FH

Luisteren naar Minister Timmermans doet mij vaak twijfelen aan het nut van goede bedoelingen. Niet dat ik iets tegen de man heb, hij lijkt mij een brave borst. Misschien zou hij iets minder frequent de publiciteit moeten zoeken.

Neem nou ons hulpeloze gedoe in Syrië. Zou het niet beter zijn als de minister namens ons bot zei waar het op staat? Sorry, behalve humanitaire hulp doen wij niets voor u. Dan weten die mensen daar tenminste waar ze aan toe zijn en kunnen ze hun gedrag daarop afstemmen. Nu worden ze verleid tot opstandigheid die ze duur gaan betalen; eigenlijk zijn ze daar al aan bezig.

Tegelijk keren er in de wereld dingen ten goede waar ik de Minister nooit over heb gehoord (of luister ik niet goed?). Zo las ik in de Economist een bericht over de ontwikkelingen rond de doodstraf in China. Weliswaar zijn ze daar nog steeds dol op, maar ten opzichte van tien jaar geleden is het aantal keren dat de doodstraf werd voltrokken sterk gedaald; vorig jaar ongeveer 3000 keer en tien jaar geleden ongeveer 12.000 keer! Geweldig, maar niet dankzij onze goede bedoelingen, denk ik. Of is hier sprake geweest van stille diplomatie?

GM

Je moet politiek wel begrijpen. Een door de wol geverfde politicus zegt nooit waar het op staat. Laat staan op een botte manier. Ik heb bewondering voor Timmermans. Niet minder trouwens, als ik het mag zeggen, voor Mark Rutte of Diederik Samsom. Die zullen zeker nooit zo naïef zijn om te zeggen waar het op staat.

Laten we erin berusten dat niet iedereen buiten Nederland het verfijnde spel van onze politici kan volgen. Dat bijvoorbeeld door ons getrainde Afghaanse politieagenten tóch in gevechten werden ingezet is natuurlijk een teleurstelling, maar het was voor de Afghanen nu eenmaal te moeilijk om hun gedrag af te stemmen op de normen en waarden van Groen Links.

China ligt misschien anders. Ik vlei me met de gedachte dat partijleider Xi mede ons voorbeeldige land voor ogen zou kunnen hebben gehad toen hij de strijd tegen de corruptie aanbond. Hij draaft in zijn strijd misschien iets te ver door (de processen tegen van corruptie verdachte personen beginnen helaas een beetje te lijken op Mao’s campagnes in de jaren vijftig en zestig), maar in een groot land als China gebeuren de dingen nu eenmaal in het groot.

FH

En nu is onze minister ineens teruggeworpen op zijn kerntaak: plooien gladstrijken. Misschien is het naar aanleiding daarvan goed om twee bijdragen van Peter Schröder, over onze verhouding met Rusland, in herinnering te roepen: Jrg10Nr6 en Jrg10Nr12 .

 

**********************

De dienstdoende redacteuren waren deze keer: Gerbrand Muller en Frits Hoorweg

****************************