archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Man ist was Man isst Maeve van der Steen

2110BZ Man istIk ben altijd gefascineerd geweest door eeneiige tweelingen. Stel je voor, twee exemplaren van één persoon. Als kind las ik een geweldig artikel over het verschijnsel in de Margriet. Dat was ik nooit vergeten en ik heb een paar jaar geleden dagenlang doorgebracht op het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis om het artikel uit de Margriet op te sporen. Geen idee in welke jaargang het stond. Hoe oud was ik toen ik het artikel las, acht, tien?

Een onmogelijke opdracht dus. Gelukkig had ik een rustgevend uitzicht over het water en genoeg geduld. Af en toe kwam ik een foto tegen van iemand die ik had gekend of een artikel over een beroemdheid die ik allang was vergeten. Interessante dingen gezien, maar helaas, het artikel over de tweelingen niet gevonden. Hoe kan dat, stond het in het enige nummer van al die honderden dat niet in het archief zat? Had het misschien in de Libelle gestaan, die wij wel eens van de buurvrouw te leen kregen?
Raadselachtig en onbevredigend.
Troost is dat ze in die tijd nog niet zoveel wisten over DNA en dat het artikel wetenschappelijk gezien waarschijnlijk niet veel te bieden had.

Mijn passie voor eeneiige tweelingen deel ik met Joop van den Ende, wie had dat gedacht. Daar kwam ik achter toen hij een showprogramma ging maken waarin getest werd in hoeverre eeneiige tweelingen bepaalde opdrachten hetzelfde zouden uitvoeren. Een soort wedstrijdje dus. Presentator was Rolf Wouters, later enorm populair geworden met ‘Uuuh… en vergeet je tandenborstel niet’ - daarna in de anonimiteit verdwenen. Maar dit was zijn eerste grote klus. Het was een pilot, deze aflevering, dus het zou niet uitgezonden worden.

Op TV

Ik was gevraagd om de onzichtbare stem te zijn, ik weet niet meer wat ik eigenlijk allemaal moest zeggen, het stond op kaarten die voor mij lagen en ik maakte er een puinhoop van. Help oh help, waar was de volgende kaart nou. Als het even rustig was vermaakte ik me kostelijk, ik had in mijn hokje overzicht over de hele vloer en op mijn koptelefoon kon ik alles horen wat iedereen zei.

De kandidaten, de tweelingen dus, hoorde ik stiekem met elkaar afspreken wat ze zouden gaan doen (hoe meer ze hetzelfde deden, hoe meer ze zouden winnen). Rolf Wouters die Joop zorgelijk toevertrouwde: ‘Doe ik het een beetje goed, ik weet niet hoor, volgens mij kan ik er niks van’.

Na afloop sloeg Joop me vaderlijk op mijn schouder met de woorden: ‘moeilijk vak hè’ en toen wist ik al hoe laat het was. Ik had gefaald. Heel rot, maar kan gebeuren.
Het programma werd uiteindelijk ook niet veel, er zijn tien afleveringen gemaakt, die maar matig scoorden. Caroline Tensen deed de stem, lees ik nu ergens.

Netflix

‘You are what you eat’ is een mini-Netflixserie waarin mijn twee passies samenkomen: mensen met identiek DNA en… eten! Acht weken lang moet de ene helft van de tweeling een vegan dieet volgen en de andere helft een - gezond - omnivoor dieet. Ze krijgen de eerste twee weken hun eten kant en klaar aangeleverd dus ze hoeven niet na te denken, gewoon opwarmen en naar binnen werken. Het zag er niet heel lekker uit trouwens. Later moeten ze zelf koken.

Een goede reden om te gaan kijken is omdat het allemaal supercharmante tweelingen zijn, de casting director verdient een pluim. Ja, ook bij documentaires wordt gecast.

De knapste zijn twee slanke sportieve zwarte jongens met Aziatische oogopslag, en de leukste twee vrouwen met Zuid-Afrikaanse roots. Dol op vlees dus, en de hele dag aan het koken voor hun catering bedrijf. Boerewors en braai wat de klok slaat, zet die maar eens op een vegan dieet. We maken kennis met Filipijnse zussen die gek zijn op varkensvlees, broers die in Franse kaas handelen, allemaal liefhebbers. Liefhebbers van lekkernijen die slecht zijn voor de aarde en je cholesterolgehalte. Slecht voor je hele lichaam eigenlijk. Zucht.

Je ziet in deze serie ook veel over akelige intensieve veeteelt en gelukkig ook optimistische verhalen over echt lekkere vleesvervangers. Daar ben ik heel benieuwd naar, voorlopig ben ik daar niet voor te porren en loop ik straal langs de vegetarische slager, misschien onterecht.

