archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Er zijn ook rozen zonder doornen Theo Capel

Rozen mag je eigenlijk niet saai vinden en dat zijn ze natuurlijk ook niet, maar mijn eerste daad in de totaal verwaarloosde tuin die we indertijd bij ons nieuwe huis aantroffen was het omspitten van het rozenperkje. Het stond in de weg en ik had mijn zinnen gezet op een border met alleen vaste planten. Tegen de achtergevel stond ook nog een klimroos die ik rustig liet staan. Hoewel, rustig? Elk jaar klim ik enkele malen op de keukentrap om hem vooral bovenin in toom te houden. En elke keer slaag ik er weer in om vol met schrammen van de trap af te dalen alsof ik een wedstrijd met de kat over drie ronden heb verloren. Want rozen hebben doornen. Dat is een zwak punt van deze plant.

Klimrozen hebben mijn voorkeur boven gewone perkrozen. Maar zijn er eigenlijk wel 'gewone' rozen? Het duizelt me altijd als ik in de tuinboeken over rozen lees. Je hebt oude rozen, theehybriden, polyantharozen, heesterrozen, klimrozen en van elke soort zijn er weer tientallen en misschien wel honderden of duizenden verschijningsvormen. De ene met een nog fraaiere naam dan de andere. Wie zou niet blind een Ghislaine de Féligonde (een abrikooskleurige roos) in de tuin willen hebben of een Guirlande d'Amour (een witbloemige)? Dat zijn beide klimrozen. Misschien heb ik de Guirlande wel in mijn tuin staan. Ooit plantte ik een roos tegen de schutting, enigszins verscholen achter een struik. Ik dacht dat hij de geest had gegeven, maar een paar jaar terug bleek dat hij juist de geest had gekregen en niets leukers vond dan met volle kracht de belendende gouden regen in te klimmen. Nu hebben we na de bloeitijd van de gouden regen een tijdlang een min of meer witte regen staan. Tegen de schutting deed hij niets, maar nu hij er bovenuit is gegroeid, zit hij aan het eind van elke lente vol kleine, witte bloemen en elk jaar worden het er meer. Het grote voordeel is dat hij met rust kan worden gelaten. Het enige dat ik moet doen is af en toe een lange scheut met de grashark proberen omhoog te zwiepen, zodat die vat krijgt op een van de takken van de gouden regen en niet op de niets vermoedende passant blijft wachten om een flinke kras op voorhoofd of wang te veroorzaken.

Nu ik wat meer in de boeken heb zitten bladeren en vooral ook op het internet heb zitten kijken, blijkt dat er wel degelijk rozen zonder doornen zijn. Vooral onder de klimrozen vind je die. Golden Showers heet er een, die uiteraard geelbloemig is. Kijk overigens uit met die op het net op te zoeken, want er is ook een seksuele afwijking van dezelfde naam en als er iets op het net te vinden is, dan zijn het wel sekssites. Zépherine Drouhin is ook een doornloze variant. Dit is een donkerroze roos, waarvan ik helaas niet heb kunnen ontdekken wie de naamgeefster is. Zijn er nog meisjes ter wereld die door hun ouders Zépherine worden genoemd? Het klinkt naar Babar het Olifantje. Voor rozen worden in het algemeen de fraaiste namen bedacht. Ik zou graag een keer Général Schablikine willen zien en ook willen weten bij welke slag deze generaal ten onder is gegaan.

Misschien staat de 'Generaal' wel in het Hilversumse rosarium waar ik onlangs min of meer bij toeval langs kwam. Een fraaiere plaats voor een rozentuin is bijna niet te vinden. Hij ligt boven op een glooiing of zelfs kleine heuvel in een villawijk, waarvan ik me altijd in het algemeen afvraag waaraan de bewoners het verdiend hebben om daar hun huis te hebben en niet ik. Vlak achter het rosarium staat een kolossale villa met een portiek dat door pilaren wordt gesteund. Daar zou ik willen wonen en het voor lief nemen dat een rosarium eigenlijk saai is. Tussen de grindpaden liggen geometrische grasperken met daarin ruimte uitgespaard voor de rozen. In elk perkje staat een andere kleur rozen, helaas zonder naambordje. Misschien wordt de rozenliefhebber geacht een ontwikkeld mens te zijn die zelf wel weet wat hij aanschouwt. Zou de Braveheart er tussen staan?

