archiefvorig nr.lopend nr.

	Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug .... een andere klimaatzone Dik Kruithof Verhalen uit het Noorden (2) Maandag 4 januari lag er sneeuw op het balkon. Voor mij een reden om direct op te staan omdat ik altijd sneeuw ruim voor twee of drie minder beenvaste buren. Gelukkig lag er op onze paadjes en de stoep veel minder dan op het balkon, dus fluitje van een cent. ’s Middags begon het te regenen en ’s avonds kwamen er onheilspellende berichten over dansende elektriciteitsdraden en gladheid. We hoefden niet weg en dus las ik mooi op tijd een mailtje van de secretaris van mijn schaakclub dat we goed op moesten letten of de clubavond op dinsdag wel door zou gaan. Hij zou er nog op terugkomen. Dinsdag waren we echt tot noodgebied verklaard. Ik werd wakker door een app’je van mijn zus uit Amsterdam met de zorgzame vraag: ‘Jullie blijven toch wel braaf binnen, heh?’. Even op het nieuws gekeken en geantwoord dat we binnen bleven. Want ik zou, los van de gladheid, niet graag tegen een van de verslaggevers aanlopen die uit het Verre Westen waren gekomen om verslag te doen uit het Code Rood Rampgebied. Dat leverde hilarische beelden op die eindeloos herhaald werden. Zo heb ik op woensdag iemand een keer of zes horen vertellen dat het zo erg was dat hij niet eens naar huis had gekund en in Groningen had moeten overnachten. Het is bijna niet te geloven welke opofferingen onze NOS-mensen zich getroost hebben. Ook weet ik nu dat een auto geladen met strooizout (wel in zakjes voor de particuliere markt) ook gewoon van de weg kan glijden als het glad is. Gezien het aantal meters dat hij van de weg af was vroeg ik me af of hij, vertrouwend op zijn lading, toch niet iets te hard had gereden. En uiteraard weten we nu meer over de elektriciteitsdraden. Dinsdagmiddag om kwart over één was de schaakavond al afgelast. Woensdag en donderdag mochten we ook nog niet naar buiten. Een vriend die naar zijn moeder was gelopen meldde woensdag dat de klinkerstraten dramatisch waren en dat hij op het fietspad had gelopen, waar gestrooid was. Donderdag begon het te regenen en smolt de ijzel op de bomen al weg. Vrijdagmorgen hebben we een afspraak. Dat moet kunnen. Door de waarschuwingen van het KNMI, en de gretigheid waarmee iedereen verslag deed van de rampen die ons troffen, waren we zo geschrokken dat er weinig mis is gegaan. Ja, de ziekenhuizen hadden meer botbreuken, maar er waren minder andere ongelukken. -------------------------- Het eerste plaatje is van Linda Hulshof Meer informatie op: www.lindahulshof.nl Het tweede van Henk Klaren ----------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! © 2016 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Brief uit ..." -

Beschouwingen > Brief uit ...
.... een andere klimaatzone	Dik Kruithof
Verhalen uit het Noorden (2) Maandag 4 januari lag er sneeuw op het balkon. Voor mij een reden om direct op te staan omdat ik altijd sneeuw ruim voor twee of drie minder beenvaste buren. Gelukkig lag er op onze paadjes en de stoep veel minder dan op het balkon, dus fluitje van een cent. ’s Middags begon het te regenen en ’s avonds kwamen er onheilspellende berichten over dansende elektriciteitsdraden en gladheid. We hoefden niet weg en dus las ik mooi op tijd een mailtje van de secretaris van mijn schaakclub dat we goed op moesten letten of de clubavond op dinsdag wel door zou gaan. Hij zou er nog op terugkomen. Dinsdag waren we echt tot noodgebied verklaard. Ik werd wakker door een app’je van mijn zus uit Amsterdam met de zorgzame vraag: ‘Jullie blijven toch wel braaf binnen, heh?’. Even op het nieuws gekeken en geantwoord dat we binnen bleven. Want ik zou, los van de gladheid, niet graag tegen een van de verslaggevers aanlopen die uit het Verre Westen waren gekomen om verslag te doen uit het Code Rood Rampgebied. Dat leverde hilarische beelden op die eindeloos herhaald werden. Zo heb ik op woensdag iemand een keer of zes horen vertellen dat het zo erg was dat hij niet eens naar huis had gekund en in Groningen had moeten overnachten. Het is bijna niet te geloven welke opofferingen onze NOS-mensen zich getroost hebben. Ook weet ik nu dat een auto geladen met strooizout (wel in zakjes voor de particuliere markt) ook gewoon van de weg kan glijden als het glad is. Gezien het aantal meters dat hij van de weg af was vroeg ik me af of hij, vertrouwend op zijn lading, toch niet iets te hard had gereden. En uiteraard weten we nu meer over de elektriciteitsdraden. Dinsdagmiddag om kwart over één was de schaakavond al afgelast. Woensdag en donderdag mochten we ook nog niet naar buiten. Een vriend die naar zijn moeder was gelopen meldde woensdag dat de klinkerstraten dramatisch waren en dat hij op het fietspad had gelopen, waar gestrooid was. Donderdag begon het te regenen en smolt de ijzel op de bomen al weg. Vrijdagmorgen hebben we een afspraak. Dat moet kunnen. Door de waarschuwingen van het KNMI, en de gretigheid waarmee iedereen verslag deed van de rampen die ons troffen, waren we zo geschrokken dat er weinig mis is gegaan. Ja, de ziekenhuizen hadden meer botbreuken, maar er waren minder andere ongelukken. -------------------------- Het eerste plaatje is van Linda Hulshof Meer informatie op: www.lindahulshof.nl Het tweede van Henk Klaren ----------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Dik Kruithof
	powered by CJ2