archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
Gekaapte verkiezingen De dienstdoende redacteuren

1611BS VlagDe afgelopen weken heb ik mij als politiek geïnteresseerde verbaasd over de manier waarop het Nederlandse politieke bestel gekaapt is door de televisie. Daarbij moet ik direct zeggen dat ik voornamelijk kijk naar de publieke zenders, dus het gaat vooral over het optreden van de  publieke televisie. Er waren, het zal u niet ontgaan zijn, verkiezingen voor Provinciale Staten, waarbij naar mijn gevoel voor het eerst de volledige nadruk door de journalistiek gelegd werd op de na deze verkiezingen mogelijk veranderende samenstelling van de Eerste Kamer.

Landelijk belang was de slogan van de journalisten en de landelijke politieke leiders lieten zich daar gewillig in meeslepen. Zo kregen we voortdurend een beeld te zien van landelijke lijsttrekkers (overigens werden die voor de Eerste Kamer ook stelselmatig genegeerd) en landelijke heisa. We weten inmiddels hoe het afgelopen is. De partij die vaak niet meedeed en helemaal niets met de provincies heeft, werd de grote winnaar. Dat resulteerde op de uitslagenavond onder andere in een scherpe ondervraging van een Gedeputeerde waarbij haar de vraag werd voorgelegd of zij zich in haar provinciaal beleid inzake varkensstallen nu afgestraft voelde door de kiezer.

Ze keek terecht of ze het in Keulen hoorde donderen, maar had niet de tegenwoordigheid van geest om de vragende mevrouw erop te wijzen dat dit door haar tot een landelijke verkiezing was gemaakt, waarbij provinciale onderwerpen maar zelden aan de orde kwamen. Eens te meer werd dat onderstreept door de antwoorden van zittende bestuurders op de vraag of ze wel wilden samenwerken met de uit de hoge hoed getoverde grote winnaar? Ja dat wisten ze niet, ze wilden eerst wel eens kennismaken, want op de regionale verkiezingsavonden waren ze nooit gesignaleerd. En op die uitslagenavonden van de NOS in Zuid-Holland, Brabant en Gelderland waren ze ook niet. (DK)

...............
De heisa op TV over de Provinciale Statenverkiezingen is grotendeels aan me voorbij gegaan, omdat ik zelf avond aan avond – van Oude Tonge tot Oegstgeest – in allerlei zaaltjes het meestal schaarse en vrijwel altijd al overtuigde publiek probeerde te overreden om op mijn partij – en wellicht zelfs op mij – te stemmen. Ik probeer altijd zo’n eerlijk mogelijk verhaal te vertellen en dat is soms nogal ontnuchterend. Op een avond in Rotterdam, die gewijd was aan het provinciale openbaar vervoer, bleek bij voorbeeld niet iedere aanwezige, zelfs niet alle aanwezige kandidaat Statenleden, te weten dat de provincie Zuid-Holland slechts over ongeveer een derde van het openbaar vervoer gaat. Het openbaar vervoer in Den Haag, Rotterdam en omstreken wordt verzorgd door de ‘Metropool Regio’, dus daar hebben we helemaal niets over te zeggen.

Toch blijft er genoeg over wat de provincie tot een nuttige en invloedrijke bestuurslaag maakt. Ik probeer dat keer op keer uit te leggen. Tijdens een debatje met CDA-kandidaat Michel Rogier in de Haagse bibliotheek gaf ik een aantal voorbeelden waarin ook een stad als Den Haag met de provincie te maken had. Tot mijn verbazing ontlokte deze poging tot uitleg bij de aanwezige journaliste van het Algemeen Dagblad de vraag wat voor soort zwembroek ik droeg. Slechts mijn antwoord op deze prangende vraag haalde het verslag in het genoemde dagblad.

Op de dag van de verkiezingen zelf zag ik via ‘uitzending gemist’ een gedeelte van het zogenaamde ‘verkiezingsdebat’. Ik viel in een discussie tussen Buma en Marijnissen, waarin Buma de SP verweet dat die partij nooit bestuurlijke verantwoordelijkheid nam. Marijnissen sputterde wat tegen, maar tot mijn verbijstering zei ze niets over het feit dat de SP al acht jaar deel uitmaakt van het college van Gedeputeerde Staten in Zuid- Holland. Dat is niet eens zo uitzonderlijk want ook in Groningen, Friesland, Flevoland, Noord-Brabant en Limburg levert de SP gedeputeerden. Het leek niet in Marijnissens hoofd op te komen om daar naar te verwijzen, terwijl het toch over provinciale verkiezingen ging, als ik mij niet vergis.