De Braveheart is een roze trosroos die vorig jaar de Geurprijs won op het 43e rozenfestival in Den Haag. Daar wordt elk jaar in het Westbroekpark dat tegen Scheveningen aan ligt, bepaald wie de 'Gouden Roos van de stad 's-Gravenhage' wint. Tot nu toe is dat concours aan me voorbij gegaan en ook dit jaar zal ik het door vakantie missen. Kan ik weer niet aan de kenners vragen of ze me 'Frau Dagmar Hartopp' willen aanwijzen en willen uitleggen waarom deze roos ook bekend staat als 'Frau Dagmar Hastrup'. Is Hartopp oorspronkelijk de mans naam van de naamgeefster en Hastrup haar meisjesnaam? Misschien moet je je maar beperken tot kijken en ruiken om van rozen te genieten.

Achteraf kreeg ik bij de herinrichting van mijn tuin toch spijt van de verwijdering van de rozen. Nu staan op een paar plaatsen in de border rozen tussen de vaste planten en dat bevalt me . Rozen alleen in een perkje staan er zo kaal bij. Tussen de vaste planten verrassen ze je meer. Voor de rozenliefhebber is dat misschien een affront. Maar je ziet soms ook een aantrekkelijke vrouw in de menigte die van dichtbij door het gebrek aan contrast iets van haar schoonheid verliest. Maar het is natuurlijk ook waar dat je soms een vrouw ziet, waarbij je tegen de menigte meteen zou willen roepen een pas achteruit te doen . Ik ben er nog niet helemaal uit of ik bij een nieuwe tuin toch een rozenperkje zal nemen. Wel heb ik Zépherine op mijn lijstje gezet. Schoonheid zonder doornen, daaraan kan een man zich nimmer bezeren. Toch?

© 2004 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Er zijn ook rozen zonder doornen Theo Capel
Rozen mag je eigenlijk niet saai vinden en dat zijn ze natuurlijk ook niet, maar mijn eerste daad in de totaal verwaarloosde tuin die we indertijd bij ons nieuwe huis aantroffen was het omspitten van het rozenperkje. Het stond in de weg en ik had mijn zinnen gezet op een border met alleen vaste planten. Tegen de achtergevel stond ook nog een klimroos die ik rustig liet staan. Hoewel, rustig? Elk jaar klim ik enkele malen op de keukentrap om hem vooral bovenin in toom te houden. En elke keer slaag ik er weer in om vol met schrammen van de trap af te dalen alsof ik een wedstrijd met de kat over drie ronden heb verloren. Want rozen hebben doornen. Dat is een zwak punt van deze plant.

Klimrozen hebben mijn voorkeur boven gewone perkrozen. Maar zijn er eigenlijk wel 'gewone' rozen? Het duizelt me altijd als ik in de tuinboeken over rozen lees. Je hebt oude rozen, theehybriden, polyantharozen, heesterrozen, klimrozen en van elke soort zijn er weer tientallen en misschien wel honderden of duizenden verschijningsvormen. De ene met een nog fraaiere naam dan de andere. Wie zou niet blind een Ghislaine de Féligonde (een abrikooskleurige roos) in de tuin willen hebben of een Guirlande d'Amour (een witbloemige)? Dat zijn beide klimrozen. Misschien heb ik de Guirlande wel in mijn tuin staan. Ooit plantte ik een roos tegen de schutting, enigszins verscholen achter een struik. Ik dacht dat hij de geest had gegeven, maar een paar jaar terug bleek dat hij juist de geest had gekregen en niets leukers vond dan met volle kracht de belendende gouden regen in te klimmen. Nu hebben we na de bloeitijd van de gouden regen een tijdlang een min of meer witte regen staan. Tegen de schutting deed hij niets, maar nu hij er bovenuit is gegroeid, zit hij aan het eind van elke lente vol kleine, witte bloemen en elk jaar worden het er meer. Het grote voordeel is dat hij met rust kan worden gelaten. Het enige dat ik moet doen is af en toe een lange scheut met de grashark proberen omhoog te zwiepen, zodat die vat krijgt op een van de takken van de gouden regen en niet op de niets vermoedende passant blijft wachten om een flinke kras op voorhoofd of wang te veroorzaken.

