In Nederland hebben we de brandweer, bestaande uit beroepskrachten en daarnaast de ‘vrijwillige brandweer’, bestaande uit on(der)betaalde vrijwilligers. Kleine gemeenten kunnen zich geen beroepskorps veroorloven en kunnen altijd met succes een beroep doen op de inzet van professionals uit omliggende gemeenten, in geval van calamiteiten. Het zal duidelijk zijn dat er van nature een soort competitie aanwezig is tussen de betaalde profs en de vrijwilligers. Wie is het snelst bij de brand,? Wie rukt het snelst uit op weg naar de brand toe? De vraag wie het snelst een vuur uit heeft laat ik graag in het midden, want elke brandweerman, zowel professioneel als vrijwilliger, vindt het ‘zonde’ om een vuur te snel te doven. Er moet natuurlijk wel lol in het werk blijven bestaan!

Zo had de vrijwillige brandweer van Beusichem zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een ware plaag voor de omliggende korpsen, met een gemiddelde uitruktijd van minder dan twee minuten. Natuurlijk, het hing van toevallige omstandigheden aan elkaar, maar toch. De chauffeur van de spuitwagen woonde naast de kazerne, werkte thuis, was continu aangesloten op de alarmlijn en kon met een sprintje in 35 seconden bij de kazerne zijn. Andere leden woonden in dezelfde straat en op de route. Dienstdoende leden sliepen steevast in volledig tenue en sprongen met gevaar voor eigen leven op de wagen zodra deze voorbij kwam razen. Vervolgens werden ze door de bevelvoerder naar binnen getrokken. Daardoor hadden ze nog circa één minuut extra tijd om zich klaar te maken.

Het leek vaak wel alsof de BBB al uitrukte voordat bekend was of er brand was en waar. Dat begon de omliggende brandweerkorpsen behoorlijk te irriteren. Steeds als ze uitgerukt waren voor een grote brand, stonden die (spuit)gasten van de BBB al vrolijk te spuiten en was de brand al ‘bedorven’. Het ging zelfs zo ver dat na een alarmmelding eerst geïnformeerd werd of de BBB ook al gealarmeerd was. Zo ja, dan had uitrukken eigenlijk geen zin meer, en werd het slechts voor de vorm gedaan.

Nu wilde eens het geval dat er op een mooie namiddag een melding kwam van een uitslaande brand in de eigen gemeente. Prachtig. Dat zijn de leukste. Er op uit dus. Eerst maar de wagen in en later horen waar precies de brand is. Waar was de brand in dit geval? Oei, bij collega brandweerman Sjaak thuis op de boerderij! Sjaak, een boer van formaat, ‘deed mee’ zodra hij op tijd erbij kon zijn. Als bewoner van het buitengebied lukte dat niet altijd, maar dan nog oefende hij flink mee wekelijks, en vormde een vrolijke noot in het gezelschap.

‘Jongens, we gaan Sjaak redden’. Sjaak was inmiddels ook op de hoogte van de brand in zijn bedrijf, maar met kennersoog had hij al vastgesteld dat inzet van zijn collega’s absoluut niet nodig was. ‘Jongens, blijf maar, want ik heb het zelf al onder controle,’ luidde zijn boodschap. Dat was aan dovemansoren gericht. Nee, die lol zouden ze hebben. Brand bij een collega. Dat zouden ze hem nog lang kunnen inpeperen. Die kans mocht niet gemist worden. Alle remmen los, en volle kracht vooruit dus. Ook een tweede dreigend telefoontje van Sjaak, dat het vuur al zo goed als uit was kon de ‘reddingsactie’ geen halt toeroepen. Integendeel, het werd nu zaak om nog te redden wat er te redden viel, om het vuur nog wat aan de gang te houden. Men begon zich al serieus zorgen te maken of Sjaak wel genoeg bier in huis had.

Niet alleen de BBB kwam aangestormd, ook enkele politiewagens bleken tot verrassing van de BBB en vooral van Sjaak, al op weg naar de boerderij om bijstand te verlenen. Sjaak nog roepen dat de brand al helemaal voorbij was, dat er geen bier in huis was, maar ze waren niet meer te houden. Is het niet met het blussen van het vuur dan toch zeker met het blussen van de maag. Een gewoonte die wekelijks na de oefening op de kazerne doorgaans ook royaal beoefend werd. Toen de spuitwagen van de BBB al na 4 minuten de boerderij bereikt had, en ondertussen enkele nieuwe snelheidsrecords gevestigd had, bleek het vuur gelukkig nog niet geheel over. Sjaak was veel te optimistisch geweest. Het was nog helemaal niet over en toen het aanvalsteam van de BBB op zoek ging naar de brandhaard troffen ze tot hun verbazing in een grote kelder onder de schuur een enorme wietplantage aan.

Zulks ook tot verrassing van Sjaak die van niets wist, aldus zijn verklaring aan de politie. Hoe kun je als eenvoudige boer nu weten dat je een kelder onder je schuur hebt en dat die door huurders gebruikt wordt als een wietplantage? Nog wel met een professionele luchtafvoer via de gierput! Zoiets bedenk je niet in de Betuwe, zoiets weet je niet en zoiets doe je niet in de Betuwe! Zoiets hoort ook niet in de Betuwe. Dat was ook de mening van de politie en de rechtbank.

Zijn inmiddels ex-collega’s waren iets minder verrast dan Sjaak zelf. Waar zij echter niet over uit konden was dat er inderdaad geen bier in huis was. Zoiets bedenk je niet in de Betuwe. Zoiets doe je niet in de Betuwe. Zoiets hoort ook niet in de Betuwe!

 

*************************