Het stof is bijna neergedaald. Tijdens het schrijven van dit stukje is nog niet bekend of mijn partij, de PvdA, in Zuid-Holland zijn vijf zetels heeft behouden of er een verloren heeft. Ik stond op vier, dus het lijkt aannemelijk dat ik vier jaar door mag. Ondertussen zitten we in de Zuid-Hollandse Staten ineens met elf Hyperboreërs opgescheept. Tijdens de campagne waren ze nergens te bekennen, dus niemand weet wie het zijn of wat ze willen. Forum-lijsttrekker Rob Roos, ik weet niet of zijn broer Jan heet, wil met hulp van Hans Wiegel die in Den Haag ook het monsterverbond tussen De Mos en GroenLinks heeft gesmeed, zo snel mogelijk gaan formeren. Baudet ging tijdens zijn verkiezingstoespraak nog prat op de capaciteit van onze voorouders om ‘mammoeten om te leggen’, maar zijn partij heeft blijkbaar het volste vertrouwen in politieke mastodonten. Het lijkt erop dat ze hun zetels daadwerkelijk gaan bezetten, al is bijvoorbeeld de genoemde Roos ook kandidaat voor de Eerste Kamer en het Europees Parlement.

Het zijn dus weer interessante tijden, die ik waarschijnlijk aan den lijve mag ondervinden. Ik vermoed dat de Staten van Zuid-Holland binnenkort minstens drie Forum-fracties zal kennen, maar wellicht vergis ik me. Eén ding lijkt me wel met zekerheid voorspelbaar: we zullen niet veel te klagen hebben over journalistieke aandacht. (WM)

-------
De dienstdoende redacteuren waren deze keer Dik Kruithof en Willem Minderhout.



© 2019 De dienstdoende redacteuren meer De dienstdoende redacteuren - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
Gekaapte verkiezingen De dienstdoende redacteuren
1611BS VlagDe afgelopen weken heb ik mij als politiek geïnteresseerde verbaasd over de manier waarop het Nederlandse politieke bestel gekaapt is door de televisie. Daarbij moet ik direct zeggen dat ik voornamelijk kijk naar de publieke zenders, dus het gaat vooral over het optreden van de  publieke televisie. Er waren, het zal u niet ontgaan zijn, verkiezingen voor Provinciale Staten, waarbij naar mijn gevoel voor het eerst de volledige nadruk door de journalistiek gelegd werd op de na deze verkiezingen mogelijk veranderende samenstelling van de Eerste Kamer.

Landelijk belang was de slogan van de journalisten en de landelijke politieke leiders lieten zich daar gewillig in meeslepen. Zo kregen we voortdurend een beeld te zien van landelijke lijsttrekkers (overigens werden die voor de Eerste Kamer ook stelselmatig genegeerd) en landelijke heisa. We weten inmiddels hoe het afgelopen is. De partij die vaak niet meedeed en helemaal niets met de provincies heeft, werd de grote winnaar. Dat resulteerde op de uitslagenavond onder andere in een scherpe ondervraging van een Gedeputeerde waarbij haar de vraag werd voorgelegd of zij zich in haar provinciaal beleid inzake varkensstallen nu afgestraft voelde door de kiezer.

Ze keek terecht of ze het in Keulen hoorde donderen, maar had niet de tegenwoordigheid van geest om de vragende mevrouw erop te wijzen dat dit door haar tot een landelijke verkiezing was gemaakt, waarbij provinciale onderwerpen maar zelden aan de orde kwamen. Eens te meer werd dat onderstreept door de antwoorden van zittende bestuurders op de vraag of ze wel wilden samenwerken met de uit de hoge hoed getoverde grote winnaar? Ja dat wisten ze niet, ze wilden eerst wel eens kennismaken, want op de regionale verkiezingsavonden waren ze nooit gesignaleerd. En op die uitslagenavonden van de NOS in Zuid-Holland, Brabant en Gelderland waren ze ook niet. (DK)

