Ook de muziek leent zich goed voor vervuilende uitingen. Een bekend voorbeeld hiervan is André Rieu. Andre zal best een aardig moppie op de viool ten gehore kunnen brengen, maar waar hij bekend en beroemd mee is geworden is hemeltergende narigheid, die ook nog eens haakjes heeft: het blijft in je hoofd zitten, je wordt er mee vergiftigd. 

Ook hier weer geen sprankje originaliteit; alles komt uit het Weense genre. Als hij toevallig op mijn beeldscherm verschijnt zet ik onmiddellijk het geluid uit, want anders kruipt hij in mijn kop. Zijn optredens zijn luisterrijk aangekleed om de toehoorders te misleiden, maar ga nooit naar het Vrijthof voor een optreden, want je wordt ook vergiftigd. 

Sommige mensen denken dat dit klassieke muziek is en dus deftig en dat ze door dit aan te horen er helemaal bij horen. Niets is minder waar. Weense wals, opera en operette zijn voor het volk, net als carnavals-schlagers, André Hazes en het Jordaanrepertoire. Laat daar geen misverstand over bestaan. Populaire muziek dus en daar is niets tegen, kan zelfs heel goed zijn, maar André Rieu is een beunhaas.

----------

De auteur heeft zelf de beunhaas geportretteerd.