archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Spiegel Reinier van Delden

1618BS SpiegelMijn buurman had nog een spiegel.
En ik had er geen.
Ja, op de spiegel boven de wastafel na dan.
Dus ik was er blij mee.
Het was niet een bijzondere spiegel.
Gewoon zo’n vierkante.
Met een lijst die al een aantal keer was overgeschilderd.
Maar goed, ik had een spiegel.
Hij staat nou ik mijn slaapkamer.
Tegen de betonnen muur.
Met de bedoeling hem ooit eens op te hangen.
Maar ik heb geen boormachine.
Afijn, dit even ter zijde.

Ik zie mijzelf sinds lange tijd weer eens in vol ornaat.
Ben ik veel veranderd, vraag ik mijzelf af.
Toch wel een ouder hoofd gekregen.
Hoewel, nog niet grijs.
Maar dat wist ik al.
Van die spiegel uit de badkamer.
Ik kijk wat beter.
En ik moet toegeven, ik heb een buik.
Ik vergoelijk het met de gedachte dat ik al richting de vijftig ga.
Dan die benen.
Die mogen er zijn.
Maar die buik er boven, dat verraad toch het een en ander.

Het zit mij niet lekker en besluit wat anders te gaan doen.
Even later loop ik weer langs die spiegel.
Weer zie ik die man voorbij lopen.
Hé, een bekende, grap ik tegen mijzelf.
Hij moet lachen.
Ik ook.
Ik ga op de rand van het bed zitten.
Hij doet het zelfde.
En ik kijk nog eens goed.

Die man in de spiegel verlies ik uit het oog.
En ik vraag mij af wie er allemaal ooit in die spiegel heeft gekeken.
En wat voor poses ze hebben aangenomen.
Een puist op hun rug waar ze mogelijk niet bij konden.
Een vrouw die constateerde dat ze hangbillen kreeg.
Of mijn buurman wellicht, die een vuiltje in zijn oog had.
Ach, je wil het niet weten misschien.
Maar voorlopig heb ik een spiegel.
Nu nog een boormachine.

-------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2019 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Spiegel Reinier van Delden
1618BS SpiegelMijn buurman had nog een spiegel.
En ik had er geen.
Ja, op de spiegel boven de wastafel na dan.
Dus ik was er blij mee.
Het was niet een bijzondere spiegel.
Gewoon zo’n vierkante.
Met een lijst die al een aantal keer was overgeschilderd.
Maar goed, ik had een spiegel.
Hij staat nou ik mijn slaapkamer.
Tegen de betonnen muur.
Met de bedoeling hem ooit eens op te hangen.
Maar ik heb geen boormachine.
Afijn, dit even ter zijde.

Ik zie mijzelf sinds lange tijd weer eens in vol ornaat.
Ben ik veel veranderd, vraag ik mijzelf af.
Toch wel een ouder hoofd gekregen.
Hoewel, nog niet grijs.
Maar dat wist ik al.
Van die spiegel uit de badkamer.
Ik kijk wat beter.
En ik moet toegeven, ik heb een buik.
Ik vergoelijk het met de gedachte dat ik al richting de vijftig ga.
Dan die benen.
Die mogen er zijn.
Maar die buik er boven, dat verraad toch het een en ander.

Het zit mij niet lekker en besluit wat anders te gaan doen.
Even later loop ik weer langs die spiegel.
Weer zie ik die man voorbij lopen.
Hé, een bekende, grap ik tegen mijzelf.
Hij moet lachen.
Ik ook.
Ik ga op de rand van het bed zitten.
Hij doet het zelfde.
En ik kijk nog eens goed.

Die man in de spiegel verlies ik uit het oog.
En ik vraag mij af wie er allemaal ooit in die spiegel heeft gekeken.
En wat voor poses ze hebben aangenomen.
Een puist op hun rug waar ze mogelijk niet bij konden.
Een vrouw die constateerde dat ze hangbillen kreeg.
Of mijn buurman wellicht, die een vuiltje in zijn oog had.
Ach, je wil het niet weten misschien.
Maar voorlopig heb ik een spiegel.
Nu nog een boormachine.

-------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2019 Reinier van Delden
powered by CJ2