archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Vooruitgang in Bremerton USA Jasper Bouwmeester

0407BS Brief
De Verenigde Staten van Amerika staan voor de meeste mensen niet in het toptien lijstje van ideale vakantiebestemmingen. Als ik daar geen leuke stageplek had gevonden had het veelbesproken land waarschijnlijk nog jaren op mijn visite kunnen wachten. Ik vertrok begin juli richting Bremerton, een klein stadje in de buurt van Seattle, een nogal Europees aandoende stad. Leuke intelligente mensen, gezellige straten, veel water en iedereen ziet er redelijk gezond uit. Helaas wel iets te strenge regels voor je bijvoorbeeld een café in kunt gaan (je moet overal je paspoort laten zien), maar voor de rest zeker de moeite waard om een aantal dagen te vertoeven.

Bremerton, dat met de ferry nog geen uur van Seattle verwijderd ligt, is een heel ander verhaal. Hier wordt elk vooroordeel over Amerikanen dat ooit de revue heeft gepasseerd bevestigd. Het is een ontwikkelingsstad, die een beetje op Oost-Berlijn lijkt: verpauperde woonblokken waartussen -nog in de steigers staande- glinsterende hoogbouw boven het grauw uitrijst. Waarom heeft zo’n stadje, met om en nabij 100.000 inwoners, jarenlang in het slop gezeten, vraag je je af?

Het probleem zit hem in de fundamenten van de stad: een (nucleaire) marinebasis van het Amerikaanse leger en de scheepsindustrie. Mariniers en scheepslieden uit het hele land kwamen hier langs en zorgden voor het draaien van de lokale economie. In hun vrije tijd wilde ze graag naar bed met lokaal schoon, het liefst zo jong mogelijk. De naïeve 15-jarige meisjes voorzagen graag in de behoeftes van deze stoere mannen, maar gebrek aan seksuele voorlichting bracht hen behalve een spannende nacht vaak ook een kind en/of geslachtsziektes. Als je op je zestiende een kind hebt lig je niet echt meer in de markt voor een succesvolle, aantrekkelijke man. Ze hadden twee opties: trouwen met een lokale achtergestelde man of nog een paar extra kinderen verwekken met verschillende mariniers of scheepslieden, om vervolgens te kunnen leven van de alimentatie. Aangezien ze daarna toch geen kans meer maakten op de vrijgezellenmarkt, vraten ze zich maar vol tot ver buiten het bereik van de weegschaal. Deze vrouwen hebben de bijnaam Bremelo’s gekregen. De mensen die nog wel kansen hadden gingen naar Seattle. Zo bleef dus een stadje achter met dikke alleenstaande moeders, inteelt en wat zakenlui die nog wel heil in Bremerton zagen.

Zo ook de baas van het bedrijf waar ik drie maanden gewerkt heb. Het bedrijf, Liftport Group, houdt zich bezig met het ontwikkelen van een ruimtelift. Dit is een kabel van zo’n 100.000 km lang waar robots langs omhoog klimmen. De kabel wordt strak gehouden door de centrifugale kracht als gevolg van het draaien van de aarde; vergelijkbaar met een touw dat je in je hand rondslingert en dat zo de zwaartekracht overwint. Nu klinkt dit natuurlijk als een bizar idee, maar het is echt gebaseerd op correcte fysica en het idee bestaat al meer dan honderd jaar. Er is echter een klein probleem; om zo’n ruimtelift realiseerbaar (lees: economisch haalbaar) te maken is een heel sterk materiaal nodig. Dat materiaal bestaat alleen nog in theorie. Maar de bouwstenen, zogenaamde koolstof nano-buisjes, bestaan al enkele jaren. Nu alleen nog een manier verzinnen om heel veel van deze moleculen te produceren en ze in een materiaal te verwerken.

Als de ruimtelift er eenmaal is kost transport naar de ruimte nog maar een fractie van wat het nu kost. Legio nieuwe ruimtetoepassingen worden mogelijk, van het opwekken van duurzame energie in de ruimte tot het bouwen van steden in een baan om de aarde. Ik denk dat zo’n ruimtelift er wel komt, maar de vraag is of we hem over twintig jaar mogen zien of dat ik het zelf misschien niet eens meer mee maak.

De stage was erg leuk. Ik kreeg veel ruimte voor initiatief en aan het einde van de drie maanden was er echt iets bereikt. Dat kwam voornamelijk door de instelling van de mensen in het bedrijf, die vooruitgang en succes voor het bedrijf belangrijker vinden dan hun eigen persoon. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Ze hebben in ieder geval de juiste instelling om er iets van te maken.

Naast het harde werken, soms wel 60 uur per week, was er ook nog tijd voor wat uitstapjes. Naast de regelmatige bezoeken aan Seattle, ging ik ook de mooie natuur in de omgeving bekijken. Op nog geen uur afstand van het nucleaire wapenarsenaal heeft de natuur 26 jaar geleden laten zien dat zij ook een verwoestende kracht kan hebben. In 1980 is de vulkaan Mount St. Helens ontploft. De top van de vulkaan vloog een kilometer door de lucht. Alles in een straal van 5 km is verbrand. In een straal van 20 km stond niets meer overeind door de schokgolf. Seattle raakte besneeuwd met een dikke laag as. Zelfs tientallen jaren later kun je de gevolgen van deze uitbarsting nog zien. Je gaat je afvragen of de natuur ook niet hoort voor te komen op het Amerikaanse lijstje van terreurverdachten.
 