Nu ik wat meer in de boeken heb zitten bladeren en vooral ook op het internet heb zitten kijken, blijkt dat er wel degelijk rozen zonder doornen zijn. Vooral onder de klimrozen vind je die. Golden Showers heet er een, die uiteraard geelbloemig is. Kijk overigens uit met die op het net op te zoeken, want er is ook een seksuele afwijking van dezelfde naam en als er iets op het net te vinden is, dan zijn het wel sekssites. Zépherine Drouhin is ook een doornloze variant. Dit is een donkerroze roos, waarvan ik helaas niet heb kunnen ontdekken wie de naamgeefster is. Zijn er nog meisjes ter wereld die door hun ouders Zépherine worden genoemd? Het klinkt naar Babar het Olifantje. Voor rozen worden in het algemeen de fraaiste namen bedacht. Ik zou graag een keer Général Schablikine willen zien en ook willen weten bij welke slag deze generaal ten onder is gegaan.

Misschien staat de 'Generaal' wel in het Hilversumse rosarium waar ik onlangs min of meer bij toeval langs kwam. Een fraaiere plaats voor een rozentuin is bijna niet te vinden. Hij ligt boven op een glooiing of zelfs kleine heuvel in een villawijk, waarvan ik me altijd in het algemeen afvraag waaraan de bewoners het verdiend hebben om daar hun huis te hebben en niet ik. Vlak achter het rosarium staat een kolossale villa met een portiek dat door pilaren wordt gesteund. Daar zou ik willen wonen en het voor lief nemen dat een rosarium eigenlijk saai is. Tussen de grindpaden liggen geometrische grasperken met daarin ruimte uitgespaard voor de rozen. In elk perkje staat een andere kleur rozen, helaas zonder naambordje. Misschien wordt de rozenliefhebber geacht een ontwikkeld mens te zijn die zelf wel weet wat hij aanschouwt. Zou de Braveheart er tussen staan?

De Braveheart is een roze trosroos die vorig jaar de Geurprijs won op het 43e rozenfestival in Den Haag. Daar wordt elk jaar in het Westbroekpark dat tegen Scheveningen aan ligt, bepaald wie de 'Gouden Roos van de stad 's-Gravenhage' wint. Tot nu toe is dat concours aan me voorbij gegaan en ook dit jaar zal ik het door vakantie missen. Kan ik weer niet aan de kenners vragen of ze me 'Frau Dagmar Hartopp' willen aanwijzen en willen uitleggen waarom deze roos ook bekend staat als 'Frau Dagmar Hastrup'. Is Hartopp oorspronkelijk de mans naam van de naamgeefster en Hastrup haar meisjesnaam? Misschien moet je je maar beperken tot kijken en ruiken om van rozen te genieten.

Achteraf kreeg ik bij de herinrichting van mijn tuin toch spijt van de verwijdering van de rozen. Nu staan op een paar plaatsen in de border rozen tussen de vaste planten en dat bevalt me . Rozen alleen in een perkje staan er zo kaal bij. Tussen de vaste planten verrassen ze je meer. Voor de rozenliefhebber is dat misschien een affront. Maar je ziet soms ook een aantrekkelijke vrouw in de menigte die van dichtbij door het gebrek aan contrast iets van haar schoonheid verliest. Maar het is natuurlijk ook waar dat je soms een vrouw ziet, waarbij je tegen de menigte meteen zou willen roepen een pas achteruit te doen . Ik ben er nog niet helemaal uit of ik bij een nieuwe tuin toch een rozenperkje zal nemen. Wel heb ik Zépherine op mijn lijstje gezet. Schoonheid zonder doornen, daaraan kan een man zich nimmer bezeren. Toch?
© 2004 Theo Capel
powered by CJ2