archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Dit overschrijdt alle grenzen Theo Capel

0616BZ Biodiversiteit
De tweeëntwintigste mei viel dit jaar op de vrijdag na Hemelvaart, zo'n dag dat heel Nederland op zijn kont zit en geniet van een zeer lang weekend. Zo ging het aan mij voorbij dat op die datum de Dag van de Biodiversiteit wordt gevierd, een dag die ook nog midden in de Week van de Aarde plaatsvindt. Gelukkig bleek ik achteraf druk in de tuin bezig geweest met het verwijderen ­– bijna zou je uitzetten zeggen – van ongewenst plantmateriaal, een werkje dat ook wel wieden heet. Zonder het te weten had ik het thema van de dag hooggehouden. Dit jaar staat namelijk 'Opdringerig Buitenlands Gebroed' centraal, wat in het Engels nog dreigender Invasive Alien Species heet. Rechtse geluiden rukken ook onder plantenliefhebbers op. Een exoot is aardig, maar voordat je het weet heb je de hele familie ervan bij je op de stoep en dan heb ik het bij wijze van spreken niet over het tweekindergezin.

De Dag van de Biodiversiteit is bij ons een van de activiteiten van de IUCN, een club waarvan de meeste mensen nog nooit hebben gehoord (International Union for the Conservation of Nature) en daaraan ook niets missen. Een bundeling van de rijksoverheid en 34 instellingen maakt zich druk op basis van een door de Verenigde Naties vastgelegde Conventie Biologische Diversiteit. Die ging jaren terug in op de negenentwintigste december, maar al snel kregen de bureaucraten door dat dat niet de handigste dag voor weer een feestdag of herdenkingsdag was. Andere dagen zaten in die periode in de weg. Vandaar dat men op de tweeëntwintigste mei uitkwam.

Elk jaar kiest men voor een ander motto, en dit jaar is het de bedoeling om ons de gevaren van allerlei dieren en planten onder de neus te wrijven, organismen die van ver komen en bij een ander niks te zoeken zouden moeten hebben. Zo houdt de rattus rattus (zwarte rat of scheepsrat) thuis op eilanden van het Indiase subcontinent, enigszins als cruisepassagiers die ook niet weten wat ze met hun vrije tijd moeten doen. En de harmonia axyridis doet bij ons ook behoorlijk kwaad. Dit is het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje, een monstertje dat niet tevreden is met bladluizen, maar als veelvraat ook nuttige insecten en larven verorbert.

Op een verwante website van de IUCN (www.cbd.int/idb/2009/about/examples/) staan0616BZ Pintje bier plaatjes van flora en fauna die niet deugen met daarbij ook de psittacula krameri, beter bekend als de halsbandparkiet. Deze vogels zijn ooit de kooi ontvlucht of door verdwaasden vrijgelaten en teisteren nu parken, plantsoenen en volkstuincomplexen. Echt gevaarlijk voor inheemse soorten zou de parkiet nog niet zijn, maar de nestholcompetitie met bijvoorbeeld de specht nadert de grens van het betamelijke. Waar doet dat toch allemaal aan denken?

De mooiste bloemen en struiken in onze tuinen zijn ooit door ontdekkingsreizigers uit vreemde streken meegenomen. Tegenwoordig lijk je achter prikkeldraad te worden opgesloten als je dat in je hoofd zou halen. Maar ik moet er niet aan denken dat ik alleen van inheemse paardebloemen, pijpestrootjes en varkensgras zou mogen genieten. Tuinieren is de kunst om woekeraars in toom te houden en iedereen zijn plaats te gunnen. Dat kan allemaal zonder een hetze te ontketenen.
 
Wat zou er eigenlijk tegen zijn om de microtus miuris in je tuin te laten ronddollen. Deze Alaska woelmuis zou kunnen fluiten. Een vrolijk wijsje dat tussen de heleniums en de phloxen klinkt, zorgt voor een goed humeur. Zou je dat moeten laten bederven door de gedachte dat deze tolerante houding in de kortste keren tot minimaal een schoolklasje woelmuizen leidt? Er schijnt overigens ook een Baskische woelmuis te zijn en een Beierse. Wat is er leuker dan de Bask met zijn alpinopet te zien zwaaien en de Beier op zijn lederhosen te horen klappen, terwijl de neef uit Alaska aan het fluiten is?
 
Het zou beter zijn om de Dag van de Biodiversiteit te vieren zoals dat in de Vlaams-Brabantse gemeente Liedekerke gebeurt. Daar in de buurt van Galmaarden, Bent en Oetigem, midden in Pajottenland, maakt men een ommetje om dan te genieten van natuurbier, wijn en fruitsap. Geen woord verder over exoten waarvoor je moet uitkijken. Gewoon een pintje tappen en genieten van een lang weekend.
 
