 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Op de fiets | ||||
| Trots op Tom Dumoulin | Katharina Kouwenhoven | |||
 Eindelijk is het gelukt. Een Nederlandse wielrenner heeft de Ronde van Italië (Giro) gewonnen. We waren er een aantal keren al dichtbij, maar steeds ging er op het einde iets mis. Vorig jaar nog reed Steven Kruiswijk, in het roze, een sneeuwmuur in.Nu scheen alles vlekkeloos te verlopen. Tom had zich terdege voorbereid en was afgevallen om makkelijker naar boven te kunnen spurten en dit was niet ten koste gegaan van zijn vermogen als tijdrijder. Want in de eerste heuvelachtige tijdrit van 39,8 km zette hij de tegenstanders op meer dan 2 minuten. Meteen ontstond het gevoel: deze Giro is binnen. Maar de laatste week bestond geheel uit bergetappes en in die week sloeg de pech toe. Tom moest op een onbewaakt moment bergop een sanitaire stop maken en raakte zo op achterstand. Hij behield nog net de roze leiderstrui, maar enkele dagen later had hij slechte benen en kwam nauwelijks vooruit. Dat kostte hem wel de roze trui. Er was echter één troost. Op de allerlaatste dag was er nog een vlakke tijdrit van 27,6 km en zijn voornaamste concurrent Quintana rijdt tijdritten alsof hij op een driewieler zit. Niet iedereen geloofde er nog in, maar Tom presteerde het onmogelijke en wist zijn achterstand om te zetten in een voorsprong. De zege was, op zenuwslopende wijze, binnengehaald. Aan zo’n tijdrit is niet veel te zien. Je ziet telkens één renner zich een versuffing trappen, maar hoe hard hij gaat, c.q. hoeveel tijd hij verspeelt, dat zie je natuurlijk niet. Er zijn onderweg wel twee meetpunten, maar omdat de laatsten van het peloton het eerst van start gaan zegt dat ook niet veel. Pas als de renner zelf aan de beurt is en zijn tijden, en die van zijn naaste concurrenten, worden doorgegeven, krijg je een beetje een idee. Hij ging het halen! Helaas was de verslaggeving van de Giro dit jaar buitengewoon slecht. Het eerste deel zag ik in Rome en het werd uitgezonden door RAI 1. Hoewel ik een cursus Italiaans volg verstond ik er niets van. Dat is niet zo erg, want je kunt zien wat er gebeurt en ik heb de rugnummers altijd bij de hand. Maar heel vaak was er niets te zien omdat er reclame werd uitgezonden en vaak was er alleen half-screen beeld, omdat er op de andere helft van het scherm iemand geïnterviewd werd. Terug in Nederland was het niet veel beter. Noch Nederland, noch België had een uitzendlicentie gekregen. Die eer was ten deel gevallen aan Eurosport; met reclame en interviews èn slechte commentatoren: Jeroen Vanbelleghem en Bobbie Traksel (van beiden nog nooit gehoord) of Karsten Kroon, een modale ex-wielrenner die helemaal niets wist. Ik miste Michiel Wuyt en Jose de Couwere ontzettend, ook al vanwege hun waardevolle informatie over wat de smulpapen daar gegeten en gedronken hadden. Ik hoop niet dat het bij de Tour de France en de Vuelta weer zo gaat (ook die kunnen door Nederlandse wielrenners gewonnen worden), want dan wordt mijn kijkplezier behoorlijk verpest. Maar voorlopig kunnen we trots zijn op een Nederlandse Girowinnaar, de aantrekkelijke, intelligente, sympathieke Tom Dumoulin. ------ Het plaatje is van de schrijfster |
||||
| © 2017 Katharina Kouwenhoven | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||