archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Een rustig mens delen printen terug
Haitze Meurs en de dambond Frits Hoorweg

0219 Haitze Meurs
We eten ‘een hapje’ in een restaurant met uitzicht op de pont van Beusichem. Haitze Meurs neemt met gefronste wenkbrauwen kennis van mijn bescheiden bestelling.
‘Heb je daar wel genoeg aan? Ze hebben hier ook lekkere uiensoep.’ De uitdrukking ‘een hapje eten’ moet niet letterlijk worden opgevat. Hij heeft wat je noemt een forse gestalte, maar niet zozeer door veel te eten, hij is gewoon groot. Ik kan me hem moeilijk in afgeslankte vorm voorstellen.
Naast zijn bord liggen twee mobiele telefoons. Via de ene komen met enige regelmaat boekingen binnen voor het hotel (‘gastenkamers noemen wij het’) dat hij samen met zijn vrouw in Beusichem heeft. Vroeger was in de villa die nu als hotel dient een kantoor van Meurs-Advies gevestigd.

‘Toen we die overstromingsdreiging een keer hadden hebben we besloten alle onderdelen van het bedrijf in Woerden te concentreren en kwam dit vrij. Ja, dat is al weer een tijdje geleden. We vonden het gewoon leuk om eens te kijken of we op een bescheiden basis gasten konden onderbrengen. Leuke mensen krijgen we over de vloer. Zo hebben we nu een dirigent in huis van een orkest uit Novosibirsk (het kost even moeite voor we deze naam met vereende krachten op de juiste manier hebben uitgesproken) dat door Nederland toert.’
Ons gesprek wordt onderbroken door de vrolijke klanken van de hoteltelefoon.
‘Met Haitze ……. jazeker, ja ……….. De bruidssuite? Is het voor uzelf? Oh. Welke datum zei u? Ik schrijf even uw gegevens op.’ Hij zoekt naar een papiertje tot ik hem uit de brand help. ‘Bel ik u zo terug.’ Er volgt een gesprek met zijn vrouw om na te gaan of de bruidssuite op de aangegeven datum vrij is en een telefoontje om de reservering te bevestigen.

Het gesprek fladdert van de ene zakelijke interesse van Haitze naar de andere. Een onderwerp echt uitdiepen valt niet mee en op een gegeven moment geef ik het gewoon op. Ik laat het over me heen komen en neem mij voor thuis een selectie te maken. Eigenlijk kwam ik voor een gesprek over dammen. Hij is al jaren lang sponsor van de Gorcumse vereniging ‘Meurs Denk en Zet’ en sinds kort ook voorzitter van de dambond. In de dambond, en ook in de werelddambond, rommelde het de laatste tijd nog al eens. Net als bij de schaakbond trouwens. Merkwaardig is dat toch de onrust die blijkbaar schuilgaat onder de oppervlakte bij activiteiten die van een afstand zo gezapig ogen. Hoe pakt Haitze dat voorzitterschap aan?

‘Eigenlijk net zo als mijn zakelijke dingen. Je hebt wat ideeën en die bespreek je met deze en gene en dan probeer je een plannetje te maken. Belangrijk is ook dat je de juiste mensen hebt, daar werk ik welbewust aan. Wat ik probeer te vermijden is bij iedere kwestie zelf betrokken te raken. Dan brand je heel snel af, dat is in het verleden ook wel gebeurd. Van een afstandje bekeken is de dambond een simpele organisatie. Er zijn ongeveer 7500 leden, er is wat teruggang geweest, maar daarop lijkt het zich nu te stabiliseren. Het bondsbureau heeft een budget van zo’n 150.000 euro per jaar en het draait feitelijk allemaal om de organisatie van een aantal wedstrijden. Belangrijk is daarin de clubcompetitie. Gedurende de maanden september tot maart worden 11 ronden gespeeld; eens in de twee weken zeg maar. Dat is ook internationaal een belangrijk evenement. Alle wereldtoppers doen eraan mee. Dat is het resultaat van de sponsoring.’

