archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Zo veel boeken... Maeve van der Steen

2107BZ Zo veel boekenHa, ik kreeg een boekenbon als gage voor een mini-optreden bij de boekpresentatie van een oude bekende van me. Veel leuker dan geld, daarvoor moet je helemaal een rekening gaan sturen en later nog belasting betalen, voor zo’n bescheiden bedrag is dat allemaal de moeite niet. Een boekenbon is meer een cadeau dan een bedrag op je rekening, een cadeau dat je vervolgens aan jezelf mag geven. En omdat ik een tijdje geleden had besloten dat ik verzamelaar van kookboeken ben geworden (lees daarover mijn stukje: Ik heb al een kookboek!) ga ik op zoek naar een nieuw kookboek.

Er zaten wat titels in mijn hoofd, zoals Chin. Ind. Rest. over de keukens voor en achter het doorgeefluik, met recepten en verhalen. En Italopop, met authentieke Italiaanse recepten maar af en toe rebels afwijkend, en ik was ook nieuwsgierig naar Brutto over de keuken van Florence. Gewoon even rondneuzen maar.
Aangekomen op de afdeling kookboeken bij boekhandel Scheltema ging het me al snel duizelen. Sinds wanneer is er zo belachelijk veel keuze? Een heel schap vol met boeken over de Thaise keuken?
Tientallen boeken over pasta, de een nog dikker en zwaarder dan de andere… Italopop  viel meteen af want ik had geen zin om te sjouwen. Terwijl het een prachtig en inspirerend boek was, vol met schitterende foto’s, misschien was het daarom zo dik. Het is wel erg in de mode hoor, kookboeken die meer weg hebben van kunstboeken dan van instructieve handleidingen om beter te leren koken. Steeds weer die mooie bootjes dobberend op een blauwe zee, knappe mannen die lachend een grote vis vasthouden, of een schuimend glas bier. Rotsen, strandjes, pittoreske steegjes, cafés met een bar vol heerlijke aperitivo’s en wijnen, borden vol spaghetti met vongole, fotogenieke taarten en biefstukken, ga vooral niet met honger of dorst in die boeken bladeren. Bistrotier, een boek over de Franse bistrokeuken had de mooiste afbeelding van slakken met knoflookboter ooit, maar helaas, niet te tillen.

Bij het zoveelste boek over Chinees wokken vroeg ik me af hoeveel overlappingen zouden er zijn tussen al die recepten? Hoe vaak zou je ergens een recept voor gebakken mie met garnalen en groente kunnen aantreffen? Of gestoofd rundvlees met ui, wortel en een laurierblaadje, met natuurlijk hier en daar wat variaties. Er zijn ook boeken over veganistische Mexicaanse tortilla’s, want vergeet de afdeling vegetarisch en vegan niet. En kijk: koken met bier, koken voor mannen, koken voor dummies, voor studenten, voor diabetici. Koken zonder koolhydraten, koken zonder gluten, koken met bonen (Boon! door Joke Boon).

Na een half uurtje rondlopen en bladeren dacht ik, maar je kan toch bijna alles op internet vinden? Gisteren las ik over het nieuwste boek van de niet te stuiten Zeeuwse Sergio Herman die weer een boek heeft uitgebracht over mosselen, Hommage en de recepten waren zo te vinden op Foodies magazine, in ieder geval de mosselen met pepers uit Singapore.
Trouwens, wordt er nu werkelijk zo enthousiast en vaak gekookt in Nederland, ik geloof er niks van. Gewoon lekker watertanden en grootse plannen maken voor gigantische diners en heerlijke vakanties. Dromen boven die aanlokkelijke foto’s. Vooruit, één, hooguit twee recepten daadwerkelijk uitproberen. Zo vergaat het mij, en tot mijn opluchting las ik dat het bij de meeste mensen precies zo gaat. Gek genoeg maak ik uit mijn oude getrouwe boeken nog vaker iets dan uit die nieuwe.

