archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Aan- en afvoer Frits Hoorweg

0907BZ Aanvoer
Het Grote Rivierenpad begint bij Hoek van Holland en eindigt in Kleef; andersom mag ook. ‘In het voetspoor van Jac.P. Thijsse’, heeft de uitgever van het gidsje er als ondertitel aan meegegeven. Daarmee de verwachting wekkend dat de wandeltocht een feest voor de natuurvriend is.

Dat is, zeker wat het eerste deel betreft, enigszins misleidend. Bij Maassluis steek je het water over en vervolgens ga je met een grote boog, onderlangs, om Rotterdam heen. Daarbij trek je door of langs plaatsen als: Heenvliet, Geervliet, Spijkenisse, Hoogvliet en Heerjansdam. ‘Holland spreekt een woordje mee’, is wat mij betreft een leus die daar beter bij past. Wat je vooral tegenkomt zijn: havens, werven, raffinaderijen, metaalfabrieken, inderhaast uit de grond gestampte steden of stadwijken en wegen, heel veel wegen.

Niet dat ik daar bezwaar tegen heb, ik vind het allemaal mateloos interessant. Niet alleen de blinkende nieuwe bedrijven, maar vooral ook de afgedankte fabrieksgebouwen die, wat mij betreft, lelijk en mooi tegelijk zijn. De resten van oude dorpskernen ogen tussen al die dadendrang buitengewoon ontroerend. Leuker eigenlijk dan de aangeharkte reservaten die je in ‘mooiere’ delen van het land wel tegenkomt.

Een groot voordeel van zo’n dichtbewoond gebied is dat je bijna overal met het openbaar vervoer kunt komen; handig als je een langeafstandspad in stukjes wilt knippen. Maar dat geconstateerd hebbend, viel het ons toch niet helemaal mee om in Rijsoord te komen, de plaats waar wij de vorige keer onze wandeltocht hadden onderbroken. Eerst met de trein naar Rotterdam Centraal, dan met de Metro naar Zuidplein, vervolgens bijna een half uur wachten op Bus 92, het was al bijna twaalf uur voor wij aan het wandelen waren. Dan moet je eerder van huis gaan, zult u zeggen, maar dat vinden wij in de winter geen feest. Misschien is dat meer iets voor natuurvrienden.

Nadat we onze eerste stappen hadden gezet constateerden we dat er niets niet klopte. De Waal, die links van ons stroomde, hadden we aan de rechterhand moeten hebben. ‘Aj, foutje’, wij waren te vroeg uitgestapt, waardoor wij een paar kilometers extra moesten maken; toevallig ook nogal een saai stuk. Voorbij de kruising waar wij eigenlijk uit hadden moeten stappen werd het gelukkig beter, in de zin zoals hiervoor bedoeld. Wij liepen over een grasdijkje langs oude huisjes die de aanleg van de er vlak naast liggende autoweg hadden overleefd. Via een viaduct staken wij die weg (A16) over en liepen vervolgens evenwijdig (op afstand) van weer een andere weg (A15).

Zo kwamen we in Hendrik Ido-Ambacht. Ik heb mij altijd afgevraagd waar die naam vandaan komt, maar dat weet ik nu dankzij het wandelgidsje. Het is genoemd naar de zoon van Heer Zeeger van Kijfhoek (blijkbaar Hendrik Ido genaamd), een van de financiers van de drooglegging van de Zwijndrechtse Waard. Bij café-restaurant ‘De oude haven,’ gebruikten wij een stevige lunch en luisterden met een half oor naar het gesprek aan de tafel naast ons. Daar werd een poging gedaan afspraken te maken over de viering van de zoveelste trouwdag van een ouder echtpaar. Dat wilde niet erg lukken, de ideeën van het echtpaar zelf waren niet erg realistisch, maar het lukte de dame van het etablissement niet om dat over te brengen.

Eenmaal weer buiten constateerden wij dat het geplande einddoel voor die dag waarschijnlijk niet haalbaar meer was. De dagen lengen weliswaar al weer, maar rond vijf uur ’s middags begint het toch nog steeds lelijk te schemeren. Dan zijn wij liever weer onderweg naar huis. Net voor de brug over de Noord raakten wij in gesprek met een dame (zelf ook enthousiast wandelaar, naar bleek) die ons er attent op maakte dat we in Alblasserwaard, aan de andere kant, de Waterbus konden nemen. Dat sprak ons wel aan en het beviel heel wat beter dan de bus die ’s ochtends zoveel tijd had gekost. Dat gaan wij vaker doen! Aankomst en vertrek onderaan de Erasmusbrug, aan de stadszijde. Betalen doe je met de OV-chipkaart en het tochtje van Ablasserwaard naar Rotterdam kostte maar 3 Euro en een beetje.

Vanaf het water heb je prachtig zicht op alle futuristische gebouwen die in een prettig tempo voorbijglijden; bovendien zit je eigenlijk midden in de natuur.
 
