archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
De C-factor van De Leunstoel Willem Minderhout

0608BS De C-factor
Onlangs vroeg een vriend me om mijn C-factor, mijn mate van Calvinisme, te bepalen aan de hand van een test op de website van het dagblad Trouw. De vriend in kwestie, laten we hem Hugo noemen, is lid van de Remonstrantse Broederschap. Dat is een respectabel kerkgenootschap dat dateert uit de tijd van de twisten tussen de rekkelijken en de preciezen in het Nederlands Calvinisme van de zeventiende eeuw. De rekkelijke Remonstranten, waaronder veel regenten en intellectuelen, namen het niet zo nauw met de predestinatieleer, de leer dat God alles heeft voorbeschikt. Dit wekte de gramschap van de precieze Calvinistische predikanten, die zich ontpopten tot bijna even grote ketterjagers als de Roomse inquisitie. Dit vuurtje werd handig en met succes opgestookt door de Oranje stadhouders, die de vrijzinnige regenten liever een toontje lager lieten zingen.

Remonstranten, hervormden en gereformeerden in al hun schakeringen vinden allen hun wortels in het denken van Calvijn, net als gematigde sociaal-democraten en fanatieke communisten hun oorsprong in het denken van Marx vinden. Ik weet te weinig van Calvijn om te weten welke stroming het meest met zijn gedachtegoed in overeenstemming is, maar ik ben wel gecharmeerd van het liberale en onorthodoxe karakter van de Remonstrantse broeders en zusters. Het probleem is echter dat ze zo vrijzinnig zijn dat de meeste jongeren het net zo goed helemaal zonder kerk kunnen stellen. Hugo, midden vijftiger, is dan ook een van de jongste leden in de omgeving van Den Haag en ik verdenk hem ervan alleen nog lidmaat te zijn omdat toch iemand die ouwetjes moet helpen om veilig met hun rollator de kerk binnen te komen.

Als Hugo me iets vraagt dan doe ik dat ook. Ik had echter al snel door hoe de test in elkaar zat en vulde vrij consequent on-Calvinistische antwoorden in. Ik scoorde daardoor maar een C-factor van 30%. De farizeeërs van Trouw waren echter niet van plan om mijn zieltje zomaar verloren te laten gaan voor de Christenheid. Ik werd getypeerd als katholiek en doorverwezen naar dit, sinds de vorming van het CDA als ‘concullega’ te beschouwen, kerkgenootschap. Als de protestanten hun katholieke broeders bezien als zieltjes zonder zorgen die het allemaal niet zo nauw nemen met de ernst des levens, moet het onderling vertrouwen in dat CDA niet al te hoog zijn.

Ik had echter maar één katholieke rotstreek uitgehaald: ik had de test niet naar waarheid ingevuld en leugentjes om bestwil zijn een gruwel in de ogen van de Calvinist. In werkelijkheid ben ik, net als alle Leunstoelmedewerkers, echter zo Calvinistisch als de pest! Kijkt u maar. Bij de volgende vragen scoort de Leunstoelmedewerker hoog op de C-schaal:

Vraag 1: ‘Bij een ruzie eis ik redelijke argumenten van de tegenstander.’ Nu hebben we bij De Leunstoel nooit ruzie, maar meningsverschillen met de redactie worden altijd in alle redelijkheid uitgediscussieerd.

Vraag 6: ‘Als ik wat beloof kom ik dat altijd na.’ Leunstoelmedewerkers halen altijd hun deadline, ook al moeten ze er de hele nacht voor doorwerken.

Vraag 7: ‘Eigenlijk zou ik harder moeten werken.’ Nooit zijn wij 100% tevreden over De Leunstoel. Altijd proberen wij het volgende nummer nog beter, nog gevarieerder en nog interessanter te maken.

Vraag 12: ‘Mooie kleding stel ik niet op prijs.’ Al ons geld gaat op aan boeken, CD’s, film- en theaterbezoek, wandeltochten en dergelijke in de eeuwige jacht op kopij voor De Leunstoel. Vooral de mannelijke Leunstoelmedewerkers lopen er daardoor wat sjofel bij omdat er domweg geen kleedgeld meer overschiet. Marianne Bernard is uiteraard een uitzondering, maar die schrijft dan ook over mooie kleding.
 