Dan liever vegan, voor een keertje. De grap is natuurlijk dat het smaak moet hebben. Een bevriende huisarts die vaak langere tijd tijd in India verbleef zei dat ze het daar niet eens merkte dat ze geen vlees aten, alles was geurig en vol smaak door de heerlijke kruiden en specerijen.

Hier iets makkelijks en lekkers om een beginnetje te maken. Zonder room of ei of kaas.
We doen het ermee, zolang we nog moeten wachten op de veganistische mozzarella die ze in Amerika hebben en die heel geslaagd schijnt te zijn.

Spicy sticky paddenstoelen

150 gram zilvervliesrijst
1 uitje, gesnipperd
2 teentjes knoflook, uit de knijper
250 gram kastanjechampignons
100 gram Shiitake
2 kleine rode pepers, gesneden
2 eetlepels zonnebloemolie

4 eetlepels sojasaus
1 theelepel maizena
1 handje cashewnoten
1 kleine paksoi, in de lengte in tweeën gesneden

Kook de zilvervliesrijst zoals je gewend bent, ik bak de rijst altijd heel even aan in een minieme hoeveelheid olie alvorens er water op te gieten.
Maak de paddenstoelen schoon met een borsteltje en snijd in niet te dunne plakjes.
Fruit de ui, peper en knoflook in de olie in een koekenpan. Doe de champignons en shiitake erbij.
Roer de basterdsuiker en de sojasaus erdoorheen.
Roer de maizena door een paar eetlepels water en voeg toe aan het geheel.
Goed doorroeren, iets laten indikken.
Intussen in een pannetje kokend water de paksoi een paar minuten blancheren.
De cashewnoten zijn het lekkerst als je ze even roostert in een droog koekenpannetje.
Heb je daar geen zin in, dan niet. Wel gebrande cashewnoten kopen hoor, niet van die bleke ongebrande.

Drapeer op de bordjes een paar eetlepels rijst, de spicy paddenstoelen er half overheen, de paksoi ernaast en strooi de cashewnoten eroverheen.
Wat komkommersalade erbij met wat citroensap als contrast met de zoetigheid.

‘You are what you eat’ Netflix

Citaat van Ludwig Feuerbach. Hij bedoelde dat de mens materialistisch is, maar we gebruiken het graag in de letterlijke betekenis van: Je bent wat je eet.

----------

De fotocollage met haar nichtjes is van tante Linda Hulshof.
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com



© 2024 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Man ist was Man isst Maeve van der Steen
2110BZ Man istIk ben altijd gefascineerd geweest door eeneiige tweelingen. Stel je voor, twee exemplaren van één persoon. Als kind las ik een geweldig artikel over het verschijnsel in de Margriet. Dat was ik nooit vergeten en ik heb een paar jaar geleden dagenlang doorgebracht op het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis om het artikel uit de Margriet op te sporen. Geen idee in welke jaargang het stond. Hoe oud was ik toen ik het artikel las, acht, tien?

Een onmogelijke opdracht dus. Gelukkig had ik een rustgevend uitzicht over het water en genoeg geduld. Af en toe kwam ik een foto tegen van iemand die ik had gekend of een artikel over een beroemdheid die ik allang was vergeten. Interessante dingen gezien, maar helaas, het artikel over de tweelingen niet gevonden. Hoe kan dat, stond het in het enige nummer van al die honderden dat niet in het archief zat? Had het misschien in de Libelle gestaan, die wij wel eens van de buurvrouw te leen kregen?
Raadselachtig en onbevredigend.
Troost is dat ze in die tijd nog niet zoveel wisten over DNA en dat het artikel wetenschappelijk gezien waarschijnlijk niet veel te bieden had.

Mijn passie voor eeneiige tweelingen deel ik met Joop van den Ende, wie had dat gedacht. Daar kwam ik achter toen hij een showprogramma ging maken waarin getest werd in hoeverre eeneiige tweelingen bepaalde opdrachten hetzelfde zouden uitvoeren. Een soort wedstrijdje dus. Presentator was Rolf Wouters, later enorm populair geworden met ‘Uuuh… en vergeet je tandenborstel niet’ - daarna in de anonimiteit verdwenen. Maar dit was zijn eerste grote klus. Het was een pilot, deze aflevering, dus het zou niet uitgezonden worden.

Op TV

Ik was gevraagd om de onzichtbare stem te zijn, ik weet niet meer wat ik eigenlijk allemaal moest zeggen, het stond op kaarten die voor mij lagen en ik maakte er een puinhoop van. Help oh help, waar was de volgende kaart nou. Als het even rustig was vermaakte ik me kostelijk, ik had in mijn hokje overzicht over de hele vloer en op mijn koptelefoon kon ik alles horen wat iedereen zei.

