archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Een nostalgisch reisje Yorkshire (1) Frits Hoorweg

1519BS Yorkshire1We gingen een nostalgisch reisje door Yorkshire maken. Er was een tijd dat we er vrijwel elk jaar een deel van onze vakantie doorbrachten, kamperend met de jongens of wandelend langs B&B’s, met de rugzak. Maar ja, de laatste keer was al weer een jaar of tien geleden. Een mens wordt ouder en minder energiek. Deze keer zouden we met de auto langs plekken gaan waar we speciale herinneringen aan hebben. Als de auto mee moet ben je op de boot aangewezen. Nou hebben we daar toch al een zekere voorkeur voor. Het geeft je de tijd om langzaam te wennen aan de gedachte dat je naar een ander land gaat. Voor het eten aan boord en het amusement dat ’s-avonds wordt gepresenteerd hoef je het niet te doen. Het bier en de wijn zijn overigens nog steeds OK.

In de rij voor de douane, op de kade van Hull, kwam de onvermijdelijke vraag op hoe dat een volgende keer, na een zachte of een harde Brexit, zal gaan. Ach, waarschijnlijk net als vroeger voordat Engeland zich bij de EU aansloot. Hoe was dat ook al weer? Gek is dat, een levendige herinnering hebben we er niet aan, heel erg kan het niet zijn geweest. Misschien is het aan te bevelen met een volgend bezoek te wachten tot de douanemensen aan de nieuwe toestand gewend zijn.

De eerste dag moesten we in de buurt van Richmond zien te komen. Daar hadden we voor de eerste twee nachten een kamer besproken bij Travelodge. Motels van die firma vind je in de buurt van grote verkeersknooppunten, op enige afstand van de stad. Die waar wij op aan stuurden ligt bij Scotch Corner, voor Engeland-gangers een begrip. Onze Tomtom had besloten dat wij via de M62 in westelijke richting zouden reizen en dan naar het Noorden over de M1. Maar ja, wij zijn eigenwijs en namen al eerder een afslag naar het Noorden, richting Thirsk. De Tomtom was het daar duidelijk niet mee eens. Als we in Nederland zijn roept hun woordvoerder ons dan ‘keer om’ toe, maar dat duurt niet lang. Al gauw heeft het systeem door dat je iets anders wilt en stippelt dan een nieuwe route voor je uit. Maar in Engeland niet, tot vervelens toe kregen we te horen dat we op de volgende rotonde (pardon ‘roundabout’) de derde afslag moesten nemen (dat staat meestal gelijk aan omkeren). Dat krijg je met al die ‘roundabouts’, die werken bij zo’n Tomtom gemakzucht in de hand.

Thirsk is het stadje van waaruit de veearts James Herriot werkte. Hij schreef grappige verhalen over zijn wederwaardigheden, die gebundeld zijn en vervolgens in een amusante Tv-serie verwerkt. Het stadje heeft de voor Yorkshire typische structuur: er is een kerk, met een plein er omheen of ernaast, rondom zijn wat winkels en horeca. Op het plein kan geparkeerd worden (pay and display), als er toevallig ook nog markt is slechts met mate. Aan de ene kant slingert een weg zich de stad uit en aan de andere kant komt er een in. Ergens steek je een rivier over en er zijn vaak aanzienlijke hoogteverschillen. Als het stadje wat groter is zijn er soms, iets buiten de binnenstad, ook nog een paar grote supermarkten. In het geval van Thirsk is er zelfs een heuse renbaan.
Afijn, daar dompelden wij ons onder in het dagelijks leven. We schuifelden wat rond, kochten een paar kranten, dronken thee en aten iets. Van heel vroeger herinnerden we ons de verbazing die soms toesloeg over de dingen die je in Engeland voorgezet kreeg, maar dat is niet meer. De horeca is zodanig geïnternationaliseerd dat het overal op elkaar lijkt. Ik kan me niet voorstellen dat Brexit daar nog iets aan gaat veranderen.