************************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be


© 2012 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Aan- en afvoer Frits Hoorweg
0907BZ Aanvoer
Het Grote Rivierenpad begint bij Hoek van Holland en eindigt in Kleef; andersom mag ook. ‘In het voetspoor van Jac.P. Thijsse’, heeft de uitgever van het gidsje er als ondertitel aan meegegeven. Daarmee de verwachting wekkend dat de wandeltocht een feest voor de natuurvriend is.

Dat is, zeker wat het eerste deel betreft, enigszins misleidend. Bij Maassluis steek je het water over en vervolgens ga je met een grote boog, onderlangs, om Rotterdam heen. Daarbij trek je door of langs plaatsen als: Heenvliet, Geervliet, Spijkenisse, Hoogvliet en Heerjansdam. ‘Holland spreekt een woordje mee’, is wat mij betreft een leus die daar beter bij past. Wat je vooral tegenkomt zijn: havens, werven, raffinaderijen, metaalfabrieken, inderhaast uit de grond gestampte steden of stadwijken en wegen, heel veel wegen.

Niet dat ik daar bezwaar tegen heb, ik vind het allemaal mateloos interessant. Niet alleen de blinkende nieuwe bedrijven, maar vooral ook de afgedankte fabrieksgebouwen die, wat mij betreft, lelijk en mooi tegelijk zijn. De resten van oude dorpskernen ogen tussen al die dadendrang buitengewoon ontroerend. Leuker eigenlijk dan de aangeharkte reservaten die je in ‘mooiere’ delen van het land wel tegenkomt.

Een groot voordeel van zo’n dichtbewoond gebied is dat je bijna overal met het openbaar vervoer kunt komen; handig als je een langeafstandspad in stukjes wilt knippen. Maar dat geconstateerd hebbend, viel het ons toch niet helemaal mee om in Rijsoord te komen, de plaats waar wij de vorige keer onze wandeltocht hadden onderbroken. Eerst met de trein naar Rotterdam Centraal, dan met de Metro naar Zuidplein, vervolgens bijna een half uur wachten op Bus 92, het was al bijna twaalf uur voor wij aan het wandelen waren. Dan moet je eerder van huis gaan, zult u zeggen, maar dat vinden wij in de winter geen feest. Misschien is dat meer iets voor natuurvrienden.

Nadat we onze eerste stappen hadden gezet constateerden we dat er niets niet klopte. De Waal, die links van ons stroomde, hadden we aan de rechterhand moeten hebben. ‘Aj, foutje’, wij waren te vroeg uitgestapt, waardoor wij een paar kilometers extra moesten maken; toevallig ook nogal een saai stuk. Voorbij de kruising waar wij eigenlijk uit hadden moeten stappen werd het gelukkig beter, in de zin zoals hiervoor bedoeld. Wij liepen over een grasdijkje langs oude huisjes die de aanleg van de er vlak naast liggende autoweg hadden overleefd. Via een viaduct staken wij die weg (A16) over en liepen vervolgens evenwijdig (op afstand) van weer een andere weg (A15).

Zo kwamen we in Hendrik Ido-Ambacht. Ik heb mij altijd afgevraagd waar die naam vandaan komt, maar dat weet ik nu dankzij het wandelgidsje. Het is genoemd naar de zoon van Heer Zeeger van Kijfhoek (blijkbaar Hendrik Ido genaamd), een van de financiers van de drooglegging van de Zwijndrechtse Waard. Bij café-restaurant ‘De oude haven,’ gebruikten wij een stevige lunch en luisterden met een half oor naar het gesprek aan de tafel naast ons. Daar werd een poging gedaan afspraken te maken over de viering van de zoveelste trouwdag van een ouder echtpaar. Dat wilde niet erg lukken, de ideeën van het echtpaar zelf waren niet erg realistisch, maar het lukte de dame van het etablissement niet om dat over te brengen.

Eenmaal weer buiten constateerden wij dat het geplande einddoel voor die dag waarschijnlijk niet haalbaar meer was. De dagen lengen weliswaar al weer, maar rond vijf uur ’s middags begint het toch nog steeds lelijk te schemeren. Dan zijn wij liever weer onderweg naar huis. Net voor de brug over de Noord raakten wij in gesprek met een dame (zelf ook enthousiast wandelaar, naar bleek) die ons er attent op maakte dat we in Alblasserwaard, aan de andere kant, de Waterbus konden nemen. Dat sprak ons wel aan en het beviel heel wat beter dan de bus die ’s ochtends zoveel tijd had gekost. Dat gaan wij vaker doen! Aankomst en vertrek onderaan de Erasmusbrug, aan de stadszijde. Betalen doe je met de OV-chipkaart en het tochtje van Ablasserwaard naar Rotterdam kostte maar 3 Euro en een beetje.

Vanaf het water heb je prachtig zicht op alle futuristische gebouwen die in een prettig tempo voorbijglijden; bovendien zit je eigenlijk midden in de natuur.
 
************************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be
© 2012 Frits Hoorweg
powered by CJ2