een reusachtig zorgcomplex (Wartburg).

Vervolgens stak ik het Amsterdam-Rijnkanaal over (aangelegd toen de capaciteit van het Merwedekanaal tekort begon te schieten) om verderop iets naar rechts weer langs de Leidse Rijn terecht te komen. Een interessant weetje is dat het water van de Rijn daar meestal naar het kanaal stroomt, dus de andere kant op dan deze leek dacht. Er zijn wel voorzieningen getroffen om dat om te kunnen draaien als de omstandigheden daarom vragen. Dan hebben we het over grote droogte, die anders voor verzilting in het westen van het land zou kunnen zorgen.

Als klap op de vuurpijl was er toen ook nog de nieuwe onderdoorgang van de verbrede A2. Daarvoor heeft een slimme ontwerper een heel aparte, gekleurde, verlichting bedacht, die ongetwijfeld een afschrikkende werking zal hebben op dieven en vandalen. Het kan ook zijn dat het gewoon voor het mooi is, en erkend moet worden dat het prettig aandoet.

Verderop kon ik vaststellen dat De Meern van die kant af niet inspirerender is dan vanuit Woerden. Gelukkig wordt het door veel bussen aangedaan.

****************************
De tekening is van Lucia Jonkhoff
© 2013 Frits Hoorweg
powered by CJ2