In zo’n motel heb je weinig afleiding, behalve de TV, maar na die overtocht en een dag onderweg kwam dat wel goed uit. De volgende dag brachten we eerst een bezoek aan Richmond, een vrij grote stad waar ze erin geslaagd zijn de originele opzet (zie hiervoor) heel mooi te handhaven. Bovendien hebben ze er een kasteel dat op aanzienlijk hoogte ligt. We maakten een wandeling rondom het kasteel, maakten vanuit de hoogte foto’s van de River Swale beneden en bezochten daarna de Castle Hill Bookshop, alleraardigst. Daar kregen we een gidsje in de hand geduwd van het Richmond Walking & Book Festival 2018, dat wordt gehouden van 22 t/m 30 september 2018. Het is dat ik er net ben geweest,1519BS Yorkshire2 maar het oogt buitengewoon aantrekkelijk. Het festival wordt aangeprezen door Peter Robinson (van de detectives met DCI Banks) en bestaat uit een heleboel wandelingen en presentaties. Er is ook nog een James Herriot Afternoon & Tea, met een lezing door diens dochter Dr. Rosie Page.

We kenden Richmond vooral omdat het aan het Coast to Coast pad ligt, en een voor de hand liggende plaats is om een dagje uit te rusten. Over dat Lange Afstand Wandelpad schreef ik al eens eerder (zie de verwijzing hieronder). Die middag reden we een eind in westelijke richting om daarna terug te rijden naar Richmond door het Swaledale, dat door velen wordt beschouwd als het mooiste stuk van de Yorkshire Dales en van het genoemde pad. De bergen glooien meestal zo ver je kunt zien. Voor zover er landbouw bedreven wordt is het van het soort dat ze in Wageningen extensieve veehouderij noemen. Hier en daar word je aangestaard door een paar schapen, veel lijken het er op het eerste gezicht niet, maar vergis je niet. Als er zo’n dag is dat ze bijeen worden gedreven door die honden merk je dat het er opgeteld heel wat zijn. Vanuit de diepte keken we af en toe omhoog (als chauffeur moet je daar trouwens erg mee uitkijken!). ‘Dat brede huis daar is dat niet die B&B, weet je wel.’ ‘Nee, die was toch net anders, geloof ik. Was dat niet meer terug, voor die knik in de weg?’

-----
'In bed met herinneringen' (Jrg. 2, Nr. 5)
Richmond Walking & Book Festival 2018: www.booksandboots.org
-----
De plaatjes zijn van Cobi Hoorweg en de schrijver zelf


© 2018 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Een nostalgisch reisje Yorkshire (1) Frits Hoorweg
1519BS Yorkshire1We gingen een nostalgisch reisje door Yorkshire maken. Er was een tijd dat we er vrijwel elk jaar een deel van onze vakantie doorbrachten, kamperend met de jongens of wandelend langs B&B’s, met de rugzak. Maar ja, de laatste keer was al weer een jaar of tien geleden. Een mens wordt ouder en minder energiek. Deze keer zouden we met de auto langs plekken gaan waar we speciale herinneringen aan hebben. Als de auto mee moet ben je op de boot aangewezen. Nou hebben we daar toch al een zekere voorkeur voor. Het geeft je de tijd om langzaam te wennen aan de gedachte dat je naar een ander land gaat. Voor het eten aan boord en het amusement dat ’s-avonds wordt gepresenteerd hoef je het niet te doen. Het bier en de wijn zijn overigens nog steeds OK.

In de rij voor de douane, op de kade van Hull, kwam de onvermijdelijke vraag op hoe dat een volgende keer, na een zachte of een harde Brexit, zal gaan. Ach, waarschijnlijk net als vroeger voordat Engeland zich bij de EU aansloot. Hoe was dat ook al weer? Gek is dat, een levendige herinnering hebben we er niet aan, heel erg kan het niet zijn geweest. Misschien is het aan te bevelen met een volgend bezoek te wachten tot de douanemensen aan de nieuwe toestand gewend zijn.

De eerste dag moesten we in de buurt van Richmond zien te komen. Daar hadden we voor de eerste twee nachten een kamer besproken bij Travelodge. Motels van die firma vind je in de buurt van grote verkeersknooppunten, op enige afstand van de stad. Die waar wij op aan stuurden ligt bij Scotch Corner, voor Engeland-gangers een begrip. Onze Tomtom had besloten dat wij via de M62 in westelijke richting zouden reizen en dan naar het Noorden over de M1. Maar ja, wij zijn eigenwijs en namen al eerder een afslag naar het Noorden, richting Thirsk. De Tomtom was het daar duidelijk niet mee eens. Als we in Nederland zijn roept hun woordvoerder ons dan ‘keer om’ toe, maar dat duurt niet lang. Al gauw heeft het systeem door dat je iets anders wilt en stippelt dan een nieuwe route voor je uit. Maar in Engeland niet, tot vervelens toe kregen we te horen dat we op de volgende rotonde (pardon ‘roundabout’) de derde afslag moesten nemen (dat staat meestal gelijk aan omkeren). Dat krijg je met al die ‘roundabouts’, die werken bij zo’n Tomtom gemakzucht in de hand.

