Op het eerste gezicht lijkt de zomer hét jaargetijde om de wandelschoenen aan te trekken en de paden op te gaan. Het kan heel aangenaam weer zijn, als het niet te warm is, of onweert en gietregent. De dagen zijn lang, je kunt een flinke tippel maken en het is rustig omdat een groot deel van de bevolking buitenslands verkeert. Maar er zit ook een belangrijk nadeel aan.

Dat viel mij op, toen ik deze zomer een wandeling maakte langs de IJssel. Een tocht die ik eerder in het voorjaar gemaakt had. Het viel mij op dat het landschap er zo op achteruitgegaan was. In de lente was het water van de IJssel blauw, het gras frisgroen en de beplanting aan de oevers toonde talloze groentinten en kleurige bloei. Het barstte er van de weidevogels, ik had nog nooit zoveel ooievaars bij elkaar gezien en er plonsde van alles in en op het water. De omgeving was vol geluiden en vooral veelkleurig. Je kwam ogen en oren tekort.

In de zomer was het heel anders. Gras, struiken en bomen hadden inmiddels dezelfde kleur groen aangenomen, soepgroen, en het water was niet langer blauw, maar had een slootgroene kleur gekregen. Er bloeide slechts hier en daar nog een plant en de vogels waren gevlogen. Voor oog en oor was de omgeving enorm verarmd.

Ik herinnerde mij dat ik het jaar daarvoor een vergelijkbare ervaring had met een wandeling langs de Vlist, een van de mooiste riviertjes van Nederland. Toen ik die wandeling voor de tweede keer maakte viel de omgeving me lelijk tegen. Ik realiseerde me toen niet dat ik de eerste keer in het vroege voorjaar gelopen had en de tweede keer in hartje zomer. Misschien valt een wandeling de tweede keer altijd een beetje tegen, maar zo ervaar ik het keer op keer langs de Amstel lopen toch niet.

Deze zomer liep ik ook nog een keer aan het eind van de zomer langs de Maas, in de buurt van Venlo. Een hele ervaring vanwege het Roomse erfgoed, maar een verpletterend saai landschap. Hier hadden water en begroeiing zelfs dezelfde grauwgroene kleur aangenomen en hoewel het behoorlijk warm was, had de lucht maar een fletsblauw tintje.

Het is de zomer die het landschap verschraalt en de omgeving verwatert en de wandelaar zijn plezier ontneemt. We kunnen de zomer beter bewaren voor het maken van stadswandelingen en de paden weer betreden als de herfst heeft ingezet. Dan komt er weer kleur in de omgeving, en wat voor kleur! Op de vogels moeten we nog even wachten.

 

*********************************