 |
 Hoe graag had ik niet meegedaan met het thema sport, al was het alleen maar om de stroom van verschrikkelijk wereldnieuws even naar de achtergrond te dringen. Ik heb evenwel mijn kruit al verschoten en wel bij herhaling. Zo zijn er in vorige afleveringen van De Leunstoel stukjes van mijn hand verschenen over topsport (nogal een tijd geleden) en over het einde van het voetbal (recenter). Ook de sport is, althans in zijn professionele gedaante, allerminst vrij van de gewetenloosheid die de acties op het wereldtoneel te zien geven en zelfs hier zijn dodelijke gevolgen niet afwezig gebleken, getuige de slachtoffers bij de bouw van stadions en andere voorzieningen voor het wereldkampioenschap voetbal in Qatar, een land dat momenteel weer het nodige prestige vergaart met zijn diplomatie. Ja bemiddelen tussen Israël en Hamas, nadat je eerst dit boevenpak een veilig onderkomen hebt geboden. Wat je ook van de Palestijnse grieven mag denken (die zijn zeer reëel), een organisatie die de bewoners van Gaza steeds opnieuw meesleept in rampzalige confrontaties met de Israëlische vijand is volkomen gespeend van enige moraliteit. Hamas heeft willens en wetens de Israëlische vergeldingsorgie (want zo mogen die niets ontziende bombardementen wel worden genoemd) uitgelokt, zonder een moment rekening te houden met de overlevingskansen van de Palestijnse bevolking waarvoor zij zogenaamd opkomt. Zo denk ik daarover en nu weten jullie dat ook. Een oplossing voor het conflict heb ik natuurlijk niet, hoewel ik het zou toejuichen als Israël, liefst nog voor het ogenblik dat deze Leunstoel verschijnt, tot matiging van zijn ingrijpen zou overgaan.
Intussen laten wij het arme Oekraïne aanmodderen, te gierig en te bang als wij zijn, om het land aan een beslissende militaire superioriteit te helpen tegen Zijne Kwaadaardigheid Vladimir (klemtoon op de tweede lettergreep) Poetin. Had ik van de Russische politiek nooit hoge verwachtingen, het huidige resultaat ligt nog zover daaronder als maar kan. Hopelijk loopt het in de Verenigde Staten wat beter hoewel, ook als Trump niet wint, een land waarvan de halve bevolking op zo’n figuur en op zo’n sinistere partij stemt, niet echt gered is.
Dalen wij af naar het submondiale niveau, waarbij wij meteen bij mijn persoonlijk ongerief belanden. In één week goot overstroomd waardoor keuken blank, gootsteen verstopt (draaide uit op loodgieterswerk) en televisie kapot en dat terwijl ik nog lijd aan kriebelhoest vanwege een gevatte corona. Al die jaren heb ik mij weten te behoeden voor deze ziekte en nu kwam hij als een onverwachte epiloog. Intussen zijn al deze tegenvallers min of meer achter de rug. Onze nieuwe televisie is groter, lelijker en onscherper dan de vorige en op de afstandsbediening zijn de knoppen voor pauze (even naar de wc), weer in gang zetten (terug van de wc), snel voorwaarts gaan (reclame) en teletekst, waarvan wij regelmatig gebruik maakten, vervangen door kleurige toetsen die wij nooit zullen beroeren. Deels zal het hier gaan om vooruitgang waaraan wij als ouderen geen deelhebben, terwijl de rest van de bevolking er blij mee is, deels vermoed ik gaat het om achteruitgang in de vorm van mode en design, waar je de rest van de bevolking ook geen plezier mee doet. Net zomin als met chatbots van voorzieningenleveranciers die geen zin meer hebben om de telefoon aan te nemen. Artificiële intelligentie schijnt in een stroomversnelling te zijn geraakt, maar deze chatbots behoren tot de domste van de klas. Ik ben op een andere energieleverancier overgegaan, alleen omdat die nog een telefoonnummer had. Volgende keer weer vrolijke kost of anders helemaal niks!
|
|