Het is uiteindelijk Toscanini pasta geworden, van het gelijknamige restaurant in de Jordaan.
Alsof ik niet al een geweldig boek over pasta heb, en bovendien zelf ook nog wel eens iets verzin op dat gebied. Ja, in Toscanini staan ook mooie foto’s maar dan alleen van de gerechten. Geen zeegezichten en knappe Italianen. Het boek is best groot en zwaar, en belooft veel lekkers. En wat denk je, ik had het nog niet aangeschaft of ik zag dat het numero uno stond op de lijst van non-fictie van Het Parool. Hoe kan zoiets, dat je uit al die honderden boeken deze eruit pakt?

Voordat we daar iets uit gaan maken, ere wie ere toekomt. Even achterstallig onderhoud plegen. Vandaag dus eerst een hete saus uit Nigella’s boek Bij mij aan tafel  – met haar handtekening. Die salsa heb ik toen, meteen na thuiskomst bereid en laatst weer omdat het zo lekker is en makkelijk te maken.
Fijn bij tortillachips om te dippen maar ook toe te passen op een bordje eten dat wat extra pit nodig heeft, kortom multi-inzetbaar.
Wat je overhoudt in een glazen pot doen, nog dagen te gebruiken, wel schudden voor gebruik.

Koop een flinke bos koriander bij de Turk of op de markt, niet die paar takjes in zo’n plastic doosje uit de supermarkt, dat schiet niet op. Ik had de tweede keer per ongeluk gewone groene pepers gekocht, die zijn wat scherper dan jalapenos dus ik had een deel van de pitjes verwijderd.

Koriander-Jalapeno-salsa voor ongeveer 4 dl:

* grote bos koriander, grof gescheurd, met steeltjes
* 100 gram jalapenopepers
* 3 tenen knoflook, gepeld en gehalveerd
* 1,25 dl zonnebloemolie
* 2 limoenen, de geraspte schil en het sap
* 1 à 2 theelepels zout

Pureer met een staafmixer alle ingrediënten tot een gladde saus.
Klaar! Genieten maar.

Volgende keer iets uit het nieuwe boek.
Je hebt je vorige boek nog niet eens uit.

----------

De illustratie is van Katharina Kouwenhoven.
© 2024 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Zo veel boeken... Maeve van der Steen
2107BZ Zo veel boekenHa, ik kreeg een boekenbon als gage voor een mini-optreden bij de boekpresentatie van een oude bekende van me. Veel leuker dan geld, daarvoor moet je helemaal een rekening gaan sturen en later nog belasting betalen, voor zo’n bescheiden bedrag is dat allemaal de moeite niet. Een boekenbon is meer een cadeau dan een bedrag op je rekening, een cadeau dat je vervolgens aan jezelf mag geven. En omdat ik een tijdje geleden had besloten dat ik verzamelaar van kookboeken ben geworden (lees daarover mijn stukje: Ik heb al een kookboek!) ga ik op zoek naar een nieuw kookboek.

Er zaten wat titels in mijn hoofd, zoals Chin. Ind. Rest. over de keukens voor en achter het doorgeefluik, met recepten en verhalen. En Italopop, met authentieke Italiaanse recepten maar af en toe rebels afwijkend, en ik was ook nieuwsgierig naar Brutto over de keuken van Florence. Gewoon even rondneuzen maar.
Aangekomen op de afdeling kookboeken bij boekhandel Scheltema ging het me al snel duizelen. Sinds wanneer is er zo belachelijk veel keuze? Een heel schap vol met boeken over de Thaise keuken?
Tientallen boeken over pasta, de een nog dikker en zwaarder dan de andere… Italopop  viel meteen af want ik had geen zin om te sjouwen. Terwijl het een prachtig en inspirerend boek was, vol met schitterende foto’s, misschien was het daarom zo dik. Het is wel erg in de mode hoor, kookboeken die meer weg hebben van kunstboeken dan van instructieve handleidingen om beter te leren koken. Steeds weer die mooie bootjes dobberend op een blauwe zee, knappe mannen die lachend een grote vis vasthouden, of een schuimend glas bier. Rotsen, strandjes, pittoreske steegjes, cafés met een bar vol heerlijke aperitivo’s en wijnen, borden vol spaghetti met vongole, fotogenieke taarten en biefstukken, ga vooral niet met honger of dorst in die boeken bladeren. Bistrotier, een boek over de Franse bistrokeuken had de mooiste afbeelding van slakken met knoflookboter ooit, maar helaas, niet te tillen.