*************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl


© 2007 Jasper Bouwmeester meer Jasper Bouwmeester - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
Vooruitgang in Bremerton USA Jasper Bouwmeester
0407BS Brief
De Verenigde Staten van Amerika staan voor de meeste mensen niet in het toptien lijstje van ideale vakantiebestemmingen. Als ik daar geen leuke stageplek had gevonden had het veelbesproken land waarschijnlijk nog jaren op mijn visite kunnen wachten. Ik vertrok begin juli richting Bremerton, een klein stadje in de buurt van Seattle, een nogal Europees aandoende stad. Leuke intelligente mensen, gezellige straten, veel water en iedereen ziet er redelijk gezond uit. Helaas wel iets te strenge regels voor je bijvoorbeeld een café in kunt gaan (je moet overal je paspoort laten zien), maar voor de rest zeker de moeite waard om een aantal dagen te vertoeven.

Bremerton, dat met de ferry nog geen uur van Seattle verwijderd ligt, is een heel ander verhaal. Hier wordt elk vooroordeel over Amerikanen dat ooit de revue heeft gepasseerd bevestigd. Het is een ontwikkelingsstad, die een beetje op Oost-Berlijn lijkt: verpauperde woonblokken waartussen -nog in de steigers staande- glinsterende hoogbouw boven het grauw uitrijst. Waarom heeft zo’n stadje, met om en nabij 100.000 inwoners, jarenlang in het slop gezeten, vraag je je af?

Het probleem zit hem in de fundamenten van de stad: een (nucleaire) marinebasis van het Amerikaanse leger en de scheepsindustrie. Mariniers en scheepslieden uit het hele land kwamen hier langs en zorgden voor het draaien van de lokale economie. In hun vrije tijd wilde ze graag naar bed met lokaal schoon, het liefst zo jong mogelijk. De naïeve 15-jarige meisjes voorzagen graag in de behoeftes van deze stoere mannen, maar gebrek aan seksuele voorlichting bracht hen behalve een spannende nacht vaak ook een kind en/of geslachtsziektes. Als je op je zestiende een kind hebt lig je niet echt meer in de markt voor een succesvolle, aantrekkelijke man. Ze hadden twee opties: trouwen met een lokale achtergestelde man of nog een paar extra kinderen verwekken met verschillende mariniers of scheepslieden, om vervolgens te kunnen leven van de alimentatie. Aangezien ze daarna toch geen kans meer maakten op de vrijgezellenmarkt, vraten ze zich maar vol tot ver buiten het bereik van de weegschaal. Deze vrouwen hebben de bijnaam Bremelo’s gekregen. De mensen die nog wel kansen hadden gingen naar Seattle. Zo bleef dus een stadje achter met dikke alleenstaande moeders, inteelt en wat zakenlui die nog wel heil in Bremerton zagen.

Zo ook de baas van het bedrijf waar ik drie maanden gewerkt heb. Het bedrijf, Liftport Group, houdt zich bezig met het ontwikkelen van een ruimtelift. Dit is een kabel van zo’n 100.000 km lang waar robots langs omhoog klimmen. De kabel wordt strak gehouden door de centrifugale kracht als gevolg van het draaien van de aarde; vergelijkbaar met een touw dat je in je hand rondslingert en dat zo de zwaartekracht overwint. Nu klinkt dit natuurlijk als een bizar idee, maar het is echt gebaseerd op correcte fysica en het idee bestaat al meer dan honderd jaar. Er is echter een klein probleem; om zo’n ruimtelift realiseerbaar (lees: economisch haalbaar) te maken is een heel sterk materiaal nodig. Dat materiaal bestaat alleen nog in theorie. Maar de bouwstenen, zogenaamde koolstof nano-buisjes, bestaan al enkele jaren. Nu alleen nog een manier verzinnen om heel veel van deze moleculen te produceren en ze in een materiaal te verwerken.

Als de ruimtelift er eenmaal is kost transport naar de ruimte nog maar een fractie van wat het nu kost. Legio nieuwe ruimtetoepassingen worden mogelijk, van het opwekken van duurzame energie in de ruimte tot het bouwen van steden in een baan om de aarde. Ik denk dat zo’n ruimtelift er wel komt, maar de vraag is of we hem over twintig jaar mogen zien of dat ik het zelf misschien niet eens meer mee maak.

De stage was erg leuk. Ik kreeg veel ruimte voor initiatief en aan het einde van de drie maanden was er echt iets bereikt. Dat kwam voornamelijk door de instelling van de mensen in het bedrijf, die vooruitgang en succes voor het bedrijf belangrijker vinden dan hun eigen persoon. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Ze hebben in ieder geval de juiste instelling om er iets van te maken.

Naast het harde werken, soms wel 60 uur per week, was er ook nog tijd voor wat uitstapjes. Naast de regelmatige bezoeken aan Seattle, ging ik ook de mooie natuur in de omgeving bekijken. Op nog geen uur afstand van het nucleaire wapenarsenaal heeft de natuur 26 jaar geleden laten zien dat zij ook een verwoestende kracht kan hebben. In 1980 is de vulkaan Mount St. Helens ontploft. De top van de vulkaan vloog een kilometer door de lucht. Alles in een straal van 5 km is verbrand. In een straal van 20 km stond niets meer overeind door de schokgolf. Seattle raakte besneeuwd met een dikke laag as. Zelfs tientallen jaren later kun je de gevolgen van deze uitbarsting nog zien. Je gaat je afvragen of de natuur ook niet hoort voor te komen op het Amerikaanse lijstje van terreurverdachten.
 
*************************************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
© 2007 Jasper Bouwmeester
powered by CJ2