archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
De laatste gelovige Katharina Kouwenhoven

1205BS GelovigZolang er nog één gelovige in de familie is wordt er Sinterklaas gevierd op de klassieke manier: er wordt hard op de deur gebonsd, bij het openen van de deur is er niemand te zien, maar er staat wel opeens een grote jutezak met pakjes op de gang. O, wonder.

Die pakjes, daar gaat het de gelovige om en trouwens ook alle jonge afvalligen, maar ik zou de volwassenen niet de kost willen geven die het ook om de cadeautjes te doen is.
Die cadeautjes worden jaarlijks een groter probleem. Iedereen heeft alles al, zelfs de baby in de wieg. En met gemakzuchtige flauwiteiten als cadeaubonnen wil je niet aankomen. Niet alleen is in één oogopslag duidelijk hoeveel iemand je waard is, maar het geeft er ook blijk van dat je niet veel zin had je voor de begunstigde in te spannen.

Bij kinderen is het een uitkomst als ze in de Legofase zijn. Doosjes met Lego, waarmee je iets kunt bouwen of in elkaar zetten, zijn er in overvloed en in verschillende prijsklassen. Voor de gevorderden zitten er ook motortjes bij. Die gevorderden bouwen inmiddels liever hun eigen robots of zelfs een 3D-printer. Een bouwpakket voor een 3D-printer is echter wel een rib uit je lijf en je vraagt je af wat ze er eigenlijk mee kunnen. Zelden heb ik nog iets leuks uit zo'n printer zien komen.

Wanneer kinderen, en volwassenen natuurlijk ook, een hobby hebben, wordt het een stuk makkelijker, behalve natuurlijk wanneer die hobby ballonvaren is of antieke raceauto’s. Voor kinderen die kleine autootjes sparen of vreemde beesten in een terrarium houden, graag bouwplaten in elkaar knutselen of legpuzzels van duizenden stukjes neerleggen (iets dat trouwens ook een hobby van volwassenen kan zijn) is het vinden van een cadeautje niet zo moeilijk. Net als voor de volwassene die graag: wandelt, een molen draaiende houdt, fotografeert, borduurt, tuiniert of bakt en braadt. Dan is de keuze ook niet moeilijk. Maar wat als kind of volwassene nergens in geïnteresseerd is, nooit een boek leest, films saai vindt, de vrije natuur een ramp en eigenlijk alleen van auto's houdt?

In mijn familie houdt iedereen van boeken. Die worden dan ook op Sinterklaasavond ruimhartig verspreid. Engelse edities worden nog maar door een paar leden op prijs gesteld; daar wordt rekening mee gehouden.
Er zijn ook altijd nuttige presentjes, zelfs voor de kinderen, die dat minder waarderen. En elk jaar is er sinds mensenheugenis een sokkengrap, by far het nuttigste cadeau ever.
Maar voor de kinderen wordt het steeds moeilijker. Wat ze graag willen hebben in het duurdere genre, een fiets of schaatsen of een tablet of een smartphone, krijgen ze van hun ouders. Wij moeten zelf maar iets verzinnen.

Op de vraag 'wat wil je hebben' moet ik altijd het antwoord schuldig blijven. Net als iedereen heb ik alles al. En ik moet iets zien om te weten of ik het wil hebben. En dat geldt ook voor cadeautjes voor anderen. Afgezien van de boekwinkel (of Internet) zijn daarom de kringloopwinkels een uitkomst, echte Winkels van Sinkel, waar van alles te koop is. En de winkel van het dagopvangcentrum voor licht mentaal gehandicapten, die hele bijzondere dingen maken.

Volgend jaar is misschien ook de laatste gelovige van zijn geloof gevallen. Dan kun je op een heel andere manier Sinterklaas vieren. Daar zie ik naar uit.

----------------------------------------------------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
--------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2014 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
De laatste gelovige Katharina Kouwenhoven
1205BS GelovigZolang er nog één gelovige in de familie is wordt er Sinterklaas gevierd op de klassieke manier: er wordt hard op de deur gebonsd, bij het openen van de deur is er niemand te zien, maar er staat wel opeens een grote jutezak met pakjes op de gang. O, wonder.

Die pakjes, daar gaat het de gelovige om en trouwens ook alle jonge afvalligen, maar ik zou de volwassenen niet de kost willen geven die het ook om de cadeautjes te doen is.
Die cadeautjes worden jaarlijks een groter probleem. Iedereen heeft alles al, zelfs de baby in de wieg. En met gemakzuchtige flauwiteiten als cadeaubonnen wil je niet aankomen. Niet alleen is in één oogopslag duidelijk hoeveel iemand je waard is, maar het geeft er ook blijk van dat je niet veel zin had je voor de begunstigde in te spannen.

Bij kinderen is het een uitkomst als ze in de Legofase zijn. Doosjes met Lego, waarmee je iets kunt bouwen of in elkaar zetten, zijn er in overvloed en in verschillende prijsklassen. Voor de gevorderden zitten er ook motortjes bij. Die gevorderden bouwen inmiddels liever hun eigen robots of zelfs een 3D-printer. Een bouwpakket voor een 3D-printer is echter wel een rib uit je lijf en je vraagt je af wat ze er eigenlijk mee kunnen. Zelden heb ik nog iets leuks uit zo'n printer zien komen.

Wanneer kinderen, en volwassenen natuurlijk ook, een hobby hebben, wordt het een stuk makkelijker, behalve natuurlijk wanneer die hobby ballonvaren is of antieke raceauto’s. Voor kinderen die kleine autootjes sparen of vreemde beesten in een terrarium houden, graag bouwplaten in elkaar knutselen of legpuzzels van duizenden stukjes neerleggen (iets dat trouwens ook een hobby van volwassenen kan zijn) is het vinden van een cadeautje niet zo moeilijk. Net als voor de volwassene die graag: wandelt, een molen draaiende houdt, fotografeert, borduurt, tuiniert of bakt en braadt. Dan is de keuze ook niet moeilijk. Maar wat als kind of volwassene nergens in geïnteresseerd is, nooit een boek leest, films saai vindt, de vrije natuur een ramp en eigenlijk alleen van auto's houdt?

In mijn familie houdt iedereen van boeken. Die worden dan ook op Sinterklaasavond ruimhartig verspreid. Engelse edities worden nog maar door een paar leden op prijs gesteld; daar wordt rekening mee gehouden.
Er zijn ook altijd nuttige presentjes, zelfs voor de kinderen, die dat minder waarderen. En elk jaar is er sinds mensenheugenis een sokkengrap, by far het nuttigste cadeau ever.
Maar voor de kinderen wordt het steeds moeilijker. Wat ze graag willen hebben in het duurdere genre, een fiets of schaatsen of een tablet of een smartphone, krijgen ze van hun ouders. Wij moeten zelf maar iets verzinnen.

Op de vraag 'wat wil je hebben' moet ik altijd het antwoord schuldig blijven. Net als iedereen heb ik alles al. En ik moet iets zien om te weten of ik het wil hebben. En dat geldt ook voor cadeautjes voor anderen. Afgezien van de boekwinkel (of Internet) zijn daarom de kringloopwinkels een uitkomst, echte Winkels van Sinkel, waar van alles te koop is. En de winkel van het dagopvangcentrum voor licht mentaal gehandicapten, die hele bijzondere dingen maken.

Volgend jaar is misschien ook de laatste gelovige van zijn geloof gevallen. Dan kun je op een heel andere manier Sinterklaas vieren. Daar zie ik naar uit.

----------------------------------------------------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
--------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2014 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2