archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Overwinteren in Djakarta Ruud Klein

0509BS Regen Djakarta
Vrijdag
Naderend onheil: de kakkerlakken zijn uit hun duistere spelonken gekropen en rennen over de vloer van het café waar ik na het diner nog even wat zit te drinken. Ik heb dat eerder gezien in Bangkok een paar jaar geleden. En ja hoor, binnen een half uur vullen hevige regens de riolen die met dit soort weeromstandigheden altijd te klein blijken te zijn. En al gauw stroomt het water over de straat omdat de afvoer verstopt zit. Het water stroomt in de richting van de grotere weg waar de Jalan Jaksa op uitkomt.

Auto’s rijden als speedboten door de waterstraat met boeggolven die ver over de hoge stoepen spoelen tegen de gevels van de huizen en uitgaansgelegenheden. De banden van de auto’s rollen in donkergrijs water, waar de regen zich vermengt met het straatvuil en het riool.
Het leven komt even tot rust en je bent aangewezen op de plaats waar je toevallig bent en de groep mensen die daar toevallig is, zoals bij een roofoverval op een bank waarbij de aanwezigen geconfronteerd worden met het geweld. In het café bevinden zich twee Duitsers die daar aan hun uiterlijk te zien al jaren overwinteren als pensionada’s, twee Frans sprekende Afrikanen die een onderdeel zijn van de groep Afrikanen die ‘s avonds altijd samenkomt bij Alis, een louche tent wat verderop in het midden van de straat, een Kojak type met aan zijn tafel drie jonge lokale dames, wellicht dames die er hun beroep van maken zich bezig te houden met de klanten van het café, een wat oudere dame die zich met de beroepsdames bezig schijnt te houden, twee jongens van het ernaast liggende verkoopstalletje die hier even komen schuilen en een aantal stafmedewerkers van het café Pappa. En een fles Bintang bier om het nat te houden.

Gelukkig is het café 24 uur per dag c.q. nacht geopend dus ik kom zo de avond wel door. Als ik rond een uur of één ’s nachts naar het hotel loop, de tijdelijke straatbeek door wadend, is de regen al minder geworden.

Zaterdag
De dag van de herdenking van de Februaristorm van 1953, waarbij door de overstromingen honderden mensen omkwamen. Om 7 uur ’s morgens word ik wakker en ben ik nieuwsgierig naar het waterballet, maar alles is weer opgedroogd en schoongespoeld als in de Augiasstal. Maar toch zou die dag de kranten gaan halen als de dag van de zoveelste overstroming, waarbij in sommige delen van Jakarta het water tot zeker een meter hoog zou stijgen en het vliegveld tijdelijk onbereikbaar zou worden door een te hoge waterstand op de snelweg.

Om 8 uur begint het te regen en blijft het regenen met een zware tropische intensheid gedurende de ochtend. Recht naar beneden stroomt het water, met een paraplu op blijft je bovenkant dan aardig droog, maar al spoedig staat de straat weer vol water. Na het ontbijt ga ik zo rond 10 uur naar het café met het gele hekwerk waar een paar Duitse overwinteraars hun ontbijt gebruiken. Het café heeft waarschijnlijk een Duitse eigenaar want je kunt er Duits brood kopen en het menu bevat veel Europese gerechten. Het blijft maar regenen en langzamerhand komt het water ook het café in, eerst in het voorgedeelte dat al ontruimd is omdat de dakplaten lekken bij elke regenbui. Het water golft naar binnen bij elke auto, Bajaj of bromfiets die langskomt en blijkbaar nog geen last heeft van water in de luchtinlaat of water dat de uitlaat afsluit. Maar zo rond 11 uur stroomt het water gewoon vrijelijk naar binnen, en moeten de medewerkers de ratten verjagen die ook vrijelijk wilden komen schuilen voor de regens. De kinderen hebben de grootste pret met de golven van de langskomende auto’s.

Gelukkig ligt het achterste deel van het café wat hoger en hoef ik alleen bij de boeggolven van een aantal raceauto’s mijn voeten even op te lichten om de drab voorbij te laten drijven.
De koffie is prima in het café en de lunch is redelijk prettig voor de Europese maag dus ik kom de ochtend daar wel door met mijn Sudoku boekwerkje (4-5 sterren).
Rond 2 uur is de regen gestopt en kan ik de straatvaart al schuifelend doorwaden op weg naar mijn hotel, want het is goed rusten na een enerverende ochtend natuurgeweld. Om 5 uur in de middag is de straat weer droog en houd ik me bezig met de keuze van een restaurant voor het diner. Die avond zou ik het verder droog houden.
 
