archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Poëtisch delen printen terug
Dr. J.P. Heije, wereldberoemd in Abbenes Willem Minderhout

1812VG Heije1Abbenes. Waarom gaat iemand naar Abbenes? De beste manier om daar achter te komen is er zelf heen te gaan. Ik was er nog nooit geweest. Althans, niet dat ik mij herinner, maar dat zegt niet zoveel. Op het eerste gezicht is er namelijk niets in Abbenes dat een onuitwisbare indruk maakt. Wat huisjes aan weerszijden van de kaarsrechte Hoofdvaart in de Haarlemmermeer - verbonden door twee bruggetjes - en een kerk.

Even overwoog ik teleurgesteld door te rijden, maar ik besloot toch om mijn auto aan het eind van het dorp te parkeren en een rondje over de twee bruggen te wandelen. De kerk van Abbenes ziet er niet onaardig uit. Aan de voorkant hing een plaquette gewijd aan Jan Pieter Heije. Die naam zei me niks, maar volgens het bijschrift was hij een negentiende-eeuwse ‘dichter, arts en mensenvriend’.  

‘Dat was het dan’, dacht ik. Ik besloot toch nog even een bord met de plattegrond van Abbenes te bestuderen. Er bleek zich hier ook een praalgraf van Jan Pieter Heije te bevinden en ik besloot de gelegenheid te baat te nemen om dat ook nog even mee te pikken.

Ik trof het praalgraf in de uiterste hoek van het dorp aan, naast de begraafplaats, aan het eind van een door narcissen omzoomd laantje. Op het praalgraf zelf – een forse maar niet al te indrukwekkende betonnen sarcofaag – stonden ook verse narcissen. Ik twitterde: ‘Iemand heeft verse narcissen bij het graf van Dr. J.P. Heije (1809-1876) gezet. Hij is blijkbaar nog steeds wereldberoemd in Abbenes.’ Waar hij nu zo beroemd van was, wist ik nog steeds niet.

Toen ik weer terugliep zag ik dat ik een informatiebordje over het hoofd had gezien. Wat bleek: Heije bleek de tekstdichter te zijn waarvan ik de tekst van menig liedje uit mijn hoofd ken. Het bordje maakte gewag van ‘De Zilvervloot’ – u weet wel, van ‘Piet Hein zijn naam is klein’ – en ‘Zie de maan schijnt door de bomen’ en  ‘Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot’. Ik had nooit geweten dat al die liedjes door één en dezelfde dichter geschreven waren, laat staan dat ik zijn naam wist. Op Wikipedia las ik dat ook ‘In ’t groene dal, in ’t stille dal’ en ‘Een karretje dat op den zandweg reed’ van hem zijn. Ik vermoed dat ik nog veel meer liederen ken die aan zijn dichtader ontsproten zijn.

Ik geloof dat ik die liedjes op de lagere school geleerd heb. Mijn oma zong ze ook. Ik herinner me nog goed dat ze dol was op ‘In ’t groene dal’. Ik vraag me nu wel af of ik tot de laatste generatie behoor die die liedjes nog kent. Ik vermoed dat het ‘Kinderen voor Kinderen-songbook’ de plaats van de pennenvruchten van Heije heeft overgenomen.

In Abbenes is hij echter niet vergeten. Een paar dagen later werd er ineens op mijn tweet gereageerd door @Abbenesnet met de mededeling: ‘Klopt: Elk jaar herdenken we hem ....’. De tweet bevatte een link naar de website van Abenes.net waar het programma van de jaarlijkse Heije-herdenking stond aangekondigd.

Helaas heeft corona ook daar het traditionele programma zwaar verstoord. Normaal gaan ‘in maart de schoolkinderen naar zijn graf, zingen daar liedjes van de Zeven Kikkertjes, de Zilvervloot en het Karretje op de zandweg en zetten er narcissen neer. En ze krijgen chocomel en een krentenbol.’ Die traktatie wordt al honderdvijftig jaar betaald door het J.P. Heijefonds, dat ter zijner nagedachtenis door diens familie is opgericht.

Dit jaar moesten de dorpskinderen het doen met een PowerPointpresentatie en een quiz. Gelukkig kregen ze ook dit jaar weer een krentenbol en chocomel, maar de narcissen werden door slechts één meisje, Lieke, bij het graf geplaatst.

Hopelijk hebben ze toch ook nog iets van hem gezongen, maar daarover kwekt noch kwaakt het artikel op de website.