‘Waar al die ruzies dan over gaan? Nou ja, je moet dat niet overdrijven hoor; meest kleine dingetjes. Een belangrijke kwestie is steeds het …… .‘ Soms is hij moeilijk te verstaan. Je hebt vaak de strekking van zijn betoog eerder te pakken dan de afzonderlijke woorden.
‘Het remisespook! Bij damtoernooien eindigen vele partijen in remise. De discussie gaat steeds over de vraag of we de reglementen niet moeten aanpassen, om te zorgen dat er meer partijen worden beslist in het voordeel van de een of de ander. De voorstanders hopen het spel daardoor aantrekkelijker te maken voor de toeschouwers, wat zou moeten leiden tot meer belangstelling van de media en dat zou dan meer inkomsten kunnen genereren. Misschien is dit wat simpel samengevat, maar zo gaat de redenering van de voorstanders van spelregelwijziging ongeveer. Ik ben er eerlijk gezegd niet van overtuigd dat het zo werkt. Kijk, als een speler er in slaagt vanuit een slechte stelling te ontsnappen naar een eindspel van 1 tegen 3 stenen (dat vaak remise is) kan de kenner daarvan genieten. Iemand die zich nog nooit goed in het spel heeft verdiept niet. Maar wordt dat dan beter door in zo’n geval de speler die drie stenen overhoudt meer punten toe te kennen? Om van het spel te genieten moet je erop gestudeerd hebben, dat is nou eenmaal zo.’

‘Om een heel andere reden is het misschien wél goed om bij toernooien iets te doen met de puntentelling. Laatst heeft men daar in een toernooi in Goes mee geëxperimenteerd. Niet om het spel aantrekkelijker te maken, maar om aan het eind van het toernooi een winnaar te kunnen aanwijzen en niet te eindigen met een groep winnaars ex aequo. Om bij het voorbeeld te blijven van zo’n eindspel van 1 tegen 3 dat in remise eindigt. In de klassieke telling was de uitslag dan 1-1 en met deze nieuwe telling zou het 0,97-1,03 worden. Ik denk wel dat dit experiment heeft aangetoond dat daar toekomst in zit, maar in het algemeen zou ik met spelregelwijzigingen voorzichtig willen zijn.’
‘Waar ik meer van verwacht is van investeren in training en opleiding. Daar wil ik zelf ook best wat geld in steken. Eigenlijk moet er dan ook veel meer met de jeugd gebeuren. In Sao Paulo in Brazilië hebben ze 60.000 jeugddammers. Daar was ik laatst ….. ‘

Het gesprek waaiert weer uit naar andere dingen die hem bezig houden. Op de tweede telefoon komt een bericht binnen over een activiteit die zozeer in de kinderschoenen staat dat er absoluut niets over op papier mag komen. Hij vertelt vervolgens meeslepende verhalen over de boerderij die hij inmiddels heeft in Brazilië, waar cashewnoten worden geteeld. Samen met een professor is hij aan het onderzoeken of palingen die in Indonesië worden geteeld niet ook in Zuid-Amerika kunnen aarden. In Indonesië komt hij weer regelmatig vanwege de handel in teakhouten meubelen die hij aan het opzetten is. En dit is nog maar een fractie van de dingen die hij om handen heeft! Hij heeft het inmiddels zo druk met al deze leuke nieuwe dingen dat hij overweegt zijn belang in Meurs-Advies van de hand te doen.

‘Ik ben nu 53 en ik wil nog een heleboel zaken aanpakken, daarom is het allemaal moeilijk te combineren. Zal ik je op weg naar het station even de boomgaard laten zien? Dan kan je nog een doosje pruimen mee naar huis nemen. Ja, die boomgaard was te koop. Een kennis. Ach, ik vind dat wel leuk. Het afgelopen heb ik er zelfs een beetje geld aan overgehouden. Hoewel dat misschien niet alle jaren zal lukken. Maar ach, die grond loopt niet weg, joh.’
 
(De tekening is gemaakt naar een foto van Haitze achter zijn orgel. Daar zou op zich een verhaal over te vertellen zijn.)
 
************************************************************************
De dambond heeft een informatieve site: www.kndb.nl .
 