*******************
Beetje tot rust komen?


© 2008 Ruud Klein meer Ruud Klein - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
Overwinteren in Djakarta Ruud Klein
0509BS Regen Djakarta
Vrijdag
Naderend onheil: de kakkerlakken zijn uit hun duistere spelonken gekropen en rennen over de vloer van het café waar ik na het diner nog even wat zit te drinken. Ik heb dat eerder gezien in Bangkok een paar jaar geleden. En ja hoor, binnen een half uur vullen hevige regens de riolen die met dit soort weeromstandigheden altijd te klein blijken te zijn. En al gauw stroomt het water over de straat omdat de afvoer verstopt zit. Het water stroomt in de richting van de grotere weg waar de Jalan Jaksa op uitkomt.

Auto’s rijden als speedboten door de waterstraat met boeggolven die ver over de hoge stoepen spoelen tegen de gevels van de huizen en uitgaansgelegenheden. De banden van de auto’s rollen in donkergrijs water, waar de regen zich vermengt met het straatvuil en het riool.
Het leven komt even tot rust en je bent aangewezen op de plaats waar je toevallig bent en de groep mensen die daar toevallig is, zoals bij een roofoverval op een bank waarbij de aanwezigen geconfronteerd worden met het geweld. In het café bevinden zich twee Duitsers die daar aan hun uiterlijk te zien al jaren overwinteren als pensionada’s, twee Frans sprekende Afrikanen die een onderdeel zijn van de groep Afrikanen die ‘s avonds altijd samenkomt bij Alis, een louche tent wat verderop in het midden van de straat, een Kojak type met aan zijn tafel drie jonge lokale dames, wellicht dames die er hun beroep van maken zich bezig te houden met de klanten van het café, een wat oudere dame die zich met de beroepsdames bezig schijnt te houden, twee jongens van het ernaast liggende verkoopstalletje die hier even komen schuilen en een aantal stafmedewerkers van het café Pappa. En een fles Bintang bier om het nat te houden.

Gelukkig is het café 24 uur per dag c.q. nacht geopend dus ik kom zo de avond wel door. Als ik rond een uur of één ’s nachts naar het hotel loop, de tijdelijke straatbeek door wadend, is de regen al minder geworden.

Zaterdag
De dag van de herdenking van de Februaristorm van 1953, waarbij door de overstromingen honderden mensen omkwamen. Om 7 uur ’s morgens word ik wakker en ben ik nieuwsgierig naar het waterballet, maar alles is weer opgedroogd en schoongespoeld als in de Augiasstal. Maar toch zou die dag de kranten gaan halen als de dag van de zoveelste overstroming, waarbij in sommige delen van Jakarta het water tot zeker een meter hoog zou stijgen en het vliegveld tijdelijk onbereikbaar zou worden door een te hoge waterstand op de snelweg.

Om 8 uur begint het te regen en blijft het regenen met een zware tropische intensheid gedurende de ochtend. Recht naar beneden stroomt het water, met een paraplu op blijft je bovenkant dan aardig droog, maar al spoedig staat de straat weer vol water. Na het ontbijt ga ik zo rond 10 uur naar het café met het gele hekwerk waar een paar Duitse overwinteraars hun ontbijt gebruiken. Het café heeft waarschijnlijk een Duitse eigenaar want je kunt er Duits brood kopen en het menu bevat veel Europese gerechten. Het blijft maar regenen en langzamerhand komt het water ook het café in, eerst in het voorgedeelte dat al ontruimd is omdat de dakplaten lekken bij elke regenbui. Het water golft naar binnen bij elke auto, Bajaj of bromfiets die langskomt en blijkbaar nog geen last heeft van water in de luchtinlaat of water dat de uitlaat afsluit. Maar zo rond 11 uur stroomt het water gewoon vrijelijk naar binnen, en moeten de medewerkers de ratten verjagen die ook vrijelijk wilden komen schuilen voor de regens. De kinderen hebben de grootste pret met de golven van de langskomende auto’s.

Gelukkig ligt het achterste deel van het café wat hoger en hoef ik alleen bij de boeggolven van een aantal raceauto’s mijn voeten even op te lichten om de drab voorbij te laten drijven.
De koffie is prima in het café en de lunch is redelijk prettig voor de Europese maag dus ik kom de ochtend daar wel door met mijn Sudoku boekwerkje (4-5 sterren).
Rond 2 uur is de regen gestopt en kan ik de straatvaart al schuifelend doorwaden op weg naar mijn hotel, want het is goed rusten na een enerverende ochtend natuurgeweld. Om 5 uur in de middag is de straat weer droog en houd ik me bezig met de keuze van een restaurant voor het diner. Die avond zou ik het verder droog houden.
 
*******************
Beetje tot rust komen?
© 2008 Ruud Klein
powered by CJ2