********************************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.


© 2009 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Dit overschrijdt alle grenzen Theo Capel
0616BZ Biodiversiteit
De tweeëntwintigste mei viel dit jaar op de vrijdag na Hemelvaart, zo'n dag dat heel Nederland op zijn kont zit en geniet van een zeer lang weekend. Zo ging het aan mij voorbij dat op die datum de Dag van de Biodiversiteit wordt gevierd, een dag die ook nog midden in de Week van de Aarde plaatsvindt. Gelukkig bleek ik achteraf druk in de tuin bezig geweest met het verwijderen ­– bijna zou je uitzetten zeggen – van ongewenst plantmateriaal, een werkje dat ook wel wieden heet. Zonder het te weten had ik het thema van de dag hooggehouden. Dit jaar staat namelijk 'Opdringerig Buitenlands Gebroed' centraal, wat in het Engels nog dreigender Invasive Alien Species heet. Rechtse geluiden rukken ook onder plantenliefhebbers op. Een exoot is aardig, maar voordat je het weet heb je de hele familie ervan bij je op de stoep en dan heb ik het bij wijze van spreken niet over het tweekindergezin.

De Dag van de Biodiversiteit is bij ons een van de activiteiten van de IUCN, een club waarvan de meeste mensen nog nooit hebben gehoord (International Union for the Conservation of Nature) en daaraan ook niets missen. Een bundeling van de rijksoverheid en 34 instellingen maakt zich druk op basis van een door de Verenigde Naties vastgelegde Conventie Biologische Diversiteit. Die ging jaren terug in op de negenentwintigste december, maar al snel kregen de bureaucraten door dat dat niet de handigste dag voor weer een feestdag of herdenkingsdag was. Andere dagen zaten in die periode in de weg. Vandaar dat men op de tweeëntwintigste mei uitkwam.

Elk jaar kiest men voor een ander motto, en dit jaar is het de bedoeling om ons de gevaren van allerlei dieren en planten onder de neus te wrijven, organismen die van ver komen en bij een ander niks te zoeken zouden moeten hebben. Zo houdt de rattus rattus (zwarte rat of scheepsrat) thuis op eilanden van het Indiase subcontinent, enigszins als cruisepassagiers die ook niet weten wat ze met hun vrije tijd moeten doen. En de harmonia axyridis doet bij ons ook behoorlijk kwaad. Dit is het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje, een monstertje dat niet tevreden is met bladluizen, maar als veelvraat ook nuttige insecten en larven verorbert.

Op een verwante website van de IUCN (www.cbd.int/idb/2009/about/examples/) staan0616BZ Pintje bier plaatjes van flora en fauna die niet deugen met daarbij ook de psittacula krameri, beter bekend als de halsbandparkiet. Deze vogels zijn ooit de kooi ontvlucht of door verdwaasden vrijgelaten en teisteren nu parken, plantsoenen en volkstuincomplexen. Echt gevaarlijk voor inheemse soorten zou de parkiet nog niet zijn, maar de nestholcompetitie met bijvoorbeeld de specht nadert de grens van het betamelijke. Waar doet dat toch allemaal aan denken?

De mooiste bloemen en struiken in onze tuinen zijn ooit door ontdekkingsreizigers uit vreemde streken meegenomen. Tegenwoordig lijk je achter prikkeldraad te worden opgesloten als je dat in je hoofd zou halen. Maar ik moet er niet aan denken dat ik alleen van inheemse paardebloemen, pijpestrootjes en varkensgras zou mogen genieten. Tuinieren is de kunst om woekeraars in toom te houden en iedereen zijn plaats te gunnen. Dat kan allemaal zonder een hetze te ontketenen.
 
Wat zou er eigenlijk tegen zijn om de microtus miuris in je tuin te laten ronddollen. Deze Alaska woelmuis zou kunnen fluiten. Een vrolijk wijsje dat tussen de heleniums en de phloxen klinkt, zorgt voor een goed humeur. Zou je dat moeten laten bederven door de gedachte dat deze tolerante houding in de kortste keren tot minimaal een schoolklasje woelmuizen leidt? Er schijnt overigens ook een Baskische woelmuis te zijn en een Beierse. Wat is er leuker dan de Bask met zijn alpinopet te zien zwaaien en de Beier op zijn lederhosen te horen klappen, terwijl de neef uit Alaska aan het fluiten is?
 
Het zou beter zijn om de Dag van de Biodiversiteit te vieren zoals dat in de Vlaams-Brabantse gemeente Liedekerke gebeurt. Daar in de buurt van Galmaarden, Bent en Oetigem, midden in Pajottenland, maakt men een ommetje om dan te genieten van natuurbier, wijn en fruitsap. Geen woord verder over exoten waarvoor je moet uitkijken. Gewoon een pintje tappen en genieten van een lang weekend.
 
********************************
Doe iets leuks met je geld:
Word donateur van De Leunstoel.
© 2009 Theo Capel
powered by CJ2