archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Nutriscore revisited Maeve van der Steen

2114BZ NutriscoreEen jaar geleden schreef ik: ‘Het idee van die Nutriscore is al in de knop gebroken, voorlopig althans.’ Voorlopig inderdaad, want de Rijksoverheid is alweer volop bezig met reclame maken voor die flauwekul. Gisteren zagen we onze promotor voor goed voedsel, Teun van der Keuken, flink ageren tegen de Nutriscore. Nu mag ik Teun graag, hij is een knappe man en pleit voor de goede zaak maar jammer dat hij een beetje slist. Daardoor vind ik hem niet zo aantrekkelijk. En op de een of andere manier denk ik niet dat hij de doelgroep erg aanspreekt.
Als ik zijn columns in de Volkskrant lees denk ik, jongen, ga voor De Telegraaf schrijven, nu is het preken voor eigen parochie. Probeer de massa te overtuigen.

De Nutriscore dus. Groente is goed en chips zijn heel wat minder goed, zoiets? En cruesli met 11% suiker krijgt een A, en die met 20% suiker toch nog wel een B.
Relatief weinig suiker noemt men 11%, sorry maar dat is nog altijd drie suikerklontjes. Wie zin heeft kan onderstaande link even lezen, maar je kan je ook beperken tot de laatste regel:
Alleen maar groene producten eten betekent niet per se een gezonde inname.
https://nos.nl/artikel/2503427-kieshulp-voor-fris-en-chips-is-aangepast-maar-nutri-score-niet-vrij-van-kritiek

Zoals altijd moet je gewoon je gezonde verstand gebruiken.

Wat dacht je ervan om veel minder te eten. Als je van alles weinig eet, krijg je ook weinig vetten en suikers binnen. Twee toastjes Brie in plaats van zes. Zo simpel kan het zijn. In theorie dan want een mens is gulzig, zo zijn we gebouwd, en daar wordt keihard op ingespeeld door die vermaledijde voedingsindustrie, zoals ook onze Teun zegt. We worden verleid. En belazerd waar we bij staan.
Laatst zat ik met mijn buurvrouw in de bioscoop, en tijdens de film, in het donker dus, bood zij, die altijd iets te drinken bij zich wil hebben, een slokje van een of andere smoothie aan. Het was behoorlijk zoet dus ik vroeg, wat is het? ‘Spinazie en avocado geloof ik,’ zei ze. ‘Hè, spinazie, maar het is zo zoet, hoe kan dat?’
Na afloop van de film bekeek ik het flesje: SPINAZIE AVOCADO MANGO stond er op het etiket.
De ingrediëntenlijst op de achterkant begon met: appelsap, 55%. (!) Logisch dat het mierzoet was. Er zat zowaar ook wat mango, spinazie en avocado in. Je vraagt je af of dat zomaar mag. Kennelijk wel. Het lijkt wel alsof we totaal machteloos zijn. De Rijksoverheid zou ons misschien moeten leren etiketten te lezen. Daar staat alles op.

Haha, ik rebelleer! Vandaag gaan we iets maken wat vast heel erg slecht voor je is.
Slagroom, vette worst, kaas. Toe maar. Kijken of we het overleven.
Het recept komt uit het boek Toscanini pasta dat nog steeds in de top tien van Scheltema staat.
Ik heb het een paar maanden geleden gekocht en er heerlijk in gelezen en de uitnodigende foto’s bekeken, maar dit is de eerste keer dat ik eruit kook.

Over de hoeveelheden. De schrijfster gaat uit van pasta als hoofdgerecht, op zijn Hollands dus.
Dat betekent voor haar 100 gram pasta per persoon, ik vind dat nogal veel, zelfs voor een hoofdgerecht, ik reken eerder 85 à 90 gram per persoon.
Kijk maar, het hangt bijvoorbeeld ook af van de leeftijd van de eters, jongelui mogen meer calorieën dan zestigplussers. Bij het klimmen der jaren minderen!

Ieder recept eindigt met: haal de pasta met een tang – of een schuimspaan, afhankelijk van de vorm – uit het water en doe hem bij de saus. (Wie toch bedacht heeft dat het door een vergiet moet, of nog erger, met koud water afgespoeld…) Roer en dien direct op.