De kandidaten, de tweelingen dus, hoorde ik stiekem met elkaar afspreken wat ze zouden gaan doen (hoe meer ze hetzelfde deden, hoe meer ze zouden winnen). Rolf Wouters die Joop zorgelijk toevertrouwde: ‘Doe ik het een beetje goed, ik weet niet hoor, volgens mij kan ik er niks van’.

Na afloop sloeg Joop me vaderlijk op mijn schouder met de woorden: ‘moeilijk vak hè’ en toen wist ik al hoe laat het was. Ik had gefaald. Heel rot, maar kan gebeuren.
Het programma werd uiteindelijk ook niet veel, er zijn tien afleveringen gemaakt, die maar matig scoorden. Caroline Tensen deed de stem, lees ik nu ergens.

Netflix

‘You are what you eat’ is een mini-Netflixserie waarin mijn twee passies samenkomen: mensen met identiek DNA en… eten! Acht weken lang moet de ene helft van de tweeling een vegan dieet volgen en de andere helft een - gezond - omnivoor dieet. Ze krijgen de eerste twee weken hun eten kant en klaar aangeleverd dus ze hoeven niet na te denken, gewoon opwarmen en naar binnen werken. Het zag er niet heel lekker uit trouwens. Later moeten ze zelf koken.

Een goede reden om te gaan kijken is omdat het allemaal supercharmante tweelingen zijn, de casting director verdient een pluim. Ja, ook bij documentaires wordt gecast.

De knapste zijn twee slanke sportieve zwarte jongens met Aziatische oogopslag, en de leukste twee vrouwen met Zuid-Afrikaanse roots. Dol op vlees dus, en de hele dag aan het koken voor hun catering bedrijf. Boerewors en braai wat de klok slaat, zet die maar eens op een vegan dieet. We maken kennis met Filipijnse zussen die gek zijn op varkensvlees, broers die in Franse kaas handelen, allemaal liefhebbers. Liefhebbers van lekkernijen die slecht zijn voor de aarde en je cholesterolgehalte. Slecht voor je hele lichaam eigenlijk. Zucht.

Je ziet in deze serie ook veel over akelige intensieve veeteelt en gelukkig ook optimistische verhalen over echt lekkere vleesvervangers. Daar ben ik heel benieuwd naar, voorlopig ben ik daar niet voor te porren en loop ik straal langs de vegetarische slager, misschien onterecht.

Dan liever vegan, voor een keertje. De grap is natuurlijk dat het smaak moet hebben. Een bevriende huisarts die vaak langere tijd tijd in India verbleef zei dat ze het daar niet eens merkte dat ze geen vlees aten, alles was geurig en vol smaak door de heerlijke kruiden en specerijen.

Hier iets makkelijks en lekkers om een beginnetje te maken. Zonder room of ei of kaas.
We doen het ermee, zolang we nog moeten wachten op de veganistische mozzarella die ze in Amerika hebben en die heel geslaagd schijnt te zijn.

Spicy sticky paddenstoelen

150 gram zilvervliesrijst
1 uitje, gesnipperd
2 teentjes knoflook, uit de knijper
250 gram kastanjechampignons
100 gram Shiitake
2 kleine rode pepers, gesneden
2 eetlepels zonnebloemolie

4 eetlepels sojasaus
1 theelepel maizena
1 handje cashewnoten
1 kleine paksoi, in de lengte in tweeën gesneden

Kook de zilvervliesrijst zoals je gewend bent, ik bak de rijst altijd heel even aan in een minieme hoeveelheid olie alvorens er water op te gieten.
Maak de paddenstoelen schoon met een borsteltje en snijd in niet te dunne plakjes.
Fruit de ui, peper en knoflook in de olie in een koekenpan. Doe de champignons en shiitake erbij.
Roer de basterdsuiker en de sojasaus erdoorheen.
Roer de maizena door een paar eetlepels water en voeg toe aan het geheel.
Goed doorroeren, iets laten indikken.
Intussen in een pannetje kokend water de paksoi een paar minuten blancheren.
De cashewnoten zijn het lekkerst als je ze even roostert in een droog koekenpannetje.
Heb je daar geen zin in, dan niet. Wel gebrande cashewnoten kopen hoor, niet van die bleke ongebrande.

Drapeer op de bordjes een paar eetlepels rijst, de spicy paddenstoelen er half overheen, de paksoi ernaast en strooi de cashewnoten eroverheen.
Wat komkommersalade erbij met wat citroensap als contrast met de zoetigheid.

‘You are what you eat’ Netflix

Citaat van Ludwig Feuerbach. Hij bedoelde dat de mens materialistisch is, maar we gebruiken het graag in de letterlijke betekenis van: Je bent wat je eet.

----------

De fotocollage met haar nichtjes is van tante Linda Hulshof.
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com

© 2024 Maeve van der Steen
powered by CJ2