Vraag 14: ‘Ik vind vrijwilligerswerk van grote waarde.’ Het werken aan De Leunstoel doen wij met grote blijmoedigheid naast onze gewone werkzaamheden. Het levert ons niets op, maar kost ons alleen maar geld. En dat doen we allemaal voor u, wie u dan ook bent, teneinde u trouw een tweewekelijks moment van verdieping te mogen bieden.

Vraag 16: ‘Alle mensen zijn gelijk.’ De Leunstoel is bij uitstek een egalitair magazine. (Al moeten we bekennen dat we onze lezers een beetje gelijker vinden dan de niet-lezers, maar daarin verschillen we waarschijnlijk niet van menig Calvinistisch kerkgenootschap.)

Natuurlijk heeft de Leunstoelmedewerker ook minder Calvinistische trekken. Iedere orthodoxie, gestrengheid, rechtlijnigheid en Bijbelvastheid is ons vreemd en we zijn onder invloed van Maeve van der Steen echte smulpapen geworden. Ook genieten we van seks, maar dat – zo beweert Trouw - is geheel in overeenstemming met Calvijn. Dat zou je niet zeggen als je Bas van der Vlies, of Jan-Peter Balkenende zo ziet. Maar als het moet van dominee …

De C-factor van de Leunstoelmedewerkers en dus van De Leunstoel zelf komt daarmee op een dikke 60%. Het is daardoor bij uitstek een magazine dat ook voor de niet al te rechtlijnige lezers van Trouw een tweewekelijks bezoek meer dan waard is. En voor Remonstrantse broeders en zusters is het zelfs een onmisbaar magazine. Dat spreekt.
 
Remonstranten in de Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Remonstranten
 
*************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Michiel Hoorweg, Hans Meijer,
J.W. Meijer, Gerbrand Muller, Willem Sloots, Noor van den Brand, Peter Schröder,
Ruurd Kunnen, Carlo van Praag, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.


© 2009 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
De C-factor van De Leunstoel Willem Minderhout
0608BS De C-factor
Onlangs vroeg een vriend me om mijn C-factor, mijn mate van Calvinisme, te bepalen aan de hand van een test op de website van het dagblad Trouw. De vriend in kwestie, laten we hem Hugo noemen, is lid van de Remonstrantse Broederschap. Dat is een respectabel kerkgenootschap dat dateert uit de tijd van de twisten tussen de rekkelijken en de preciezen in het Nederlands Calvinisme van de zeventiende eeuw. De rekkelijke Remonstranten, waaronder veel regenten en intellectuelen, namen het niet zo nauw met de predestinatieleer, de leer dat God alles heeft voorbeschikt. Dit wekte de gramschap van de precieze Calvinistische predikanten, die zich ontpopten tot bijna even grote ketterjagers als de Roomse inquisitie. Dit vuurtje werd handig en met succes opgestookt door de Oranje stadhouders, die de vrijzinnige regenten liever een toontje lager lieten zingen.

Remonstranten, hervormden en gereformeerden in al hun schakeringen vinden allen hun wortels in het denken van Calvijn, net als gematigde sociaal-democraten en fanatieke communisten hun oorsprong in het denken van Marx vinden. Ik weet te weinig van Calvijn om te weten welke stroming het meest met zijn gedachtegoed in overeenstemming is, maar ik ben wel gecharmeerd van het liberale en onorthodoxe karakter van de Remonstrantse broeders en zusters. Het probleem is echter dat ze zo vrijzinnig zijn dat de meeste jongeren het net zo goed helemaal zonder kerk kunnen stellen. Hugo, midden vijftiger, is dan ook een van de jongste leden in de omgeving van Den Haag en ik verdenk hem ervan alleen nog lidmaat te zijn omdat toch iemand die ouwetjes moet helpen om veilig met hun rollator de kerk binnen te komen.