Dit recept uit Norcia in Umbrië hoort eigenlijk met verse pici maar rigatoni, paccheri of een andere pasta mag ook. We hebben het liefst natuurlijk worstjes uit Umbrië maar Brandt en Levie heeft ook hele lekkere, en je eigen slager vast ook. Desnoods neem je saucijsjes uit de supermarkt.

Pasta alla Norcina

Voor vier personen
350 à 400 g pasta naar keuze
10 g gedroogde funghi porcini
60 ml extra vergine olijfolie
1 ui, fijngesneden
drie verse varkensworsten, uit het vel geknepen en in stukjes
80 ml witte wijn
200 ml slagroom
zout en versgemalen peper
50 gram Pecorino, geraspt

Week de porcini 20 minuten in 100 ml lauw water.
Giet af en vang daarbij het weekvocht op.
Giet het weekvocht boven een schoon kommetje door een stuk keukenpapier en filter zo het eventuele zand eruit. Hak de porcini fijn.
Zet de porcini en het kookvocht opzij.

Verwarm de olijfolie in een lage ruime pan en fruit de ui tot hij zacht en geurig is, dit duurt ongeveer tien minuten.

Voeg het worstvlees toe, zet het vuur hoger en bak het rul en mooi bruin. Voeg de porcini, het weekvocht en de witte wijn toe en laat 20 minuten sudderen.
Voeg dan de room toe en breng op smaak met zout en peper.

Zet een pan met 4 liter water op (ik zou dit doen als de saus tien minuten gesudderd heeft) en voeg als het water kookt 2 afgestreken eetlepels zout toe – dit is ongeveer 8 gram zout per liter water. Doe de pasta in de pan en roer door met een houten lepel. Kook de pasta volgens de instructies op het pak al dente.

Haal de pasta met een tang uit het water en doe hem bij de saus. Doe de Pecorino erbij, roer door en dien direct op.

Italianen drinken er een witte wijn bij, voor hen is het dan ook een voorgerecht, maar voor mij wordt het een rode Garbino, uit Umbrië natuurlijk.
© 2024 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Nutriscore revisited Maeve van der Steen
2114BZ NutriscoreEen jaar geleden schreef ik: ‘Het idee van die Nutriscore is al in de knop gebroken, voorlopig althans.’ Voorlopig inderdaad, want de Rijksoverheid is alweer volop bezig met reclame maken voor die flauwekul. Gisteren zagen we onze promotor voor goed voedsel, Teun van der Keuken, flink ageren tegen de Nutriscore. Nu mag ik Teun graag, hij is een knappe man en pleit voor de goede zaak maar jammer dat hij een beetje slist. Daardoor vind ik hem niet zo aantrekkelijk. En op de een of andere manier denk ik niet dat hij de doelgroep erg aanspreekt.
Als ik zijn columns in de Volkskrant lees denk ik, jongen, ga voor De Telegraaf schrijven, nu is het preken voor eigen parochie. Probeer de massa te overtuigen.

De Nutriscore dus. Groente is goed en chips zijn heel wat minder goed, zoiets? En cruesli met 11% suiker krijgt een A, en die met 20% suiker toch nog wel een B.
Relatief weinig suiker noemt men 11%, sorry maar dat is nog altijd drie suikerklontjes. Wie zin heeft kan onderstaande link even lezen, maar je kan je ook beperken tot de laatste regel:
Alleen maar groene producten eten betekent niet per se een gezonde inname.
https://nos.nl/artikel/2503427-kieshulp-voor-fris-en-chips-is-aangepast-maar-nutri-score-niet-vrij-van-kritiek

Zoals altijd moet je gewoon je gezonde verstand gebruiken.

