archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Tel nog eens goed Theo Capel

0304 BZ Tuin
Als de uitbundigheid van de zomer voorbij is, geeft een struik die in het najaar bloeit alsnog fleur aan de tuin. Toen ik las dat de Heptacodium miconoides zo'n struik was en ook nog wel een die zowel witte als rode bloemen zou geven, ging ik op zoek naar de kweker die hem kon leveren. Bloem der Zeven Zonen zou hij in het Nederlands heten. Je hoort in zo'n naam al de verwijzing naar China waar de struik oorspronkelijk vandaan komt, en zoals de Latijnse naam ook aangeeft dat het om zeven knoppen gaat. Maar zoals op het internet licht triomfantelijk staat vermeld, heeft de naamgever zich rijk gerekend.

Er zitten maar zes bloemknoppen aan een stengel. Die staan in een krans om een zevende knop die niets anders is dan een eindknop. De vergissing zou zijn ontstaan doordat de naamgever de struik slechts als herbarium materiaal ter beschikking had en hem nooit echt in de bloei zag staan. Dat speelde zich lang geleden aan het begin van de 20e eeuw af, waarna iedereen het bestaan van de struik vergat. Achter in de eeuw werd hij in de natuur herontdekt en sinds enkele jaren wordt hij door tuinontwerpers aanbevolen.

Nu heeft hij nog een exclusieve klank, vooral ook omdat hij nauwelijks onder zijn Nederlandse naam wordt aangeboden. Maar als je hem met Google op het internet opzoekt, krijg je al meer dan 21.000 treffers en beperk je je tot afbeeldingen, dan nog kun je er 2400 bekijken. Ik kwam zo op de website van de Botanische Tuin van Chicago terecht en later op het mij eveneens onbekende Von Gimborn Arboretum in Doorn. Dat is genoemd naar de fabrikant van de gelijknamige potjes inkt. Het maakt onderdeel uit van de hortus van de Universiteit van Utrecht. Het wordt tijd om daar eens een keer naar toe te gaan.

De Botanische Tuin van Chicago lijkt me ook bezoekwaardig en minder elitair dan een universitaire hortus. Wel fronste ik toen ik las dat op 3 december aanstaande er weer de jaarlijkse 'reindog' parade wordt gehouden, onder verwijzing naar de rendieren van de Kerstman. Baasjes die als kerstman zijn verkleed met hun eveneens in de kerstsfeer opgetutte hond, zijn er welkom. Hoe fraaier het hondenkostuum, hoe beter. Liever geen loopse hond meebrengen en ook graag zelf een poepschepje meenemen, is het verzoek. In een voortuin in ons eigen land zag ik de kerstman met zijn slee en zijn rendieren al weer mansgroot in ijzerdraad en lichtslingers uitgevoerd staan. Voor wansmaak hoef je geen verre reizen te maken.

Aan de schoonheid van de heptacodium doet het niets af. De struik is verwant aan de kamperfoelie. De bloemen ontluiken wit, waarna de kelkbladen - de buitenste bladen - rood verkleuren. Omdat gelijktijdig elders aan de struik nieuwe trosjes bloemen open gaan, ontstaat de rood-witte pracht. En dan zou de bast ook nog eens fraai afschilferen. Ik zag het er allemaal niet meteen vanaf toen ik met mijn exemplaar in mijn hand stond en het eerder leek alsof ik een licht verlepte sering in de grond ging zetten.
 
Geschikt voor zon en halfschaduw werd er verteld en in Chicago voegden ze eraan toe dat hij tot een temperatuur van 30 graden onder nul in leven bleef. Achteraf besefte ik dat ik niet had zitten opletten of dat Fahrenheit of Celsius was. Maar wat zou het? Toen ik hem onlangs plantte leek het alsof de zomer nooit zou eindigen en het idee dat het zou kunnen gaan vriezen was ver weg. Volgens informatie in het Nederlands zou de struik overigens winterhard zijn en ook nog genoegen nemen met elke grondsoort.

Langzaam maar zeker is de struikenborder in mijn nieuwe tuin compleet aan het raken. Ik ben nog op zoek naar een witte weigelia en dan houdt het zo'n beetje op. Dan staan er meer dan dertig verschillende struiken en is de bloemenborder aan de beurt. Die zal goeddeels moeten wachten tot het weer voorjaar wordt. De laatste dagen lijkt de natuur te beseffen dat er toch echt seizoenen zijn en dat na de zomer de herfst moet aanbreken.

Kleur in de kale tuin moet voorlopig komen van het schilderen van mijn huisje. Op de kleurenkaart van de verfwinkel wees ik 'vrouwenmantel' aan. De fabrikant had al zijn kleuren een plantennaam gegeven, wat sympathiek overkwam. Het groen van vrouwenmantel is in de praktijk heller dan ik had verwacht. 'Apart' is de reactie van andere tuinders en dan hebben ze de heptacodium nog niet eens in bloei gezien.
 
