archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > In de tuin delen printen terug
Klam en zwam Theo Capel

0001 BZ Capel
De gele knolamaniet is weer in het land, liever niet te verwarren met zijn giftige broer de groene knolamaniet op wie hij sprekend lijkt. De mensen die met hun rieten mandje de natuur intrekken om paddestoelen te gaan plukken zijn gewaarschuwd. Bij ons op het tuincomplex hoeven we ons niet echt zorgen te maken. De propere volkstuinder ruimt zijn rommel achter zich op en geeft zo paddestoelen weinig kans zich te manifesteren. Maar mijn buurman ontdekte toch een blauwzwartige zwam op afstervend hout. Was het eekhoorntjesbrood of een elfenbankje? Maar zijn dat juist niet symbionten in plaats van saprofyten, oftewel soorten die vredig samenleven met hun gastplant of juist van dood materiaal bestaan? We hadden geen van beiden bij zo'n ouderwetse schoolmeester in de klas gezeten die op een klamme herfstdag met de klas het bos intrekt om je de raadsels van de natuur te verklaren. Zo stonden we maar een beetje te staren. Mij schoot te binnen dat je ook een paddestoel hebt in de vorm van een witte knol die prachtig uit elkaar spatte als je erop trapte. Was het de ruitjesbovist of de aardappelboleet of toch maar gewoon een stuifzwam? We weten niet alleen een hoop niet, maar we weten ook een hoop niet meer, was onze gezamenlijke conclusie. Daarna riep de schoffel weer.

Je algemene ontwikkeling proberen op peil te houden is wel aan te bevelen. Op de Franse tv-zender TV5 die hier en daar op de kabel nog niet door verkoopkanalen is vervangen, is aan het begin van de ochtend op vrijdag ‘Silence, ça pousse’ (Stilte, groei in uitvoering) te zien. Het wordt door een duo verzorgd. Hij heet Stéphane Marie en zij Noëlle Bréham. Het is een redelijk serieus tuinprogramma, hoewel de presentatie afleidt. De man is een nichterige versie van Jacques Tati (Monsieur Hulot) met een piep-miauwstemmetje. De vrouw is meer een tuthola die haar springerige kompaan bij de les houdt. We leven in de herfst, maar in het programma was het onlangs nog volop zomer.
De presentatoren bezoeken een tuin of landgoed, leggen uit wat groeit en bloeit en aan het eind mag de man huppelend naar mensen toe om advies te geven over het ontwerpprobleem waarmee ze zitten. 'Pas de panique' heet dit onderdeel waarin hij met zijn doos kleurstiften aanbelt en een saai voortuintje met rode gravel en blauw geverfde plantenbakken weet op te fleuren. Paddestoelen heb ik ze nog niet zien behandelen. Voor een eetlustig volk als de Fransen is dat misschien meer iets voor een kookprogramma.

‘Silence ça pousse’ is ook op het internet terug te zien. Al surfend kwam ik zo terecht op de botanische tuin van Stockholm. Deze Bergianska Trädgården komt voort uit de nalatenschap van twee rijke broers uit vroeger tijden. Zo kan men ook een hoogleraarstoel financieren. Verschillende van deze zgn. Bergianus professoren hebben zich ook beziggehouden met paddestoelen die in de Zweedse bossen veelvuldig zijn te vinden en ook als etenswaar worden geplukt. De huidige hoogleraar ging overigens liever naar Madagascar, misschien juist wel als de poolnacht Zweden begint te teisteren.
De Zweden die voordat het te donker wordt de bossen intrekken voor paddestoelen krijgen de nodige raad mee. Lang niet alles is eetbaar. Kijk dus uit. Vertrouw bijvoorbeeld nooit op het bakerpraatje dat giftige paddestoelen bij het koken een zilveren lepel zwart doen uitslaan. Ook als de lepel blijft glimmen, kun je nergens van op aan. Veel in de flora neuzen is een betere oplossing.

In mijn vorige tuin kwamen regelmatig onooglijke bruinbeige paddestoelen in het gazon op die de neiging hadden een heksenkring te vormen. Nu is er in mijn beginnende gazon niets te zien. Is de grond vrij van sporen en schimmels? Of heeft de paddo-gekte toegeslagen. Je schijnt van sommige soorten in hoger sferen te kunnen raken. Een tijd terug had een tuinder zo ook enkele marihuanastruiken staan, uitsluitend voor thuisgebruik naar hij verzekerde. Toen de oogsttijd naderbij kwam, bleek een ander hem voor te zijn geweest. Teleurgesteld beperkt hij zich nu tot herfstasters. Misschien is er met paddestoelen wel hetzelfde aan de hand en is de liefhebber bij mijn gazon langs geweest. Volgende keer hoop ik dat hij dan ook meteen de voortwoekerende klaver uitsteekt voordat hij in trance geraakt en van gekkigheid niet meer weet wat het is om volkstuinder te zijn.
 
******************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
J.J.Waasdorp-Mulders, Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag,
J.Bakker, J.W.Meijer, Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven
en Frits Hoorweg en anderen.
 