Thirsk is het stadje van waaruit de veearts James Herriot werkte. Hij schreef grappige verhalen over zijn wederwaardigheden, die gebundeld zijn en vervolgens in een amusante Tv-serie verwerkt. Het stadje heeft de voor Yorkshire typische structuur: er is een kerk, met een plein er omheen of ernaast, rondom zijn wat winkels en horeca. Op het plein kan geparkeerd worden (pay and display), als er toevallig ook nog markt is slechts met mate. Aan de ene kant slingert een weg zich de stad uit en aan de andere kant komt er een in. Ergens steek je een rivier over en er zijn vaak aanzienlijke hoogteverschillen. Als het stadje wat groter is zijn er soms, iets buiten de binnenstad, ook nog een paar grote supermarkten. In het geval van Thirsk is er zelfs een heuse renbaan.
Afijn, daar dompelden wij ons onder in het dagelijks leven. We schuifelden wat rond, kochten een paar kranten, dronken thee en aten iets. Van heel vroeger herinnerden we ons de verbazing die soms toesloeg over de dingen die je in Engeland voorgezet kreeg, maar dat is niet meer. De horeca is zodanig geïnternationaliseerd dat het overal op elkaar lijkt. Ik kan me niet voorstellen dat Brexit daar nog iets aan gaat veranderen.

In zo’n motel heb je weinig afleiding, behalve de TV, maar na die overtocht en een dag onderweg kwam dat wel goed uit. De volgende dag brachten we eerst een bezoek aan Richmond, een vrij grote stad waar ze erin geslaagd zijn de originele opzet (zie hiervoor) heel mooi te handhaven. Bovendien hebben ze er een kasteel dat op aanzienlijk hoogte ligt. We maakten een wandeling rondom het kasteel, maakten vanuit de hoogte foto’s van de River Swale beneden en bezochten daarna de Castle Hill Bookshop, alleraardigst. Daar kregen we een gidsje in de hand geduwd van het Richmond Walking & Book Festival 2018, dat wordt gehouden van 22 t/m 30 september 2018. Het is dat ik er net ben geweest,1519BS Yorkshire2 maar het oogt buitengewoon aantrekkelijk. Het festival wordt aangeprezen door Peter Robinson (van de detectives met DCI Banks) en bestaat uit een heleboel wandelingen en presentaties. Er is ook nog een James Herriot Afternoon & Tea, met een lezing door diens dochter Dr. Rosie Page.

We kenden Richmond vooral omdat het aan het Coast to Coast pad ligt, en een voor de hand liggende plaats is om een dagje uit te rusten. Over dat Lange Afstand Wandelpad schreef ik al eens eerder (zie de verwijzing hieronder). Die middag reden we een eind in westelijke richting om daarna terug te rijden naar Richmond door het Swaledale, dat door velen wordt beschouwd als het mooiste stuk van de Yorkshire Dales en van het genoemde pad. De bergen glooien meestal zo ver je kunt zien. Voor zover er landbouw bedreven wordt is het van het soort dat ze in Wageningen extensieve veehouderij noemen. Hier en daar word je aangestaard door een paar schapen, veel lijken het er op het eerste gezicht niet, maar vergis je niet. Als er zo’n dag is dat ze bijeen worden gedreven door die honden merk je dat het er opgeteld heel wat zijn. Vanuit de diepte keken we af en toe omhoog (als chauffeur moet je daar trouwens erg mee uitkijken!). ‘Dat brede huis daar is dat niet die B&B, weet je wel.’ ‘Nee, die was toch net anders, geloof ik. Was dat niet meer terug, voor die knik in de weg?’

-----
'In bed met herinneringen' (Jrg. 2, Nr. 5)
Richmond Walking & Book Festival 2018: www.booksandboots.org
-----
De plaatjes zijn van Cobi Hoorweg en de schrijver zelf
© 2018 Frits Hoorweg
powered by CJ2