...............
De heisa op TV over de Provinciale Statenverkiezingen is grotendeels aan me voorbij gegaan, omdat ik zelf avond aan avond – van Oude Tonge tot Oegstgeest – in allerlei zaaltjes het meestal schaarse en vrijwel altijd al overtuigde publiek probeerde te overreden om op mijn partij – en wellicht zelfs op mij – te stemmen. Ik probeer altijd zo’n eerlijk mogelijk verhaal te vertellen en dat is soms nogal ontnuchterend. Op een avond in Rotterdam, die gewijd was aan het provinciale openbaar vervoer, bleek bij voorbeeld niet iedere aanwezige, zelfs niet alle aanwezige kandidaat Statenleden, te weten dat de provincie Zuid-Holland slechts over ongeveer een derde van het openbaar vervoer gaat. Het openbaar vervoer in Den Haag, Rotterdam en omstreken wordt verzorgd door de ‘Metropool Regio’, dus daar hebben we helemaal niets over te zeggen.

Toch blijft er genoeg over wat de provincie tot een nuttige en invloedrijke bestuurslaag maakt. Ik probeer dat keer op keer uit te leggen. Tijdens een debatje met CDA-kandidaat Michel Rogier in de Haagse bibliotheek gaf ik een aantal voorbeelden waarin ook een stad als Den Haag met de provincie te maken had. Tot mijn verbazing ontlokte deze poging tot uitleg bij de aanwezige journaliste van het Algemeen Dagblad de vraag wat voor soort zwembroek ik droeg. Slechts mijn antwoord op deze prangende vraag haalde het verslag in het genoemde dagblad.

Op de dag van de verkiezingen zelf zag ik via ‘uitzending gemist’ een gedeelte van het zogenaamde ‘verkiezingsdebat’. Ik viel in een discussie tussen Buma en Marijnissen, waarin Buma de SP verweet dat die partij nooit bestuurlijke verantwoordelijkheid nam. Marijnissen sputterde wat tegen, maar tot mijn verbijstering zei ze niets over het feit dat de SP al acht jaar deel uitmaakt van het college van Gedeputeerde Staten in Zuid- Holland. Dat is niet eens zo uitzonderlijk want ook in Groningen, Friesland, Flevoland, Noord-Brabant en Limburg levert de SP gedeputeerden. Het leek niet in Marijnissens hoofd op te komen om daar naar te verwijzen, terwijl het toch over provinciale verkiezingen ging, als ik mij niet vergis.

Het stof is bijna neergedaald. Tijdens het schrijven van dit stukje is nog niet bekend of mijn partij, de PvdA, in Zuid-Holland zijn vijf zetels heeft behouden of er een verloren heeft. Ik stond op vier, dus het lijkt aannemelijk dat ik vier jaar door mag. Ondertussen zitten we in de Zuid-Hollandse Staten ineens met elf Hyperboreërs opgescheept. Tijdens de campagne waren ze nergens te bekennen, dus niemand weet wie het zijn of wat ze willen. Forum-lijsttrekker Rob Roos, ik weet niet of zijn broer Jan heet, wil met hulp van Hans Wiegel die in Den Haag ook het monsterverbond tussen De Mos en GroenLinks heeft gesmeed, zo snel mogelijk gaan formeren. Baudet ging tijdens zijn verkiezingstoespraak nog prat op de capaciteit van onze voorouders om ‘mammoeten om te leggen’, maar zijn partij heeft blijkbaar het volste vertrouwen in politieke mastodonten. Het lijkt erop dat ze hun zetels daadwerkelijk gaan bezetten, al is bijvoorbeeld de genoemde Roos ook kandidaat voor de Eerste Kamer en het Europees Parlement.

Het zijn dus weer interessante tijden, die ik waarschijnlijk aan den lijve mag ondervinden. Ik vermoed dat de Staten van Zuid-Holland binnenkort minstens drie Forum-fracties zal kennen, maar wellicht vergis ik me. Eén ding lijkt me wel met zekerheid voorspelbaar: we zullen niet veel te klagen hebben over journalistieke aandacht. (WM)

-------
De dienstdoende redacteuren waren deze keer Dik Kruithof en Willem Minderhout.

© 2019 De dienstdoende redacteuren
powered by CJ2