archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Verloofd Peter Schröder

0402BS Verloofd11
‘Verliefd, verloofd, getrouwd gescheiden’. In de illustratie van de levenscyclus uit soberder tijden waren we zo ongeveer terechtgekomen bij de verloving. Een voorportaal tot de huwelijkse fase en het Grote Mensenbestaan. Vol strikte nette mensenregels. Lees er Amy Groskamp ten Have, Inez van Eijck of Ileen Montijn maar op na. Ringen worden aangemaakt en aan de juiste vingers geschoven. Het gelukkig paar en de daarmee verbonden ouders sluiten met enkele ontbindende voorwaarden een voorlopig contract en het stel krijgt alvast een voorschot op bruidschat en uitzet. Mocht blijken dat één van de betrokkenen bij nader inzien niet deugt (besproken gedrag, onvoldoende brood op de plank of onvoldoende deugdzaamheid in huis) dan wordt de betovering verbroken en gaan de cadeaus weer richting eerlijke gevers en Meyes & Höweler & Ninaber van Eyben.

Anticipatie
Zonder dergelijk tegenbericht lijkt na de verloving soms het leven op de oude voet verder te gaan. Het toekomstig stel woont nog bij de wederzijdse ouders en doet nog zaken voor eigen rekening. Maar psychisch, in de binnenwerelden zal ik maar zeggen, voltrekken zich intense processen van anticiperende socialisatie, van het zich eigen maken van nieuwe huwelijkse rollen. Daarbij worden perioden van blijde verwachting afgewisseld met tijden van uitdrukkelijke bezorgdheid. Tot de staande angstvisioenen hoort de gouden kooi waarmee de toekomstige bruid een einde zal maken aan de vrijheid van de toekomstige bruidegom.

Vooruitzichten
De gouden kooi is, in fraai puntraster, in beeld gebracht op kaart 1.a. De kaart werd niet verstuurd en kent geen bijschrift. De afbeelding zegt genoeg. Hoewel, de vrije vogel op de tak heeft wel een ongelukkig stijve boord. En de verlokkingen lijken zich niet in, maar vooral buiten de kooi te bevinden.
Ook kaart 1.b. werd niet verstuurd maar heeft wel een tekst: “Qui s’aime récolte!” (Wie elkaar liefheeft (zal) oogst(en!)). Boven dit dromerig stel hangt een wolk waarop een idyllisch pastoraal leven met in de vrije natuur maar liefst 10 schattige baby’tjes. Niet in een kooi hoor! Een toekomst met omvangrijke beloften.

Toenmalig en huidig
Verloven0402BS Verloofd22 mensen zich nog? De advertenties in de ‘Familieberichten’ zie je niet meer.
Ik kan me niet herinneren ooit een verloving te hebben meegemaakt, maar het is niet uitgesloten dat mijn verslechterend geheugen mij parten speelt. Ik verkeerde waarschijnlijk ook in te weinig beschaafde, of alweer ontschaafde kringen. Mijn huidige vrouw is, op sobere wijze, zonder kado’s en wederzijdse ouders, nog wel verloofd geweest. Vroeger stond ‘samenwonen’ nog gelijk aan zedeloosheid en sociaal verval, in de jaren 70 was ‘verloofde’ nog een tijdje een grachtengordel aanduiding voor ongehuwde liefdespartner, ik zou niet weten wanneer ik het woord voor het laatst heb benut. Vroeger hield een enkel sober huwelijk van man en vrouw nominaal een leven lang stand. In deze tijden van overvloed ligt het anders. Zeggen nette mensen tegenwoordig zoals John Cleese ”May I present you my present wife?”

“Plus ça change…”
Prentbriefkaarten beperken zich tot clichés. We hebben niet eeuwig de tijd, eens moet een einde komen aan elke verloving. Hoe moet dat nu?
Kaart 2.a. vertelt het verhaal voor de Heren der Schepping: ‘Monsieur Leon Fortant, Vauroi sur Servée, Ardennes’ krijgt een kaart van een onbekende. De prent toont links de ‘Fiancé’ die opgewekt de wereld inkijkt en rechts de ‘Marié’ die schijnbaar alle hoop heeft laten varen. In sierlijke letter heeft de afzender bij beide heren in sierlijke letter ‘Fortant Dormet’ geschreven: het gaat dus om twee rollen van één en dezelfde persoon.
Kaart 2.b. vertolkt de verwachtingen van het huwelijkse leven vanuit het vrouwelijk perspectief. De kaart is geaddresseerd aan Mr. et Mmme. L. Chenin, à la Maladrerie par Beynes S et O”. Zonder sterkere bril kan ik niet meer lezen dan : “Mme Chenin, prenez eu de la graine moi qui aime bien être monaire. Bonjour de la part de tout le monde chez nous, Maiey” Daarmee komt u niet ver. Daar is in ieder geval de welsprekende beeldtaal: Drie moeders, met 1, 2 en 3 kinderen. Bij 1. Rejouie verheugt de moeder zich, bij 2. is ze Résignée (legt ze zich erbij neer), maar bij 3. is ze Désespérée (wanhopig). Drie is teveel. Zou ‘Fortant Dormet’ hetzelfde tableau bezien?