Bij het zoveelste boek over Chinees wokken vroeg ik me af hoeveel overlappingen zouden er zijn tussen al die recepten? Hoe vaak zou je ergens een recept voor gebakken mie met garnalen en groente kunnen aantreffen? Of gestoofd rundvlees met ui, wortel en een laurierblaadje, met natuurlijk hier en daar wat variaties. Er zijn ook boeken over veganistische Mexicaanse tortilla’s, want vergeet de afdeling vegetarisch en vegan niet. En kijk: koken met bier, koken voor mannen, koken voor dummies, voor studenten, voor diabetici. Koken zonder koolhydraten, koken zonder gluten, koken met bonen (Boon! door Joke Boon).

Na een half uurtje rondlopen en bladeren dacht ik, maar je kan toch bijna alles op internet vinden? Gisteren las ik over het nieuwste boek van de niet te stuiten Zeeuwse Sergio Herman die weer een boek heeft uitgebracht over mosselen, Hommage en de recepten waren zo te vinden op Foodies magazine, in ieder geval de mosselen met pepers uit Singapore.
Trouwens, wordt er nu werkelijk zo enthousiast en vaak gekookt in Nederland, ik geloof er niks van. Gewoon lekker watertanden en grootse plannen maken voor gigantische diners en heerlijke vakanties. Dromen boven die aanlokkelijke foto’s. Vooruit, één, hooguit twee recepten daadwerkelijk uitproberen. Zo vergaat het mij, en tot mijn opluchting las ik dat het bij de meeste mensen precies zo gaat. Gek genoeg maak ik uit mijn oude getrouwe boeken nog vaker iets dan uit die nieuwe.

Het is uiteindelijk Toscanini pasta geworden, van het gelijknamige restaurant in de Jordaan.
Alsof ik niet al een geweldig boek over pasta heb, en bovendien zelf ook nog wel eens iets verzin op dat gebied. Ja, in Toscanini staan ook mooie foto’s maar dan alleen van de gerechten. Geen zeegezichten en knappe Italianen. Het boek is best groot en zwaar, en belooft veel lekkers. En wat denk je, ik had het nog niet aangeschaft of ik zag dat het numero uno stond op de lijst van non-fictie van Het Parool. Hoe kan zoiets, dat je uit al die honderden boeken deze eruit pakt?

Voordat we daar iets uit gaan maken, ere wie ere toekomt. Even achterstallig onderhoud plegen. Vandaag dus eerst een hete saus uit Nigella’s boek Bij mij aan tafel  – met haar handtekening. Die salsa heb ik toen, meteen na thuiskomst bereid en laatst weer omdat het zo lekker is en makkelijk te maken.
Fijn bij tortillachips om te dippen maar ook toe te passen op een bordje eten dat wat extra pit nodig heeft, kortom multi-inzetbaar.
Wat je overhoudt in een glazen pot doen, nog dagen te gebruiken, wel schudden voor gebruik.

Koop een flinke bos koriander bij de Turk of op de markt, niet die paar takjes in zo’n plastic doosje uit de supermarkt, dat schiet niet op. Ik had de tweede keer per ongeluk gewone groene pepers gekocht, die zijn wat scherper dan jalapenos dus ik had een deel van de pitjes verwijderd.

Koriander-Jalapeno-salsa voor ongeveer 4 dl:

* grote bos koriander, grof gescheurd, met steeltjes
* 100 gram jalapenopepers
* 3 tenen knoflook, gepeld en gehalveerd
* 1,25 dl zonnebloemolie
* 2 limoenen, de geraspte schil en het sap
* 1 à 2 theelepels zout

Pureer met een staafmixer alle ingrediënten tot een gladde saus.
Klaar! Genieten maar.

Volgende keer iets uit het nieuwe boek.
Je hebt je vorige boek nog niet eens uit.

----------

De illustratie is van Katharina Kouwenhoven.
© 2024 Maeve van der Steen
powered by CJ2