© 2005 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Een rustig mens" -
Beschouwingen > Een rustig mens
Haitze Meurs en de dambond Frits Hoorweg
0219 Haitze Meurs
We eten ‘een hapje’ in een restaurant met uitzicht op de pont van Beusichem. Haitze Meurs neemt met gefronste wenkbrauwen kennis van mijn bescheiden bestelling.
‘Heb je daar wel genoeg aan? Ze hebben hier ook lekkere uiensoep.’ De uitdrukking ‘een hapje eten’ moet niet letterlijk worden opgevat. Hij heeft wat je noemt een forse gestalte, maar niet zozeer door veel te eten, hij is gewoon groot. Ik kan me hem moeilijk in afgeslankte vorm voorstellen.
Naast zijn bord liggen twee mobiele telefoons. Via de ene komen met enige regelmaat boekingen binnen voor het hotel (‘gastenkamers noemen wij het’) dat hij samen met zijn vrouw in Beusichem heeft. Vroeger was in de villa die nu als hotel dient een kantoor van Meurs-Advies gevestigd.

‘Toen we die overstromingsdreiging een keer hadden hebben we besloten alle onderdelen van het bedrijf in Woerden te concentreren en kwam dit vrij. Ja, dat is al weer een tijdje geleden. We vonden het gewoon leuk om eens te kijken of we op een bescheiden basis gasten konden onderbrengen. Leuke mensen krijgen we over de vloer. Zo hebben we nu een dirigent in huis van een orkest uit Novosibirsk (het kost even moeite voor we deze naam met vereende krachten op de juiste manier hebben uitgesproken) dat door Nederland toert.’
Ons gesprek wordt onderbroken door de vrolijke klanken van de hoteltelefoon.
‘Met Haitze ……. jazeker, ja ……….. De bruidssuite? Is het voor uzelf? Oh. Welke datum zei u? Ik schrijf even uw gegevens op.’ Hij zoekt naar een papiertje tot ik hem uit de brand help. ‘Bel ik u zo terug.’ Er volgt een gesprek met zijn vrouw om na te gaan of de bruidssuite op de aangegeven datum vrij is en een telefoontje om de reservering te bevestigen.

Het gesprek fladdert van de ene zakelijke interesse van Haitze naar de andere. Een onderwerp echt uitdiepen valt niet mee en op een gegeven moment geef ik het gewoon op. Ik laat het over me heen komen en neem mij voor thuis een selectie te maken. Eigenlijk kwam ik voor een gesprek over dammen. Hij is al jaren lang sponsor van de Gorcumse vereniging ‘Meurs Denk en Zet’ en sinds kort ook voorzitter van de dambond. In de dambond, en ook in de werelddambond, rommelde het de laatste tijd nog al eens. Net als bij de schaakbond trouwens. Merkwaardig is dat toch de onrust die blijkbaar schuilgaat onder de oppervlakte bij activiteiten die van een afstand zo gezapig ogen. Hoe pakt Haitze dat voorzitterschap aan?

‘Eigenlijk net zo als mijn zakelijke dingen. Je hebt wat ideeën en die bespreek je met deze en gene en dan probeer je een plannetje te maken. Belangrijk is ook dat je de juiste mensen hebt, daar werk ik welbewust aan. Wat ik probeer te vermijden is bij iedere kwestie zelf betrokken te raken. Dan brand je heel snel af, dat is in het verleden ook wel gebeurd. Van een afstandje bekeken is de dambond een simpele organisatie. Er zijn ongeveer 7500 leden, er is wat teruggang geweest, maar daarop lijkt het zich nu te stabiliseren. Het bondsbureau heeft een budget van zo’n 150.000 euro per jaar en het draait feitelijk allemaal om de organisatie van een aantal wedstrijden. Belangrijk is daarin de clubcompetitie. Gedurende de maanden september tot maart worden 11 ronden gespeeld; eens in de twee weken zeg maar. Dat is ook internationaal een belangrijk evenement. Alle wereldtoppers doen eraan mee. Dat is het resultaat van de sponsoring.’