© 2006 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Verloofd Peter Schröder
0402BS Verloofd11
‘Verliefd, verloofd, getrouwd gescheiden’. In de illustratie van de levenscyclus uit soberder tijden waren we zo ongeveer terechtgekomen bij de verloving. Een voorportaal tot de huwelijkse fase en het Grote Mensenbestaan. Vol strikte nette mensenregels. Lees er Amy Groskamp ten Have, Inez van Eijck of Ileen Montijn maar op na. Ringen worden aangemaakt en aan de juiste vingers geschoven. Het gelukkig paar en de daarmee verbonden ouders sluiten met enkele ontbindende voorwaarden een voorlopig contract en het stel krijgt alvast een voorschot op bruidschat en uitzet. Mocht blijken dat één van de betrokkenen bij nader inzien niet deugt (besproken gedrag, onvoldoende brood op de plank of onvoldoende deugdzaamheid in huis) dan wordt de betovering verbroken en gaan de cadeaus weer richting eerlijke gevers en Meyes & Höweler & Ninaber van Eyben.

Anticipatie
Zonder dergelijk tegenbericht lijkt na de verloving soms het leven op de oude voet verder te gaan. Het toekomstig stel woont nog bij de wederzijdse ouders en doet nog zaken voor eigen rekening. Maar psychisch, in de binnenwerelden zal ik maar zeggen, voltrekken zich intense processen van anticiperende socialisatie, van het zich eigen maken van nieuwe huwelijkse rollen. Daarbij worden perioden van blijde verwachting afgewisseld met tijden van uitdrukkelijke bezorgdheid. Tot de staande angstvisioenen hoort de gouden kooi waarmee de toekomstige bruid een einde zal maken aan de vrijheid van de toekomstige bruidegom.

Vooruitzichten
De gouden kooi is, in fraai puntraster, in beeld gebracht op kaart 1.a. De kaart werd niet verstuurd en kent geen bijschrift. De afbeelding zegt genoeg. Hoewel, de vrije vogel op de tak heeft wel een ongelukkig stijve boord. En de verlokkingen lijken zich niet in, maar vooral buiten de kooi te bevinden.
Ook kaart 1.b. werd niet verstuurd maar heeft wel een tekst: “Qui s’aime récolte!” (Wie elkaar liefheeft (zal) oogst(en!)). Boven dit dromerig stel hangt een wolk waarop een idyllisch pastoraal leven met in de vrije natuur maar liefst 10 schattige baby’tjes. Niet in een kooi hoor! Een toekomst met omvangrijke beloften.

Toenmalig en huidig
Verloven0402BS Verloofd22 mensen zich nog? De advertenties in de ‘Familieberichten’ zie je niet meer.
Ik kan me niet herinneren ooit een verloving te hebben meegemaakt, maar het is niet uitgesloten dat mijn verslechterend geheugen mij parten speelt. Ik verkeerde waarschijnlijk ook in te weinig beschaafde, of alweer ontschaafde kringen. Mijn huidige vrouw is, op sobere wijze, zonder kado’s en wederzijdse ouders, nog wel verloofd geweest. Vroeger stond ‘samenwonen’ nog gelijk aan zedeloosheid en sociaal verval, in de jaren 70 was ‘verloofde’ nog een tijdje een grachtengordel aanduiding voor ongehuwde liefdespartner, ik zou niet weten wanneer ik het woord voor het laatst heb benut. Vroeger hield een enkel sober huwelijk van man en vrouw nominaal een leven lang stand. In deze tijden van overvloed ligt het anders. Zeggen nette mensen tegenwoordig zoals John Cleese ”May I present you my present wife?”

“Plus ça change…”
Prentbriefkaarten beperken zich tot clichés. We hebben niet eeuwig de tijd, eens moet een einde komen aan elke verloving. Hoe moet dat nu?
Kaart 2.a. vertelt het verhaal voor de Heren der Schepping: ‘Monsieur Leon Fortant, Vauroi sur Servée, Ardennes’ krijgt een kaart van een onbekende. De prent toont links de ‘Fiancé’ die opgewekt de wereld inkijkt en rechts de ‘Marié’ die schijnbaar alle hoop heeft laten varen. In sierlijke letter heeft de afzender bij beide heren in sierlijke letter ‘Fortant Dormet’ geschreven: het gaat dus om twee rollen van één en dezelfde persoon.
Kaart 2.b. vertolkt de verwachtingen van het huwelijkse leven vanuit het vrouwelijk perspectief. De kaart is geaddresseerd aan Mr. et Mmme. L. Chenin, à la Maladrerie par Beynes S et O”. Zonder sterkere bril kan ik niet meer lezen dan : “Mme Chenin, prenez eu de la graine moi qui aime bien être monaire. Bonjour de la part de tout le monde chez nous, Maiey” Daarmee komt u niet ver. Daar is in ieder geval de welsprekende beeldtaal: Drie moeders, met 1, 2 en 3 kinderen. Bij 1. Rejouie verheugt de moeder zich, bij 2. is ze Résignée (legt ze zich erbij neer), maar bij 3. is ze Désespérée (wanhopig). Drie is teveel. Zou ‘Fortant Dormet’ hetzelfde tableau bezien?
© 2006 Peter Schröder
powered by CJ2