*************************************
Een interessante cultuursite is: www.flauwecult.nl .


© 2005 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Tel nog eens goed Theo Capel
0304 BZ Tuin
Als de uitbundigheid van de zomer voorbij is, geeft een struik die in het najaar bloeit alsnog fleur aan de tuin. Toen ik las dat de Heptacodium miconoides zo'n struik was en ook nog wel een die zowel witte als rode bloemen zou geven, ging ik op zoek naar de kweker die hem kon leveren. Bloem der Zeven Zonen zou hij in het Nederlands heten. Je hoort in zo'n naam al de verwijzing naar China waar de struik oorspronkelijk vandaan komt, en zoals de Latijnse naam ook aangeeft dat het om zeven knoppen gaat. Maar zoals op het internet licht triomfantelijk staat vermeld, heeft de naamgever zich rijk gerekend.

Er zitten maar zes bloemknoppen aan een stengel. Die staan in een krans om een zevende knop die niets anders is dan een eindknop. De vergissing zou zijn ontstaan doordat de naamgever de struik slechts als herbarium materiaal ter beschikking had en hem nooit echt in de bloei zag staan. Dat speelde zich lang geleden aan het begin van de 20e eeuw af, waarna iedereen het bestaan van de struik vergat. Achter in de eeuw werd hij in de natuur herontdekt en sinds enkele jaren wordt hij door tuinontwerpers aanbevolen.

Nu heeft hij nog een exclusieve klank, vooral ook omdat hij nauwelijks onder zijn Nederlandse naam wordt aangeboden. Maar als je hem met Google op het internet opzoekt, krijg je al meer dan 21.000 treffers en beperk je je tot afbeeldingen, dan nog kun je er 2400 bekijken. Ik kwam zo op de website van de Botanische Tuin van Chicago terecht en later op het mij eveneens onbekende Von Gimborn Arboretum in Doorn. Dat is genoemd naar de fabrikant van de gelijknamige potjes inkt. Het maakt onderdeel uit van de hortus van de Universiteit van Utrecht. Het wordt tijd om daar eens een keer naar toe te gaan.

De Botanische Tuin van Chicago lijkt me ook bezoekwaardig en minder elitair dan een universitaire hortus. Wel fronste ik toen ik las dat op 3 december aanstaande er weer de jaarlijkse 'reindog' parade wordt gehouden, onder verwijzing naar de rendieren van de Kerstman. Baasjes die als kerstman zijn verkleed met hun eveneens in de kerstsfeer opgetutte hond, zijn er welkom. Hoe fraaier het hondenkostuum, hoe beter. Liever geen loopse hond meebrengen en ook graag zelf een poepschepje meenemen, is het verzoek. In een voortuin in ons eigen land zag ik de kerstman met zijn slee en zijn rendieren al weer mansgroot in ijzerdraad en lichtslingers uitgevoerd staan. Voor wansmaak hoef je geen verre reizen te maken.

Aan de schoonheid van de heptacodium doet het niets af. De struik is verwant aan de kamperfoelie. De bloemen ontluiken wit, waarna de kelkbladen - de buitenste bladen - rood verkleuren. Omdat gelijktijdig elders aan de struik nieuwe trosjes bloemen open gaan, ontstaat de rood-witte pracht. En dan zou de bast ook nog eens fraai afschilferen. Ik zag het er allemaal niet meteen vanaf toen ik met mijn exemplaar in mijn hand stond en het eerder leek alsof ik een licht verlepte sering in de grond ging zetten.
 
Geschikt voor zon en halfschaduw werd er verteld en in Chicago voegden ze eraan toe dat hij tot een temperatuur van 30 graden onder nul in leven bleef. Achteraf besefte ik dat ik niet had zitten opletten of dat Fahrenheit of Celsius was. Maar wat zou het? Toen ik hem onlangs plantte leek het alsof de zomer nooit zou eindigen en het idee dat het zou kunnen gaan vriezen was ver weg. Volgens informatie in het Nederlands zou de struik overigens winterhard zijn en ook nog genoegen nemen met elke grondsoort.

Langzaam maar zeker is de struikenborder in mijn nieuwe tuin compleet aan het raken. Ik ben nog op zoek naar een witte weigelia en dan houdt het zo'n beetje op. Dan staan er meer dan dertig verschillende struiken en is de bloemenborder aan de beurt. Die zal goeddeels moeten wachten tot het weer voorjaar wordt. De laatste dagen lijkt de natuur te beseffen dat er toch echt seizoenen zijn en dat na de zomer de herfst moet aanbreken.

Kleur in de kale tuin moet voorlopig komen van het schilderen van mijn huisje. Op de kleurenkaart van de verfwinkel wees ik 'vrouwenmantel' aan. De fabrikant had al zijn kleuren een plantennaam gegeven, wat sympathiek overkwam. Het groen van vrouwenmantel is in de praktijk heller dan ik had verwacht. 'Apart' is de reactie van andere tuinders en dan hebben ze de heptacodium nog niet eens in bloei gezien.
 
*************************************
Een interessante cultuursite is: www.flauwecult.nl .
© 2005 Theo Capel
powered by CJ2