Wat dacht je ervan om veel minder te eten. Als je van alles weinig eet, krijg je ook weinig vetten en suikers binnen. Twee toastjes Brie in plaats van zes. Zo simpel kan het zijn. In theorie dan want een mens is gulzig, zo zijn we gebouwd, en daar wordt keihard op ingespeeld door die vermaledijde voedingsindustrie, zoals ook onze Teun zegt. We worden verleid. En belazerd waar we bij staan.
Laatst zat ik met mijn buurvrouw in de bioscoop, en tijdens de film, in het donker dus, bood zij, die altijd iets te drinken bij zich wil hebben, een slokje van een of andere smoothie aan. Het was behoorlijk zoet dus ik vroeg, wat is het? ‘Spinazie en avocado geloof ik,’ zei ze. ‘Hè, spinazie, maar het is zo zoet, hoe kan dat?’
Na afloop van de film bekeek ik het flesje: SPINAZIE AVOCADO MANGO stond er op het etiket.
De ingrediëntenlijst op de achterkant begon met: appelsap, 55%. (!) Logisch dat het mierzoet was. Er zat zowaar ook wat mango, spinazie en avocado in. Je vraagt je af of dat zomaar mag. Kennelijk wel. Het lijkt wel alsof we totaal machteloos zijn. De Rijksoverheid zou ons misschien moeten leren etiketten te lezen. Daar staat alles op.

Haha, ik rebelleer! Vandaag gaan we iets maken wat vast heel erg slecht voor je is.
Slagroom, vette worst, kaas. Toe maar. Kijken of we het overleven.
Het recept komt uit het boek Toscanini pasta dat nog steeds in de top tien van Scheltema staat.
Ik heb het een paar maanden geleden gekocht en er heerlijk in gelezen en de uitnodigende foto’s bekeken, maar dit is de eerste keer dat ik eruit kook.

Over de hoeveelheden. De schrijfster gaat uit van pasta als hoofdgerecht, op zijn Hollands dus.
Dat betekent voor haar 100 gram pasta per persoon, ik vind dat nogal veel, zelfs voor een hoofdgerecht, ik reken eerder 85 à 90 gram per persoon.
Kijk maar, het hangt bijvoorbeeld ook af van de leeftijd van de eters, jongelui mogen meer calorieën dan zestigplussers. Bij het klimmen der jaren minderen!

Ieder recept eindigt met: haal de pasta met een tang – of een schuimspaan, afhankelijk van de vorm – uit het water en doe hem bij de saus. (Wie toch bedacht heeft dat het door een vergiet moet, of nog erger, met koud water afgespoeld…) Roer en dien direct op.

Dit recept uit Norcia in Umbrië hoort eigenlijk met verse pici maar rigatoni, paccheri of een andere pasta mag ook. We hebben het liefst natuurlijk worstjes uit Umbrië maar Brandt en Levie heeft ook hele lekkere, en je eigen slager vast ook. Desnoods neem je saucijsjes uit de supermarkt.

Pasta alla Norcina

Voor vier personen
350 à 400 g pasta naar keuze
10 g gedroogde funghi porcini
60 ml extra vergine olijfolie
1 ui, fijngesneden
drie verse varkensworsten, uit het vel geknepen en in stukjes
80 ml witte wijn
200 ml slagroom
zout en versgemalen peper
50 gram Pecorino, geraspt

Week de porcini 20 minuten in 100 ml lauw water.
Giet af en vang daarbij het weekvocht op.
Giet het weekvocht boven een schoon kommetje door een stuk keukenpapier en filter zo het eventuele zand eruit. Hak de porcini fijn.
Zet de porcini en het kookvocht opzij.

Verwarm de olijfolie in een lage ruime pan en fruit de ui tot hij zacht en geurig is, dit duurt ongeveer tien minuten.

Voeg het worstvlees toe, zet het vuur hoger en bak het rul en mooi bruin. Voeg de porcini, het weekvocht en de witte wijn toe en laat 20 minuten sudderen.
Voeg dan de room toe en breng op smaak met zout en peper.

Zet een pan met 4 liter water op (ik zou dit doen als de saus tien minuten gesudderd heeft) en voeg als het water kookt 2 afgestreken eetlepels zout toe – dit is ongeveer 8 gram zout per liter water. Doe de pasta in de pan en roer door met een houten lepel. Kook de pasta volgens de instructies op het pak al dente.

Haal de pasta met een tang uit het water en doe hem bij de saus. Doe de Pecorino erbij, roer door en dien direct op.

Italianen drinken er een witte wijn bij, voor hen is het dan ook een voorgerecht, maar voor mij wordt het een rode Garbino, uit Umbrië natuurlijk.
© 2024 Maeve van der Steen
powered by CJ2