Als Hugo me iets vraagt dan doe ik dat ook. Ik had echter al snel door hoe de test in elkaar zat en vulde vrij consequent on-Calvinistische antwoorden in. Ik scoorde daardoor maar een C-factor van 30%. De farizeeërs van Trouw waren echter niet van plan om mijn zieltje zomaar verloren te laten gaan voor de Christenheid. Ik werd getypeerd als katholiek en doorverwezen naar dit, sinds de vorming van het CDA als ‘concullega’ te beschouwen, kerkgenootschap. Als de protestanten hun katholieke broeders bezien als zieltjes zonder zorgen die het allemaal niet zo nauw nemen met de ernst des levens, moet het onderling vertrouwen in dat CDA niet al te hoog zijn.

Ik had echter maar één katholieke rotstreek uitgehaald: ik had de test niet naar waarheid ingevuld en leugentjes om bestwil zijn een gruwel in de ogen van de Calvinist. In werkelijkheid ben ik, net als alle Leunstoelmedewerkers, echter zo Calvinistisch als de pest! Kijkt u maar. Bij de volgende vragen scoort de Leunstoelmedewerker hoog op de C-schaal:

Vraag 1: ‘Bij een ruzie eis ik redelijke argumenten van de tegenstander.’ Nu hebben we bij De Leunstoel nooit ruzie, maar meningsverschillen met de redactie worden altijd in alle redelijkheid uitgediscussieerd.

Vraag 6: ‘Als ik wat beloof kom ik dat altijd na.’ Leunstoelmedewerkers halen altijd hun deadline, ook al moeten ze er de hele nacht voor doorwerken.

Vraag 7: ‘Eigenlijk zou ik harder moeten werken.’ Nooit zijn wij 100% tevreden over De Leunstoel. Altijd proberen wij het volgende nummer nog beter, nog gevarieerder en nog interessanter te maken.

Vraag 12: ‘Mooie kleding stel ik niet op prijs.’ Al ons geld gaat op aan boeken, CD’s, film- en theaterbezoek, wandeltochten en dergelijke in de eeuwige jacht op kopij voor De Leunstoel. Vooral de mannelijke Leunstoelmedewerkers lopen er daardoor wat sjofel bij omdat er domweg geen kleedgeld meer overschiet. Marianne Bernard is uiteraard een uitzondering, maar die schrijft dan ook over mooie kleding.
 
Vraag 14: ‘Ik vind vrijwilligerswerk van grote waarde.’ Het werken aan De Leunstoel doen wij met grote blijmoedigheid naast onze gewone werkzaamheden. Het levert ons niets op, maar kost ons alleen maar geld. En dat doen we allemaal voor u, wie u dan ook bent, teneinde u trouw een tweewekelijks moment van verdieping te mogen bieden.

Vraag 16: ‘Alle mensen zijn gelijk.’ De Leunstoel is bij uitstek een egalitair magazine. (Al moeten we bekennen dat we onze lezers een beetje gelijker vinden dan de niet-lezers, maar daarin verschillen we waarschijnlijk niet van menig Calvinistisch kerkgenootschap.)

Natuurlijk heeft de Leunstoelmedewerker ook minder Calvinistische trekken. Iedere orthodoxie, gestrengheid, rechtlijnigheid en Bijbelvastheid is ons vreemd en we zijn onder invloed van Maeve van der Steen echte smulpapen geworden. Ook genieten we van seks, maar dat – zo beweert Trouw - is geheel in overeenstemming met Calvijn. Dat zou je niet zeggen als je Bas van der Vlies, of Jan-Peter Balkenende zo ziet. Maar als het moet van dominee …

De C-factor van de Leunstoelmedewerkers en dus van De Leunstoel zelf komt daarmee op een dikke 60%. Het is daardoor bij uitstek een magazine dat ook voor de niet al te rechtlijnige lezers van Trouw een tweewekelijks bezoek meer dan waard is. En voor Remonstrantse broeders en zusters is het zelfs een onmisbaar magazine. Dat spreekt.
 
Remonstranten in de Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Remonstranten
 
*************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Michiel Hoorweg, Hans Meijer,
J.W. Meijer, Gerbrand Muller, Willem Sloots, Noor van den Brand, Peter Schröder,
Ruurd Kunnen, Carlo van Praag, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.
© 2009 Willem Minderhout
powered by CJ2