Mijn zoon is hier in Guerreiros. Hij kwam deze keer met het vliegtuig en was net als iedereen, nerveus geweest in verband met alle onderzoeken en codes die je nodig hebt om Nederland te verlaten om vervolgens op het vliegveld te denken: "Heb ik me hier nu zo druk om gemaakt?" Want je checkt in en er is geen vuiltje aan de lucht.

Hij werkt nu ´THUIS´ op mijn terras en in mijn huis! Voor mij ook fijn, want er hoeft niet zo veel ondernomen te worden. We gaan beiden onze gang en na het werk gaan we lekker naar zee of naar een meertje in de buurt. We ontbijten op het terras, we lunchen en dineren daar ook vaak en/of gaan naar de bar aan de rivier voor een koffie tussendoor of wat sterkers in de namiddag.

Gister had hij een vrije dag en heb ik hem met een omweg over de N124 naar Tavira laten rijden. Voor hem een beetje te ver en te bochtig in de huurauto. Normaal fietst hij alles, dus hij was eigenlijk bij deze tocht vooral jaloers op de enkele fietser die ons voorbij reed. Hijzelf is me hier in Portugal zeker al vijf keer met de fiets komen bezoeken. De laatste keer was in maart 2020. Dit jaar is het geen vakantie en kwam hij met het vliegtuig.

Na de rit van gister kreeg ik een heerlijke vegetarische maaltijd aangeboden in Tavira. Langzamerhand komen er ook in dit peixe- en javali-land (vis- en wild zwijnland), meerdere vegetarische restaurants. Dus hoef ik bij het buiten de deur eten niet steeds aan de soep en salade. Ik had nu een vegetarische variant op een bacalhau-schotel. Ook vrij zout, maar heerlijk in verband met de tropische temperatuur hier, waarbij je veel van dat noodzakelijke mineraal kwijtraakt. Waren we na de lange rit een beetje katterig, na de maaltijd, met zicht op de Gilau waren we weer helemaal opgeknapt. De boot naar het Ilha de Tavira lag dichtbij en ging elk halfuur. Ik had deze boot in de 27 jaar dat ik hier woon nog nooit genomen. Voor mij dus ook nieuw! Na een leuk tochtje over het water, op het eiland een picknicktafel opgezocht onder de pijnbomen. Vincent maakte daar en passant nog even een tekening alvorens we ons onderdompelden in de rijkelijk met algen gevulde zee. Maar ook dat is natuur en waarschijnlijk zelfs goed voor je huid.

Na afloop van ons avontuur reden we over de snelle N125 terug naar huis. Om onderweg nog even de voor ons noodzakelijke koffiefilters te halen bij een in ieder land bekende kruidenier. Daarna, bij thuiskomst, eerst een alcoholisch drankje bij Bar do Rio. Vervolgens kookten we thuis een maaltijd en sukkelden we na het eten in slaap bij de Slimste Mens, die we hier op de computer kunnen zien via NL-Ziet!

Morgen gaan we naar mijn vroegere dorp dichtbij Lagos. En zondagmorgen vliegt hij jammer genoeg alweer terug naar het Lage Land in het Westen.

----------

De illustratie is van de hand van Han Busstra.