archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Denk niet zwart-wit Claude Aendenboom

1105BZ SchakenMijn broer Tom is al jaren de schaakkampioen van de familie. Vanaf zijn twaalfde versloeg hij oom Robert en oom Luc. Toch was er één familielid bij wie hij keer op keer een nederlaag leed: mijn hoogintelligente vader.

Ook oom Robert die elke zondag bij ons thuis op visite kwam daagde mijn vader uit om te spelen... en Robert won dan iedere keer ! En dàt vond ik een beetje vreemd. Jaren later bekende vader mij dat hij oom Robert altijd stiekem had laten winnen, omdat Roberts ondermaatse schaakniveau hem heel gauw verveelde.

Ik was in die tijd eigenlijk de slechtste schaker van de familie al had ik dat niet zo snel door. Ik dacht zelfs dat ik een waardige tegenstander was omdat ik ooit eens van mijn vriend Pablo had gewonnen. Ook hij gaf jaren later toe dat hij mij toen gewoon een illusie rijker wou maken...en mijn vader deed net hetzelfde met mij als met oom Robert: hij liet mij in de waan. Alleen mijn broer Tom nam hij au sérieux.

Maar toen Tom zijn universitaire studies begon werd hij nog bedrevener in het schaken, al zijn studentenvrienden sneuvelden op het zwart-witte slagveld. En ja, op een winteravond bij het haardvuur was Tom vastbesloten om mijn vader het onderspit te laten delven en streden zij tot in de vroege uurtjes. De volgende ochtend zag ik hoe Tom met een big smile aan zijn koffie slurpte: hij had the battle gewonnen!

Dat ik Tom in 2013 voor het eerst in mijn leven schaakmat zette mag dan ook een klein wonder heten: ik had immers nog maar enkele maanden geoefend met mijn schaakcomputer.
Ik zie de grote verbaasde ogen van mijn broer nog voor me...

****************************
De tekening is van Henk Klaren

© 2013 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Denk niet zwart-wit Claude Aendenboom
1105BZ SchakenMijn broer Tom is al jaren de schaakkampioen van de familie. Vanaf zijn twaalfde versloeg hij oom Robert en oom Luc. Toch was er één familielid bij wie hij keer op keer een nederlaag leed: mijn hoogintelligente vader.

Ook oom Robert die elke zondag bij ons thuis op visite kwam daagde mijn vader uit om te spelen... en Robert won dan iedere keer ! En dàt vond ik een beetje vreemd. Jaren later bekende vader mij dat hij oom Robert altijd stiekem had laten winnen, omdat Roberts ondermaatse schaakniveau hem heel gauw verveelde.

Ik was in die tijd eigenlijk de slechtste schaker van de familie al had ik dat niet zo snel door. Ik dacht zelfs dat ik een waardige tegenstander was omdat ik ooit eens van mijn vriend Pablo had gewonnen. Ook hij gaf jaren later toe dat hij mij toen gewoon een illusie rijker wou maken...en mijn vader deed net hetzelfde met mij als met oom Robert: hij liet mij in de waan. Alleen mijn broer Tom nam hij au sérieux.

Maar toen Tom zijn universitaire studies begon werd hij nog bedrevener in het schaken, al zijn studentenvrienden sneuvelden op het zwart-witte slagveld. En ja, op een winteravond bij het haardvuur was Tom vastbesloten om mijn vader het onderspit te laten delven en streden zij tot in de vroege uurtjes. De volgende ochtend zag ik hoe Tom met een big smile aan zijn koffie slurpte: hij had the battle gewonnen!

Dat ik Tom in 2013 voor het eerst in mijn leven schaakmat zette mag dan ook een klein wonder heten: ik had immers nog maar enkele maanden geoefend met mijn schaakcomputer.
Ik zie de grote verbaasde ogen van mijn broer nog voor me...

****************************
De tekening is van Henk Klaren
© 2013 Claude Aendenboom
powered by CJ2