archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Lekker hoor die glazen voorgevels Bram Schilperoord

1718BZ GlazenEen goeie vriend van mij, gepensioneerd en al, heeft er een gewoonte van gemaakt elk jaar een grote fietstocht te ondernemen. Ook zijn vrouw doet mee en gezamenlijk hebben ze gedurende tien jaar grote delen van Zuidoost Azië en Noord- en Midden Amerika befietst. Deze zomer zouden ze via Duitsland en de Baltische staten naar Rusland fietsen, terug met de ferry naar Travemünde en dan weer op de fiets voor de laatste 600 kilometer naar huis.

Door de ‘omstandigheden’ kon dat niet doorgaan. Ze besloten Nederland dan maar eens ‘te doen’ en dan wel elf provincies, want de 12e, Zeeland, lag een beetje buiten de route. Let wel, op trapfietsen met volledige bagage. Dus geen e-bikes, waar mijn vriend, ondanks zijn 76 jarige leeftijd, een hartgrondige hekel aan heeft. Voor de geplande 1150 kilometer hadden ze vier weken uitgetrokken.
Normalerwijs kun je in Nederland overal wel een hotel of bed-en-breakfast vinden maar door de verwachtte drukte – elke Nederlander zou zijn vakantie immers in Nederland doorbrengen – boekte mijn vriend de benodigde 26 overnachtingsplaatsen. De een bleek beter dan de andere en ook de ontvangst en verzorging was nergens hetzelfde.

Als geroutineerde wereldreizigers, en altijd per fiets, waren ze wel het een en ander gewend, maar ze werden in de provincie Groningen onaangenaam verrast door het verblijf in een futuristische trekkershut. De voorkant daarvan bestond uit een glazen ruit die doorliep tot aan de grond. De hut stond de hele dag in de zon en de hitte sloeg ze tegemoet en was er niet uit te krijgen. Niet veel later verbleven ze in een hotel in Weidum, onder Leeuwarden, in een zogenaamde buitenkamer die verdacht veel overeenkomsten had met die trekkershut in de provincie Groningen. Deze had ook ramen tot op de grond, midden in de zon en geen schaduw of airconditioning. Volgens de baas van het hotel was er vanwege het milieu voor gekozen om de kamers niet van een airco te voorzien. Waarom de kamers op het zuidwesten, dus pal op de zon zijn gebouwd tot die ondergaat, werd hen niet duidelijk gemaakt. Verder ontbrak er een parasol of iets waar je onder zou kunnen zitten om even aan die onvermijdelijke alles overheersende zon te ontkomen. Het was tevens het duurste onderkomen van de reis.

Het fietsverslag van mijn vriend deed mij denken aan de verbouwing van het Museum Boymans Van Beuningen in Rotterdam. Daarbij is sprake van de mogelijke sloop van de glazen voorgevel van de Belgische architecten Robbrecht en Daem, opgeleverd in 2003 voor 17 miljoen euro. Het gemeentelijke museumpand uit 1935 moest vorig jaar sluiten wegens brandgevaar, wateroverlast en asbest. De gemeenteraad nam eind 2018 een voorlopig besluit: een grote renovatie en verbouwing van zeven jaar, kosten 224 miljoen. De benoemde architect: Francine Houben van Bureau Mecanoo vond die glazen gevel maar niks en meent dat die best gesloopt kan worden. Daar nemen de ontwerpers Robbrecht en Daem weer geen genoegen mee en zij dreigen met een bodemprocedure. Die gaan ze verliezen, let op mijn woorden, want al die fraaie kunstwerken worden er niet mooier op als ze beschenen worden door de volle zon. Die worden er ook niet blij van. Weg met glazen voorgevels!

--------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op:www.petrabusstra.com

© 2020 Bram Schilperoord meer Bram Schilperoord - meer "Ergernissen"
Bezigheden > Ergernissen
Lekker hoor die glazen voorgevels Bram Schilperoord
1718BZ GlazenEen goeie vriend van mij, gepensioneerd en al, heeft er een gewoonte van gemaakt elk jaar een grote fietstocht te ondernemen. Ook zijn vrouw doet mee en gezamenlijk hebben ze gedurende tien jaar grote delen van Zuidoost Azië en Noord- en Midden Amerika befietst. Deze zomer zouden ze via Duitsland en de Baltische staten naar Rusland fietsen, terug met de ferry naar Travemünde en dan weer op de fiets voor de laatste 600 kilometer naar huis.

Door de ‘omstandigheden’ kon dat niet doorgaan. Ze besloten Nederland dan maar eens ‘te doen’ en dan wel elf provincies, want de 12e, Zeeland, lag een beetje buiten de route. Let wel, op trapfietsen met volledige bagage. Dus geen e-bikes, waar mijn vriend, ondanks zijn 76 jarige leeftijd, een hartgrondige hekel aan heeft. Voor de geplande 1150 kilometer hadden ze vier weken uitgetrokken.
Normalerwijs kun je in Nederland overal wel een hotel of bed-en-breakfast vinden maar door de verwachtte drukte – elke Nederlander zou zijn vakantie immers in Nederland doorbrengen – boekte mijn vriend de benodigde 26 overnachtingsplaatsen. De een bleek beter dan de andere en ook de ontvangst en verzorging was nergens hetzelfde.

Als geroutineerde wereldreizigers, en altijd per fiets, waren ze wel het een en ander gewend, maar ze werden in de provincie Groningen onaangenaam verrast door het verblijf in een futuristische trekkershut. De voorkant daarvan bestond uit een glazen ruit die doorliep tot aan de grond. De hut stond de hele dag in de zon en de hitte sloeg ze tegemoet en was er niet uit te krijgen. Niet veel later verbleven ze in een hotel in Weidum, onder Leeuwarden, in een zogenaamde buitenkamer die verdacht veel overeenkomsten had met die trekkershut in de provincie Groningen. Deze had ook ramen tot op de grond, midden in de zon en geen schaduw of airconditioning. Volgens de baas van het hotel was er vanwege het milieu voor gekozen om de kamers niet van een airco te voorzien. Waarom de kamers op het zuidwesten, dus pal op de zon zijn gebouwd tot die ondergaat, werd hen niet duidelijk gemaakt. Verder ontbrak er een parasol of iets waar je onder zou kunnen zitten om even aan die onvermijdelijke alles overheersende zon te ontkomen. Het was tevens het duurste onderkomen van de reis.

Het fietsverslag van mijn vriend deed mij denken aan de verbouwing van het Museum Boymans Van Beuningen in Rotterdam. Daarbij is sprake van de mogelijke sloop van de glazen voorgevel van de Belgische architecten Robbrecht en Daem, opgeleverd in 2003 voor 17 miljoen euro. Het gemeentelijke museumpand uit 1935 moest vorig jaar sluiten wegens brandgevaar, wateroverlast en asbest. De gemeenteraad nam eind 2018 een voorlopig besluit: een grote renovatie en verbouwing van zeven jaar, kosten 224 miljoen. De benoemde architect: Francine Houben van Bureau Mecanoo vond die glazen gevel maar niks en meent dat die best gesloopt kan worden. Daar nemen de ontwerpers Robbrecht en Daem weer geen genoegen mee en zij dreigen met een bodemprocedure. Die gaan ze verliezen, let op mijn woorden, want al die fraaie kunstwerken worden er niet mooier op als ze beschenen worden door de volle zon. Die worden er ook niet blij van. Weg met glazen voorgevels!

--------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op:www.petrabusstra.com
© 2020 Bram Schilperoord
powered by CJ2