*************************************
Floris Wiegerinck is ontwerper en tekenaar.
Ga voor informatie naar www.floriswiegerinck.nl


© 2007 Theo Capel meer Theo Capel - meer "In de tuin"
Bezigheden > In de tuin
Klam en zwam Theo Capel
0001 BZ Capel
De gele knolamaniet is weer in het land, liever niet te verwarren met zijn giftige broer de groene knolamaniet op wie hij sprekend lijkt. De mensen die met hun rieten mandje de natuur intrekken om paddestoelen te gaan plukken zijn gewaarschuwd. Bij ons op het tuincomplex hoeven we ons niet echt zorgen te maken. De propere volkstuinder ruimt zijn rommel achter zich op en geeft zo paddestoelen weinig kans zich te manifesteren. Maar mijn buurman ontdekte toch een blauwzwartige zwam op afstervend hout. Was het eekhoorntjesbrood of een elfenbankje? Maar zijn dat juist niet symbionten in plaats van saprofyten, oftewel soorten die vredig samenleven met hun gastplant of juist van dood materiaal bestaan? We hadden geen van beiden bij zo'n ouderwetse schoolmeester in de klas gezeten die op een klamme herfstdag met de klas het bos intrekt om je de raadsels van de natuur te verklaren. Zo stonden we maar een beetje te staren. Mij schoot te binnen dat je ook een paddestoel hebt in de vorm van een witte knol die prachtig uit elkaar spatte als je erop trapte. Was het de ruitjesbovist of de aardappelboleet of toch maar gewoon een stuifzwam? We weten niet alleen een hoop niet, maar we weten ook een hoop niet meer, was onze gezamenlijke conclusie. Daarna riep de schoffel weer.

Je algemene ontwikkeling proberen op peil te houden is wel aan te bevelen. Op de Franse tv-zender TV5 die hier en daar op de kabel nog niet door verkoopkanalen is vervangen, is aan het begin van de ochtend op vrijdag ‘Silence, ça pousse’ (Stilte, groei in uitvoering) te zien. Het wordt door een duo verzorgd. Hij heet Stéphane Marie en zij Noëlle Bréham. Het is een redelijk serieus tuinprogramma, hoewel de presentatie afleidt. De man is een nichterige versie van Jacques Tati (Monsieur Hulot) met een piep-miauwstemmetje. De vrouw is meer een tuthola die haar springerige kompaan bij de les houdt. We leven in de herfst, maar in het programma was het onlangs nog volop zomer.
De presentatoren bezoeken een tuin of landgoed, leggen uit wat groeit en bloeit en aan het eind mag de man huppelend naar mensen toe om advies te geven over het ontwerpprobleem waarmee ze zitten. 'Pas de panique' heet dit onderdeel waarin hij met zijn doos kleurstiften aanbelt en een saai voortuintje met rode gravel en blauw geverfde plantenbakken weet op te fleuren. Paddestoelen heb ik ze nog niet zien behandelen. Voor een eetlustig volk als de Fransen is dat misschien meer iets voor een kookprogramma.

‘Silence ça pousse’ is ook op het internet terug te zien. Al surfend kwam ik zo terecht op de botanische tuin van Stockholm. Deze Bergianska Trädgården komt voort uit de nalatenschap van twee rijke broers uit vroeger tijden. Zo kan men ook een hoogleraarstoel financieren. Verschillende van deze zgn. Bergianus professoren hebben zich ook beziggehouden met paddestoelen die in de Zweedse bossen veelvuldig zijn te vinden en ook als etenswaar worden geplukt. De huidige hoogleraar ging overigens liever naar Madagascar, misschien juist wel als de poolnacht Zweden begint te teisteren.
De Zweden die voordat het te donker wordt de bossen intrekken voor paddestoelen krijgen de nodige raad mee. Lang niet alles is eetbaar. Kijk dus uit. Vertrouw bijvoorbeeld nooit op het bakerpraatje dat giftige paddestoelen bij het koken een zilveren lepel zwart doen uitslaan. Ook als de lepel blijft glimmen, kun je nergens van op aan. Veel in de flora neuzen is een betere oplossing.

In mijn vorige tuin kwamen regelmatig onooglijke bruinbeige paddestoelen in het gazon op die de neiging hadden een heksenkring te vormen. Nu is er in mijn beginnende gazon niets te zien. Is de grond vrij van sporen en schimmels? Of heeft de paddo-gekte toegeslagen. Je schijnt van sommige soorten in hoger sferen te kunnen raken. Een tijd terug had een tuinder zo ook enkele marihuanastruiken staan, uitsluitend voor thuisgebruik naar hij verzekerde. Toen de oogsttijd naderbij kwam, bleek een ander hem voor te zijn geweest. Teleurgesteld beperkt hij zich nu tot herfstasters. Misschien is er met paddestoelen wel hetzelfde aan de hand en is de liefhebber bij mijn gazon langs geweest. Volgende keer hoop ik dat hij dan ook meteen de voortwoekerende klaver uitsteekt voordat hij in trance geraakt en van gekkigheid niet meer weet wat het is om volkstuinder te zijn.
 
******************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk
gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer,
J.J.Waasdorp-Mulders, Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag,
J.Bakker, J.W.Meijer, Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven
en Frits Hoorweg en anderen.
 
*************************************
Floris Wiegerinck is ontwerper en tekenaar.
Ga voor informatie naar www.floriswiegerinck.nl
© 2007 Theo Capel
powered by CJ2