archiefvorig nr.lopend nr.

	Bezigheden > Op de fiets delen printen terug Kloppen aan de hemelpoort Thomas van der Steen Godzijdank, dit jaar gold de 300 kilometer-regel weer. Die luidt als volgt: ‘Indien het parcours van de Tour de France zich op enig moment binnen een straal van 300 kilometer van Hilversum bevindt, is een bezoek van Thomas van der Steen aan dat jaarlijkse wielerevenement gerechtvaardigd’. Oktober 2017 werd de route onthuld en in één oogopslag zag ik dat er een etappe in Noord-Frankrijk zou finishen en wel naast de Velodrome in Roubaix, 262 kilometer ver. Ik appte mijn wielrenmatties Robert, Joost en Maharisj: hou zondag 15 juli 2018 vrij. Robert, de fanatiekste, opperde per ommegaande dat we beter zaterdag al naar Amiens konden afreizen voor de finish aldaar. Dan konden we de dag erop in Arras het vertrek van het wielercircus zien, ergens langs een stoffige kasseistrook het zweet van de coureurs opsnuiven, spoorslags naar Roubaix voor de finish en als toetje de finale van het WK voetbal kijken. Goed plan Robert, d’accord! In de wijde schaduw van de grootste gotische kathedraal van Europa gebruiken we de lunch, de zinderende hitte bestrijden we met koele rosé. Na de koffie brand ik traditiegetrouw een kaarsje in het godshuis. Vanaf de kerk lopen we langs hekken door Amiens, het hele parcours is afgezet. De reclamekaravaan toetert voorbij en lijkt nog gekker uitgedost dan de jaren hiervoor. De jonge meisjes die op vreemdsoortige voertuigen koek, koffie of kaas aanprijzen, dansen, joelen, zingen, schreeuwen en zwaaien uitzinnig. In de middeleeuwse wijk Saint-Leu zijn de terrassen overbezet. Niet alleen de Tour is op bezoek, het is ook nog Quatorze Juillet.   Op 500 meter van de streep is een haakse bocht naar links en dan is het verder rechtdoor naar eeuwige glorie. Dat het een sprint gaat worden staat wel vast. Gisteren won Neerlands hoop Dylan Groenewegen en het antwoord of hij vandaag weer kans maakt wappert nog in de wind. Vorig jaar won hij op de Champs Elysées maar toen was de sprinterselite al naar huis. Onvergetelijk was de reactie van zijn vriendin Nine. Die liep met grote passen over het asfalt naar haar triomferende vriend. Openhartig zei ze: ‘Ik heb gehuild, je ziet, mijn make-up is doorgelopen. 24 jaar en dan hier winnen. Hoe dan, hoe dan? Nou, gewoon rije, gewoon rije, godsamme!’ Ik ben dol op vrouwen die hun man bewonderen. Andersom ook hoor. Omdat mijn vrienden de wielrenners op volle snelheid voorbij willen zien denderen gaan ze bij het bordje van 50 meter staan. Ik loop verder want ik wil juist de renners zien als ze uitbollen. Een eindje na de streep is een scherpe bocht naar rechts. Precies daar overzie ik het laatste rechte stuk. Achter me staat een megascherm waarop de wedstrijd is te volgen net als thuis op tv. Ik sta onmiskenbaar tussen de Amiénois want ze geven uitvoerig commentaar bij de helikopterbeelden van hun stad. ‘O, daar woonde ik als kind, kijk, daar werkt opa, nou ja, de garage van Xavier en daar, het station!’ De spanning stijgt als de sprinttreintjes zich vormen. Als de laatste bocht voor de meet in beeld komt, draaien we ons en bloc om. De coureurs stormen naar de finish als rollende stenen. En Dylan rolt het snelst. Met twee opgestoken vingers zet onze man van Team Lotto.NL-Jumbo zich recht. Cavendish, Kittel, Gaviria, Greipel, Démare, Degenkolb, Kristoff en Sagan, Dylan verslaat het hele pak. De tijden, eh, veranderen. Ook ik trek een sprint, naar de rotonde verderop. Door hekken en bewakers worden de puffende sporters opgevangen. De pers stroomt toe en als een ervaren paparazzo, maar zonder badge, glip ik brutaal met ze mee. Middenin de chaos en het tumult sta ik vooraan als Dylan wordt gefeliciteerd door zijn soigneur. Grote, gespierde kerels, gehuld in T-shirts en petten van sponsor Vittel, vormen een haag om Dylan. Maar ze deinzen terug als een schreeuwende blondine opduikt. Het is de jonge Nine die haar vriend zoent en omhelst. Geraint Thomas en Chris Froome peddelen relaxed voorbij. ‘Well done Dylan but be careful tomorrow to Roubaix, there ‘ll be blood on the tracks.’ ------ De foto is gemaakt door de schrijver © 2018 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -

Bezigheden > Op de fiets
Kloppen aan de hemelpoort	Thomas van der Steen
Godzijdank, dit jaar gold de 300 kilometer-regel weer. Die luidt als volgt: ‘Indien het parcours van de Tour de France zich op enig moment binnen een straal van 300 kilometer van Hilversum bevindt, is een bezoek van Thomas van der Steen aan dat jaarlijkse wielerevenement gerechtvaardigd’. Oktober 2017 werd de route onthuld en in één oogopslag zag ik dat er een etappe in Noord-Frankrijk zou finishen en wel naast de Velodrome in Roubaix, 262 kilometer ver. Ik appte mijn wielrenmatties Robert, Joost en Maharisj: hou zondag 15 juli 2018 vrij. Robert, de fanatiekste, opperde per ommegaande dat we beter zaterdag al naar Amiens konden afreizen voor de finish aldaar. Dan konden we de dag erop in Arras het vertrek van het wielercircus zien, ergens langs een stoffige kasseistrook het zweet van de coureurs opsnuiven, spoorslags naar Roubaix voor de finish en als toetje de finale van het WK voetbal kijken. Goed plan Robert, d’accord! In de wijde schaduw van de grootste gotische kathedraal van Europa gebruiken we de lunch, de zinderende hitte bestrijden we met koele rosé. Na de koffie brand ik traditiegetrouw een kaarsje in het godshuis. Vanaf de kerk lopen we langs hekken door Amiens, het hele parcours is afgezet. De reclamekaravaan toetert voorbij en lijkt nog gekker uitgedost dan de jaren hiervoor. De jonge meisjes die op vreemdsoortige voertuigen koek, koffie of kaas aanprijzen, dansen, joelen, zingen, schreeuwen en zwaaien uitzinnig. In de middeleeuwse wijk Saint-Leu zijn de terrassen overbezet. Niet alleen de Tour is op bezoek, het is ook nog Quatorze Juillet.   Op 500 meter van de streep is een haakse bocht naar links en dan is het verder rechtdoor naar eeuwige glorie. Dat het een sprint gaat worden staat wel vast. Gisteren won Neerlands hoop Dylan Groenewegen en het antwoord of hij vandaag weer kans maakt wappert nog in de wind. Vorig jaar won hij op de Champs Elysées maar toen was de sprinterselite al naar huis. Onvergetelijk was de reactie van zijn vriendin Nine. Die liep met grote passen over het asfalt naar haar triomferende vriend. Openhartig zei ze: ‘Ik heb gehuild, je ziet, mijn make-up is doorgelopen. 24 jaar en dan hier winnen. Hoe dan, hoe dan? Nou, gewoon rije, gewoon rije, godsamme!’ Ik ben dol op vrouwen die hun man bewonderen. Andersom ook hoor. Omdat mijn vrienden de wielrenners op volle snelheid voorbij willen zien denderen gaan ze bij het bordje van 50 meter staan. Ik loop verder want ik wil juist de renners zien als ze uitbollen. Een eindje na de streep is een scherpe bocht naar rechts. Precies daar overzie ik het laatste rechte stuk. Achter me staat een megascherm waarop de wedstrijd is te volgen net als thuis op tv. Ik sta onmiskenbaar tussen de Amiénois want ze geven uitvoerig commentaar bij de helikopterbeelden van hun stad. ‘O, daar woonde ik als kind, kijk, daar werkt opa, nou ja, de garage van Xavier en daar, het station!’ De spanning stijgt als de sprinttreintjes zich vormen. Als de laatste bocht voor de meet in beeld komt, draaien we ons en bloc om. De coureurs stormen naar de finish als rollende stenen. En Dylan rolt het snelst. Met twee opgestoken vingers zet onze man van Team Lotto.NL-Jumbo zich recht. Cavendish, Kittel, Gaviria, Greipel, Démare, Degenkolb, Kristoff en Sagan, Dylan verslaat het hele pak. De tijden, eh, veranderen. Ook ik trek een sprint, naar de rotonde verderop. Door hekken en bewakers worden de puffende sporters opgevangen. De pers stroomt toe en als een ervaren paparazzo, maar zonder badge, glip ik brutaal met ze mee. Middenin de chaos en het tumult sta ik vooraan als Dylan wordt gefeliciteerd door zijn soigneur. Grote, gespierde kerels, gehuld in T-shirts en petten van sponsor Vittel, vormen een haag om Dylan. Maar ze deinzen terug als een schreeuwende blondine opduikt. Het is de jonge Nine die haar vriend zoent en omhelst. Geraint Thomas en Chris Froome peddelen relaxed voorbij. ‘Well done Dylan but be careful tomorrow to Roubaix, there ‘ll be blood on the tracks.’ ------ De foto is gemaakt door de schrijver
© 2018 Thomas van der Steen
	powered by CJ2