archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Zondag gesloten Reinier van Delden

1807BZ ZondagEr overkwam mij iets.
Ik liep door een straat.
Gewoon een straat.
Een straat waar er velen van zijn.
Met huizen aan weerszij.
Tuintjes ervoor.
Her en der wat fietsen.
En nu ik er zo over nadenk.
Weinig auto’s.

Het was midden op de dag.
Erg warm.
Om niet te zeggen heet.
En de mensen leken de stad uit gevlucht.
Zaten waarschijnlijk aan het strand.
Of in het plaatselijke zwembad.
Kortom, het was stil op straat.
Onwerkelijk stil bijna.

Een enkeling zat in het raam.
Las een boek.
En bungelde met een been naar buiten.
Maar verder was er geen hond te bekennen.
De straat liep enigszins bergopwaarts.
Had aan het eind een flauwe bocht.
Waar een café zat.
Met de gordijnen dicht.
En zo’n bordje voor het raam.
Met van die letters uit een letterbak.
En waar dan standaard altijd letters van ontbreken.
Maar goed, ik kon er wel iets uit opmaken:

Zondag gesloten.
En gaf ze eens ongelijk.
Er zal toch niemand komen opdagen.
Op een dag als deze.
Een enkele vaste klant misschien.
Iemand die het licht schuwt.
Graag in een hoekje van een donker café zit.
Lauwe jenever drinkt.
Maar verder weinig te verteren heeft.
En bovendien altijd zanikt.

Afijn, ik vervolgde mijn weg.
Liet mijn gedachten de vrije loop.
Hoorde nog een vliegtuig in de verte.
Met dat typische geluid.
Wat dan verstomd.
Een soort leegte achterlaat.
En toen gebeurde er iets.
Iets in mij.
Wat ik niet goed kan verklaren.
Maar mij altijd overkomt.
Op een dag als deze.

-------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com


© 2021 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Zondag gesloten Reinier van Delden
1807BZ ZondagEr overkwam mij iets.
Ik liep door een straat.
Gewoon een straat.
Een straat waar er velen van zijn.
Met huizen aan weerszij.
Tuintjes ervoor.
Her en der wat fietsen.
En nu ik er zo over nadenk.
Weinig auto’s.

Het was midden op de dag.
Erg warm.
Om niet te zeggen heet.
En de mensen leken de stad uit gevlucht.
Zaten waarschijnlijk aan het strand.
Of in het plaatselijke zwembad.
Kortom, het was stil op straat.
Onwerkelijk stil bijna.

Een enkeling zat in het raam.
Las een boek.
En bungelde met een been naar buiten.
Maar verder was er geen hond te bekennen.
De straat liep enigszins bergopwaarts.
Had aan het eind een flauwe bocht.
Waar een café zat.
Met de gordijnen dicht.
En zo’n bordje voor het raam.
Met van die letters uit een letterbak.
En waar dan standaard altijd letters van ontbreken.
Maar goed, ik kon er wel iets uit opmaken:

Zondag gesloten.
En gaf ze eens ongelijk.
Er zal toch niemand komen opdagen.
Op een dag als deze.
Een enkele vaste klant misschien.
Iemand die het licht schuwt.
Graag in een hoekje van een donker café zit.
Lauwe jenever drinkt.
Maar verder weinig te verteren heeft.
En bovendien altijd zanikt.

Afijn, ik vervolgde mijn weg.
Liet mijn gedachten de vrije loop.
Hoorde nog een vliegtuig in de verte.
Met dat typische geluid.
Wat dan verstomd.
Een soort leegte achterlaat.
En toen gebeurde er iets.
Iets in mij.
Wat ik niet goed kan verklaren.
Maar mij altijd overkomt.
Op een dag als deze.

-------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com
© 2021 Reinier van Delden
powered by CJ2