‘Waar al die ruzies dan over gaan? Nou ja, je moet dat niet overdrijven hoor; meest kleine dingetjes. Een belangrijke kwestie is steeds het …… .‘ Soms is hij moeilijk te verstaan. Je hebt vaak de strekking van zijn betoog eerder te pakken dan de afzonderlijke woorden.
‘Het remisespook! Bij damtoernooien eindigen vele partijen in remise. De discussie gaat steeds over de vraag of we de reglementen niet moeten aanpassen, om te zorgen dat er meer partijen worden beslist in het voordeel van de een of de ander. De voorstanders hopen het spel daardoor aantrekkelijker te maken voor de toeschouwers, wat zou moeten leiden tot meer belangstelling van de media en dat zou dan meer inkomsten kunnen genereren. Misschien is dit wat simpel samengevat, maar zo gaat de redenering van de voorstanders van spelregelwijziging ongeveer. Ik ben er eerlijk gezegd niet van overtuigd dat het zo werkt. Kijk, als een speler er in slaagt vanuit een slechte stelling te ontsnappen naar een eindspel van 1 tegen 3 stenen (dat vaak remise is) kan de kenner daarvan genieten. Iemand die zich nog nooit goed in het spel heeft verdiept niet. Maar wordt dat dan beter door in zo’n geval de speler die drie stenen overhoudt meer punten toe te kennen? Om van het spel te genieten moet je erop gestudeerd hebben, dat is nou eenmaal zo.’

‘Om een heel andere reden is het misschien wél goed om bij toernooien iets te doen met de puntentelling. Laatst heeft men daar in een toernooi in Goes mee geëxperimenteerd. Niet om het spel aantrekkelijker te maken, maar om aan het eind van het toernooi een winnaar te kunnen aanwijzen en niet te eindigen met een groep winnaars ex aequo. Om bij het voorbeeld te blijven van zo’n eindspel van 1 tegen 3 dat in remise eindigt. In de klassieke telling was de uitslag dan 1-1 en met deze nieuwe telling zou het 0,97-1,03 worden. Ik denk wel dat dit experiment heeft aangetoond dat daar toekomst in zit, maar in het algemeen zou ik met spelregelwijzigingen voorzichtig willen zijn.’
‘Waar ik meer van verwacht is van investeren in training en opleiding. Daar wil ik zelf ook best wat geld in steken. Eigenlijk moet er dan ook veel meer met de jeugd gebeuren. In Sao Paulo in Brazilië hebben ze 60.000 jeugddammers. Daar was ik laatst ….. ‘

Het gesprek waaiert weer uit naar andere dingen die hem bezig houden. Op de tweede telefoon komt een bericht binnen over een activiteit die zozeer in de kinderschoenen staat dat er absoluut niets over op papier mag komen. Hij vertelt vervolgens meeslepende verhalen over de boerderij die hij inmiddels heeft in Brazilië, waar cashewnoten worden geteeld. Samen met een professor is hij aan het onderzoeken of palingen die in Indonesië worden geteeld niet ook in Zuid-Amerika kunnen aarden. In Indonesië komt hij weer regelmatig vanwege de handel in teakhouten meubelen die hij aan het opzetten is. En dit is nog maar een fractie van de dingen die hij om handen heeft! Hij heeft het inmiddels zo druk met al deze leuke nieuwe dingen dat hij overweegt zijn belang in Meurs-Advies van de hand te doen.

‘Ik ben nu 53 en ik wil nog een heleboel zaken aanpakken, daarom is het allemaal moeilijk te combineren. Zal ik je op weg naar het station even de boomgaard laten zien? Dan kan je nog een doosje pruimen mee naar huis nemen. Ja, die boomgaard was te koop. Een kennis. Ach, ik vind dat wel leuk. Het afgelopen heb ik er zelfs een beetje geld aan overgehouden. Hoewel dat misschien niet alle jaren zal lukken. Maar ach, die grond loopt niet weg, joh.’
 
(De tekening is gemaakt naar een foto van Haitze achter zijn orgel. Daar zou op zich een verhaal over te vertellen zijn.)
 
************************************************************************
De dambond heeft een informatieve site: www.kndb.nl .
 
© 2005 Frits Hoorweg
powered by CJ2