-------
Herdenking Jan Pieter Heije in Abbenes
-------
PS: Mijn idyllische beeld van het dorpsleven werd wel verstoord door een bericht in de krant dat er een man was vermoord in de Greveling in Abbenes. De Greveling blijkt in het verlengde te liggen van het Langerak, waar ik mijn auto geparkeerd had.
------
De plaatjes zijn van de schrijver


© 2021 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Poëtisch" -
Vermaak en Genot > Poëtisch
Dr. J.P. Heije, wereldberoemd in Abbenes Willem Minderhout
1812VG Heije1Abbenes. Waarom gaat iemand naar Abbenes? De beste manier om daar achter te komen is er zelf heen te gaan. Ik was er nog nooit geweest. Althans, niet dat ik mij herinner, maar dat zegt niet zoveel. Op het eerste gezicht is er namelijk niets in Abbenes dat een onuitwisbare indruk maakt. Wat huisjes aan weerszijden van de kaarsrechte Hoofdvaart in de Haarlemmermeer - verbonden door twee bruggetjes - en een kerk.

Even overwoog ik teleurgesteld door te rijden, maar ik besloot toch om mijn auto aan het eind van het dorp te parkeren en een rondje over de twee bruggen te wandelen. De kerk van Abbenes ziet er niet onaardig uit. Aan de voorkant hing een plaquette gewijd aan Jan Pieter Heije. Die naam zei me niks, maar volgens het bijschrift was hij een negentiende-eeuwse ‘dichter, arts en mensenvriend’.  

‘Dat was het dan’, dacht ik. Ik besloot toch nog even een bord met de plattegrond van Abbenes te bestuderen. Er bleek zich hier ook een praalgraf van Jan Pieter Heije te bevinden en ik besloot de gelegenheid te baat te nemen om dat ook nog even mee te pikken.

Ik trof het praalgraf in de uiterste hoek van het dorp aan, naast de begraafplaats, aan het eind van een door narcissen omzoomd laantje. Op het praalgraf zelf – een forse maar niet al te indrukwekkende betonnen sarcofaag – stonden ook verse narcissen. Ik twitterde: ‘Iemand heeft verse narcissen bij het graf van Dr. J.P. Heije (1809-1876) gezet. Hij is blijkbaar nog steeds wereldberoemd in Abbenes.’ Waar hij nu zo beroemd van was, wist ik nog steeds niet.

Toen ik weer terugliep zag ik dat ik een informatiebordje over het hoofd had gezien. Wat bleek: Heije bleek de tekstdichter te zijn waarvan ik de tekst van menig liedje uit mijn hoofd ken. Het bordje maakte gewag van ‘De Zilvervloot’ – u weet wel, van ‘Piet Hein zijn naam is klein’ – en ‘Zie de maan schijnt door de bomen’ en  ‘Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot’. Ik had nooit geweten dat al die liedjes door één en dezelfde dichter geschreven waren, laat staan dat ik zijn naam wist. Op Wikipedia las ik dat ook ‘In ’t groene dal, in ’t stille dal’ en ‘Een karretje dat op den zandweg reed’ van hem zijn. Ik vermoed dat ik nog veel meer liederen ken die aan zijn dichtader ontsproten zijn.

Ik geloof dat ik die liedjes op de lagere school geleerd heb. Mijn oma zong ze ook. Ik herinner me nog goed dat ze dol was op ‘In ’t groene dal’. Ik vraag me nu wel af of ik tot de laatste generatie behoor die die liedjes nog kent. Ik vermoed dat het ‘Kinderen voor Kinderen-songbook’ de plaats van de pennenvruchten van Heije heeft overgenomen.

In Abbenes is hij echter niet vergeten. Een paar dagen later werd er ineens op mijn tweet gereageerd door @Abbenesnet met de mededeling: ‘Klopt: Elk jaar herdenken we hem ....’. De tweet bevatte een link naar de website van Abenes.net waar het programma van de jaarlijkse Heije-herdenking stond aangekondigd.

Helaas heeft corona ook daar het traditionele programma zwaar verstoord. Normaal gaan ‘in maart de schoolkinderen naar zijn graf, zingen daar liedjes van de Zeven Kikkertjes, de Zilvervloot en het Karretje op de zandweg en zetten er narcissen neer. En ze krijgen chocomel en een krentenbol.’ Die traktatie wordt al honderdvijftig jaar betaald door het J.P. Heijefonds, dat ter zijner nagedachtenis door diens familie is opgericht.

Dit jaar moesten de dorpskinderen het doen met een PowerPointpresentatie en een quiz. Gelukkig kregen ze ook dit jaar weer een krentenbol en chocomel, maar de narcissen werden door slechts één meisje, Lieke, bij het graf geplaatst.

Hopelijk hebben ze toch ook nog iets van hem gezongen, maar daarover kwekt noch kwaakt het artikel op de website.

-------
Herdenking Jan Pieter Heije in Abbenes
-------
PS: Mijn idyllische beeld van het dorpsleven werd wel verstoord door een bericht in de krant dat er een man was vermoord in de Greveling in Abbenes. De Greveling blijkt in het verlengde te liggen van het Langerak, waar ik mijn auto geparkeerd had.
------
De plaatjes zijn van de schrijver
© 2021 Willem Minderhout
powered by CJ2