De kinderen spelen op het plein

arm of rijk, moslim of katholiek

ze maken geen onderscheid, ze

ravotten bij de fontein als 'n kliek.

Zij wonen nochtans niet in het

zelfde huis maar gaan niet op de

vuist en hebben geen kritiek.

Op zo'n moment droom ik van één

wereldrepubliek met één president.

In koor zouden kinderen dan

moeten zingen: weg met het

serpent, geef terug gehoor

aan jullie jeugdsentiment.

En als je iets wil bombarderen,

ga je dan even afreageren op

de kermis... in een ballentent!